Odkrycie nowego wulkanu tarczowego na Marsie

Na Marsie naukowcy odkryli nowy wulkan tarczowy w regionie Noctis Labirynthus, pomiędzy Valles Marineris a wulkanami tarczowymi Tharsis Montes. Roboczo nazwany został Noctis Mons. To wulkan mocno zerodowany, z pozostałością kaldery, w której dawno temu mogło się mieścić wrzące jezioro lawy. Wysokość tego olbrzyma to 9028 metrów, szerokość około 250 km. 

Wylew lawy z wulkanu La Cumbre na wyspie Fernandina znacznie osłabł w ostatnich dniach. Być może erupcja szczelinowa powoli zmierza ku końcowi.

Natomiast 13 marca rozpoczęła się erupcja lawowa wulkanu Tinakula (Wyspy Salomona). Wylew lawy na jego zachodnim zboczu osiąga długość 1 kilometra i dociera do morza. Trwa aktywność strombolijska tego aktywnego wulkanu, który morfologicznie przypomina Stromboli (Włochy) i Batu Tara (Indonezja). 

14 marca miała miejsce erupcja freatomagmowa wulkanu Marapi na Sumatrze. 

Trwają eksplozje wulkaniańskie kurylskiego wulkanu Ebeko (Paramuszyr) emitujące popiół na wysokość 3 km. 

Badania tuby lawowej wulkanu Fagradalsfjall oraz wulkanu Edgecumbe

                                                                             

Piszę ten artykuł z niewielkim opóźnieniem, ale o tych dwóch wyprawach badawczych warto choćby krótko wspomnieć. 

Koniec maja i początek czerwca 2023 roku - interesująca eksploracja tuby lawowej wulkanu Fagradalsfjall (Islandia) przez grupę mikrobiologów z Włoch i Islandii. Temperatura w jednej z jaskiń lawowych jeszcze pół roku temu sięgała 400 stopni Celsjusza. Pierwsze analizy mikroskopowe wykazały obecność w niej kolonii mikroorganizmów. Czekam na wyniki ekstrakcji DNA i sekwencjonowania genomów tych ekstremofilów, by się dowiedzieć więcej szczegółów.

W czerwcu 2023 roku miała także miejsce wyprawa badawcza na wulkan Edgecumbe (Alaska, Wyspa Kruzof) i w jego okolice. Dla przypomnienia wulkan ten jest aktywny sejsmicznie przynajmniej od 2018 roku. Wulkanolodzy lądowali helikopterem w okolicy wulkanu oraz na skraju jego krateru i wykonywali m.in. pomiary rozcieńczonego CO2 (dwutlenku węgla) - próbki te zostaną później poddane analizie izotopowej. Słynący z pewnego znamienitego prima aprilisowego żartu Edgecumbe jest wulkanem rzadko zdobywanym z uwagi na obecność niedźwiedzi grizzly w jego okolicach.

22 czerwca zarejestrowano niewielkie emisje popiołu z wulkanu Ubinas w Peru (na wysokość 1 km). Być może to początek dłuższej aktywności erupcyjnej tego czynnego wulkanu.

Także 22 czerwca rozpoczęła się słaba centralna aktywność erupcyjna kamczackiego wulkanu Kluczewska Sopka. 

26 kwietnia miał miejsce wylew lawy z wulkanu Tinakula (Wyspy Salomona, na zdjęciu satelitarnym Sentinel2).

Na zdjęciu Japońskiej Straży Przybrzeżnej z 15 czerwca odgazowanie japońskiej wyspy wulkanicznej Nishinoshima - jednego z moich ulubionych wulkanów.

Erupcja piroklastyczna wulkanu Fuego w Gwatemali

                                                     

7 marca 2022 roku o godzinie 19.35 lokalnego czasu miała miejsce intensywna eksplozja wulkanu Fuego w Gwatemali. Kolumna popiołu sięgnęła wysokości 9-10 km. Opad popiołu odnotowano m.in w Panimache I i II, Morelia, Santa Sofía, Yucales, El Porvenir i Sangre de Cristo. Z wulkanu zeszły przynajmniej dwa spływy piroklastyczne będące zapewne efektem zapadnięcia się kolumny erupcyjnej. Dotarły one wąwozem Ceniza na odległość 6-7 km. Wskutek intensyfikacji aktywności erupcyjnej gwatemalskiego wulkanu rozpoczęły się prewencyjne ewakuacje kilkuset osób ze społeczności Escuintla (Morelia, Yepocapa, Chimaltenango). W nocy wulkan zredukował aktywność erupcyjną. Aktywne pozostają dwa niewielkie wylewy lawy w wąwozach Ceniza i Santa Teresa. 

Dla przypomnienia tragiczna erupcja wulkanu Fuego z 3 czerwca 2018 roku zabiła spływami piroklastycznymi 190 osób, choć mogło zginąć nawet 3000 ludzi. Liczba zabitych wskutek tego paroksyzmu erupcyjnego nadal pozostaje niedoszacowana. Zdj. Sismologia Nacional de Guatemala, niestety kiepska widoczność uniemożliwiła precyzyjną obserwację erupcji Fuego.

Trwa aktywność erupcyjna podmorskiego wulkanu Kavachi (Wsypy Salomona). Sporadyczne emisje popiołu np. 2 marca mają miejsce z krateru wulkanu Telica w Nikaragui. 

Niewielka aktywność efuzywna ma miejsce w kraterach dwóch kongijskich wulkanów Nyiragongo i Nyamuragira. 

Z kolei 8 marca 2022 roku o godzinie 5.50 czasu UTC doszło do silnej erupcji eksplozywnej wulkanu Manam (Papua Nowa Gwinea). Wulkan wyemitował kolumnę erupcyjną o wysokości 15.2 km. Erupcja charakteryzowała się także fontannami lawy o wysokości kilkuset metrów.

Przy okazji po prawe dwutygodniowej przerwie związanej z blogowaniem ruszam z częstszymi aktualizacjami i ciekawostkami. Przy okazji zachęcam do okresowego bądź bardziej trwałego wsparcia na Patronite, gdyż chcę dalej popularyzować wulkany:

https://patronite.pl/wulkanyswiata

Nakanoshima - wyspa japońskich koników Tokara oraz Minami Iwojima

Postanowiłem wrócić do tematyki wysp wulkanicznych, gdyż takie skrawki lądu zawsze mnie intrygowały. W ubiegłym roku omówiłem ich tutaj całkiem sporo, zatem czas kontynuować.

Najpierw Minami Iwojima (Południowa Iwojima) - niezamieszkana wysepka oddalona 60 km na południe od słynnej wyspy wulkanicznej Iwo-Jima, którą zna każdy pasjonat II Wojny Światowej. Wierzchołek wygasłego wulkanu o wysokości 916 metrów prawie zawsze pokrywają chmury. To najwyższy wulkan Wysp Ogasawara, w skład których wchodzi także aktywna Nishinoshima. W 1891 roku na wybrzeżu Minami Iwojima osiadł statek "Matsuo Maru" - z tego co wyczytałem załoga została uratowana dopiero po 3.5 roku. Wyspa charakteryzuje się stromymi wulkanicznymi klifami, nie ma na niej rzek, bagien, jezior ani źródeł wody pitnej. Występują na niej m.in. nietoperze Ogasawara i jaszczurki Ogasawara. Co ciekawe, na szczycie wygasłego wulkanu Minami Iwojima J.K Rowling, autorka serii książek o Harrym Potterze osadziła zamek z białego jadeitu Mahoutokoro, w którym mieściła się japońska szkoła czarnoksięstwa.

Z kolei wyspa wulkaniczna Nakanoshima wchodzi w skład archipelagu wysp wulkanicznych Tokara, Kagoshima, Japonia. Zamieszkuje ją populacja około 170 mieszkańców. Podróż promem z Kagoshima na Nakanoshima zajmuje siedem godzin. Północny kraniec wyspy formuje stratowulkan Otake o wysokości 914 metrów, który wybuchł po raz ostatni w 1914 roku. Można się na niego dostać z wioski Toshima, lokalna nazwa wulkanu to także Tokara Fudżi. Na wyspie występują endemiczne kucyki Tokara - niewielkie koniki o wysokości 100-120 centymetrów w kolorze skarogniadym. Znajduje się tam również 60-calowy teleskop zwierciadlany przydatny od obserwacji Układu Słonecznego. Zdj. obu wysp z japońskiego Twittera.

http://www.tokara.jp/english/

Prawdopodobna niewielka aktywność strombolijska ma miejsce od kilku dni w kraterze wulkanu Tinakula (Wyspy Salomona).

Anomalia termiczna na wulkanie Tinakula

Krótki wpis w ramach ciekawostki. Szalenie lubię ten odizolowany geograficznie i czynny wulkan w archipelagu Wysp Salomona. I wygląda na to że Tinakula powraca do życia. Hobbystycznie zajmuję się detekcją satelitarną. Dzisiaj rano wykryłem anomalię termiczną na wyspiarskim wulkanie Tinakula, Wyspy Salomona. Może tam mieć miejsce aktywność erupcyjna (zapewne strombolijska). Delikatna anomalia termiczna widoczna jest także w kraterze stożka Lofia, kaldera Tofua, Tonga. Natrafiłem też na zdjęcia tego wulkanu wykonane przez Zey Yian w dniu 16 I 2019 roku w trakcie przelotu samolotem. Wygląda na to że nad Tinakula unosi się niewielki obłok pary. Ciekawe czy to początek przyszłej nowej fazy erupcyjnej tego wulkanu. Anomalie termiczne na wulkanach mogą być indykatorem aktywności wulkanicznej, tudzież stanowić prekursor silniejszej aktywności eksplozywnej danego wulkanu.

Niezamieszkaną wyspę wulkaniczną o szerokości 3.5 km formuje andezytowy stratowulkan Tinakula. Do jego ostatniej silniejszej erupcji doszło 21 października 2017 roku - wówczas obłok erupcyjny sięgnął wysokości 10.7 km. To obok podmorskiego Kavachi najaktywniejszy wulkan Wysp Salomona. Na południowo-wschodniej stronie Tinakula posiada pasożytniczy stożek Mendana. Około 1840 roku silniejsza erupcja eksplozywna Tinakula wygenerowała spływy piroklastyczne, które zabiły wszystkich mieszkańców zamieszkanej podówczas wyspy.

Co ciekawe Tinakula jest jedyną wyspą w obrębie archipelagu Salomona jeszcze wolną od inwazyjnych drapieżców takich jak zdziczałe koty, szczury czy dzikie świnie. Jedyną możliwością lądowania na wyspie jest stroma skalista plaża o długości 100 metrów, która narażona jest na porywisty południowo-wschodni wiatr.

29 stycznia ma miejsce erupcja wulkanu Kuchinoerabujima w Japonii. Obłok erupcyjny sięga wysokości 2.8 km ponad krater Shindake, a niewielki spływ piroklastyczny dociera na odległość 600 metrów w kierunku południowo-zachodnim.

Silna erupcja wulkanu Tinakula

Niektórzy z moich Czytelników zapewne zdają sobie sprawę że szczególną estymą darzę wulkany odizolowane geograficzne, a przez to słabo zbadane. Co do Tinakula (Wyspy Salomona) to nawet nie mam pewności czy ktoś kiedykolwiek dotarł do jego wierzchołka. Przejdźmy jednak do sedna sprawy: 20 października 2017 roku o godzinach 19.20 i 23.40 czasu UTC wulkanem Tinakula (po pięciu latach drzemki) targnęły dwie silne eksplozje generujące obłok erupcyjny o wysokości 10.7 km. Duży opad popiołu zarejestrowano na pobliskich wyspach. Uratowano trzy osoby, które udały się na wyspę, by doglądać pozostawionych na niej ogrodów i świń. Ostatnie przejawy aktywności tego wulkanu zarejestrowano w lutym 2012 roku (obłok gazowy i anomalie termiczne). Obecnie z Tinakula (przypominającego morfologicznie włoski Stromboli) schodzi wylew lawy. Wyspa jest pokryta po erupcji popiołem, nowa piroklastyczna delta uformowała się na północno-zachodnim wybrzeżu. W jej pobliżu znajduje się inna wyspa Niupani z 30-osobową populacją.

Erupcja Tinakula w 1840 roku wygenerowała spływy piroklastyczne, które zabiły wszystkich ówczesnych mieszkańców wyspy. Do 1971 roku wyspa była jednak znowu zamieszkana przez Polinezyjczyków - wioska Temateneni z populacją około 130 mieszkańców mieściła się na jej południowo-wschodnim wybrzeżu. Jednak w 1971 roku doszło do masowej ewakuacji populacji Tinakula za sprawą przebudzenia się wulkanu. Od tej pory Tinakula pozostaje bezludna. Zdj. Adrian Turner.

Pojawiły się pierwsze zdjęcia wybuchającego wulkanu Tinakula, zamieszczam jedno z nich powyżej. Zdj. Gamara Ocsman Bencarson.

23 października o godzinie 16.40 lokalnego czasu silna eksplozja targnęła wulkanem Stromboli - bomby wulkaniczne opadły wokół krateru i na punkt widokowy Pizzo. Na szczęście nie było tam ludzi.

Energia termalna na Savo i erupcja wulkanu Sinabung

Interesujący nius z Wysp Salomona. Australijska firma z Brisbane Geodynamics Limited chce w 2018 roku ruszyć z projektem zaopatrzenia w elektryczność stolicy Wysp Salomona, czyli Honiara. Stratowulkan Savo znajdujący się na wyspie o tej samej nazwie po raz ostatni wybuchł w latach 1830-40, ale uchodzi za wciąż aktywny za sprawą intensywnej aktywności fumarolicznej. Obłoki pary widać czasami z Honiara. Na razie trwają rozmowy, potem ma mieć miejsce odwiert na Savo w celu ustalenia rezerw geotermalnych wystarczających dla projektu. Szacowany potencjał zasobów wynosi 30 megawatów. Na Savo powstanie elektrownia o mocy 10 MW generująca elektryczność dla Honiara. Obecnie stolica Wysp Salomona czerpie moc z dieslowskich generatorów. Firma Geodynamics kieruje także podobnym projektem eksploatującym energię termalną na wyspie Efate w Vanuatu.

Wczoraj o godzinie 19.29 lokalnego czasu wybuchł sumatrzański andezytowy stratowulkan Sinabung. Chmura popiołu wywołana spływem piroklastycznym sięgnęła wysokości 4 km, a ów spływ piroklastyczny dotarł na odległość 4.5 km m.in. do opuszczonej wioski Berastepu. Opad popiołu odnotowano we wioskach Desa Sigarang-Garang i Desa Sukanalu. Gorejącą chmurę wywołało zapadnięcie się części wciąż aktywnego wylewu lawy. To dobitnie pokazuje, iż Sinabung wciąż pozostaje niebezpiecznym wulkanem.

Eksplozja na wyspie Nishinoshima wygenerowała obłok popiołu o wysokości 3 km.

Na zdjęciach wulkany Savo i Sinabung (widoczny charakterystyczny garb z lawy).

Wybucha podwodny wulkan Kavachi

29 stycznia 2014 roku satelita EO-1 zaobserwował podmorską erupcję wulkanu Kavachi (Wyspy Salomona). Niebieskawozielona woda rozciąga się w kierunku wschodnim od podmorskiego wulkanu (kolor pochodzi od rozpuszczonych wulkanicznych gazów oraz fragmentów lawy zawieszonych w wodzie). Erupcja w dalszym ciągu nie sięga jeszcze ponad powierzchnię wody. Kavachi w XX wieku wybuchał tuzin razy.

Silne trzęsienie ziemi w pobliżu Wysp Salomona

Silne trzęsienie ziemi o magnitudzie 8.0 miało miejsce 100 km na południowy zachód od aktywnego wulkanu Tinakula, 340 km na wschód od Kira Kira na głębokości 28.7 km. W wyniku wygenerowanych niskich (1 metr wysokości) fal tsunami zginęło przynajmniej 13 osób, w tym 4 starsze i chłopiec w wieku 10-12 lat. Wiele osób jest zaginionych, zatem liczba ofiar może ulec zmianie. W tej chwili ostrzeżenie o tsunami zostało anulowane dla Fidżi, Nauru, Kiribati, Wysp Salomona, Vanuatu, Papui Nowej Gwinei, Nowej Kaledonii, Kosrae, Tuvalu i Wallis i Futuna. Trzy wioski blisko Lata, stolicy prowincji Temotu na wyspie Santa Cruz (w których mieszkało około 700 osób) zostały uderzone przez tsunami, w lata zniszczonych zostało około 100 domów. W 2007 roku silne trzęsienie ziemi blisko Wysp Salomona uśmierciło 52 osoby. Erupcje wulkanu Tinakula (na zdjęciach) mogły wzrosnąć na skutek tego trzęsienia ziemi - wybuch tego wulkanu w 1971 roku wywołał tsunami. Odnotowano aż 42 wstrząsy wtórne od czasu głównego wstrząsu -95 % domów w małej wiosce Nela zostało zmytych. Po więcej informacji odsyłam na:

http://earthquake-report.com/2013/02/06/very-strong-earthquake-santa-cruz-islands-on-february-6-2013/

Erupcja wulkanu Tinakula

2300 km na północny zachód od Brisbane (Australia) znajduje się wysepka wulkaniczna Tinakula stanowiąca wierzchołek podmorskiego wulkanu i otoczona przez niewielkie koralowe atole. Satelita EO-1 zarejestrował obłok wulkanicznego gazu z domieszką popiołu unoszący się 16 lutego 2012 roku nad aktywnym wulkanem. Niezamieszkana wysepka o szerokości 3.5 km jest jednak zbyt oddalona od sadyb ludzkich, by erupcje wulkanu stwarzały jakiekolwiek zagrożenie dla ludzi.

Wysepka Tinakula była w XIX wieku zamieszkana. W 1840 roku doszło do erupcji wulkanu i gorejące chmury uśmierciły wszystkich jej mieszkańców. Od czasów kolonialnych wulkan Tinakula pozostaje w stanie erupcji. Oto przed Wami Stromboli Wysp Salomona.

Wyspy Salomona

GALLEGO - Obszar wulkaniczny Gallego zajmuje północno-zachodni kraniec największej wyspy archipelagu Salomona Guadalcanal. To właśnie o Guadalcanal w latach 1942-43 Amerykanie toczyli zaciekłe i krwawe walki z Japończykami. Mount Roundhead oraz andezytowy Mount Esperance to dobrze zachowane wulkany na Guadalcanal. Ten drugi był aktywny w ciągu ostatnich 2000 lat.

Wyspy Salomona

ONTONG JAVA ATOLL - Atol Ontong Java Atoll to najbardziej na północ wysunięty ląd Wysp Salomona. Składa się ze 122 maluteńkich wysepek koralowych (najwyższa wysokość 13 metrów nad poziomem morza). Powierzchnia atolu: 1400 km kwadratowych, lądu zaledwie 12 km kwadratowych. Główne wysepki atolu to: Avaha, Henguia, Henguialloko, Henuakai, Ini, Kapai, Kea' auloa, Ke Ila, Keava Kapu, Keku Lau, Kekumounga, Kemalu, Kokolu, Ko' olau, Luaniua, Muli, Au, Ngikolo, Nuaka' a, Oaku, Pe Kahi, Pelau, Selelva' a. Podmorski płaskowyż Ontong-Java Plateau wielkości Alaski na zachodnim Pacyfiku został uformowany na skutek największej erupcji lawy w ciągu 300 milionów lat. Lawa pokrywa obszar 1 % Ziemi.

Wyspy Salomona

VANIKORO - Na południowy wschód od wyspy Utupua znajduje się wyspa Vanikoro - najbardziej wilgotna wyspa Archipelagu Salomona z obfitymi opadami deszczu. Wyspa jest wygasłym wulkanem (923 m) z widocznymi starymi wylewami lawy. Vanikoro tworzy pięć wysp: Banie, Tevai, Manieve, Nomianu i Nanuga. Słynie ona z obfitości drzew kauri. W 1788 roku rozbił się na niej francuski podróżnik Perousse. Jego statek "Boussole" wpadł na rafy koralowe.

Wyspy Salomona

TIKOPIA - Mała wysepka daleko na wschód od Wysp Salomona stanowiąca wygasły wulkan o wysokości 380 metrów. Jezioro Le Roto znajduje się w starym wulkanicznym kraterze o głębokości 80 metrów.

Wyspy Salomona

SAVO - 14 km na północ od wyspy Guadalcanal znanej z walk amerykańsko-japońskich o nią w czasach II Wojny Światowej znajduje się wysepka Savo o szerokości 8 km. Formuje ją zalesiony andezytowo-dacytowy stratowulkan o wysokości 485 metrów posiadający płytki eliptyczny krater o wymiarach 1 x 1.5 km. Na powierzchni krateru oraz na jego północno-wschodniej krawędzi odnajdziemy kopuły lawowe. Z wulkanu schodziły dolinami spływy piroklastyczne i lahary. W kraterze centralnym Savo oraz na jego zboczach znajdują się obszary termalne, a na wybrzeżu małe gejzery i aktywne fumarole. Erupcja Savo w 1568 roku uśmierciła spływami piroklastycznymi wszystkich ówczesnych mieszkańców wyspy. Inne erupcje Savo miały miejsce w połowie XVII wieku oraz od 1830 do 1840.

Wyspy Salomona

SIMBO - Wyspa Simbo w archipelagu wysp Salomona słynie przede wszystkim z tzw. domów czaszek. W XIX wieku zamieszkiwali ją łowcy głów i kanibale. Ciałom zmarłych ucinano głowy, przechowywano je na wyspie, a resztę zwłok chowano w morzu. Simbo (Wyspa Czaszek, Skull Island) jest upstrzona ołtarzami sakralnymi i domami - nierzadko zbudowanymi z setek ludzkich czaszek. Jednym z takich miejsc jest Kundu Hite. Wyspa jest także sklasyfikowana jako stratowulkan (335 m) z dowodami efuzji lawy. Na południowym zachodzie Simbo znajduje się słonowodne jezioro Ove o zielonkawej wodzie. Na jego południowym krańcu odnajdziemy źródło termalne. Krater Ove znajduje się na północny zachód od Mount Matindingi i jest aktywny fumarolicznie. Na południu wyspy znajdują się dwa wulkaniczne stożki Mount Matindingi i Mount Patukio. Na północy wyspy w starym kraterze wulkanicznym mieści się jezioro Pughele. 2 kwietnia 2007 roku na skutek silnego trzęsienia ziemi w wyspę Simbo uderzyło 12-metrowe tsunami. Zniszczeniu uległy dwie wioski na północnej stronie wyspy. Zginęło 10 osób. Mieszkańcy Simbo wyczuwali wówczas odór siarki. Obawiano się wybuchu wulkanu, do którego jednak nie doszło. Ostatnia erupcja na wyspie miała miejsce we wczesnych latach XX wieku. Spowodowała ona ewakuację mieszkańców wiosek w pobliżu eksplozywnego krateru Ngusunu.

Wyspy Salomona

KAVACHI - Najaktywniejszy wulkan Wysp Salomona podwodny Kavachi 9 razy w trakcie erupcji formował efemeryczne wysepki. Pokazują się one przy różnych okazjach w trakcie aktywności wulkanu. Kronika erupcyjna Kavachi: 1) niewielkie podwodne erupcje Kavachi w październiku 1980 roku obserwowane do 25 lutego 1981 roku 2) 9 grudnia 1985 roku - początek erupcji Kavachi (wyrzucanie mułu, skał i pary na wysokość 30 metrów), czas jej trwania do 3 marca 1986 roku, w lipcu 1986 roku wznowienie erupcji Kavachi 3) 4 maja 1991 roku - formacja wysepki przez Kavachi o wymiarach: szerokość 300 x 150 metrów, wysokość 30 metrów, zawierającej staw lawy. 4) 16-17 stycznia 1997 roku - emisje popiołu sięgają wysokości 2.1 km 5) 14 maja 2000 roku - obserwacja erupcji Kavachi z australijskiej jednostki badawczej: bloki lawy wyrzucane na wysokość 70 metrów, popiół sięga wysokości 500 metrów, typ erupcji: Surtsey 6) sierpień - wrzesień 2001 roku - codziennie erupcje podmorskiego wulkanu 7) 15 marzec 2004 roku - kolejna erupcja wulkanu. Kavachi jest także aktywny sejsmicznie na co wskazują trzęsienia ziemi w jego rejonie w kwietniu 2007 roku, wrześniu 2008 roku i styczniu 2010 roku.

Daty erupcji Kavachi: 1939, 1942?, 1950, 1951, 1952-53, 1957, 1958, 1961, 1962, 1963-64, 1965, 1966, 1969-70, 1972, 1974, 1975, 1976, 1977, 1977, 1978, 1980-81, 1982, 1985-86, 1991, 1997, 2000, 2001, 2003, 2004, 2007, 2014.

Wyspy Salomona

KOLOMBANGARA - W zachodnich wyspach Salomona (na obficie zalesionej wyspie Kolombangara) na wysokość 1770 metrów wznosi się wygasły stratowulkan Mount Veve. Wierzchołek wulkanu wieńczy szeroka na 4 km kaldera z czterema szczytami Veve, Rano, Mbatuvana i Tapalamenggutu. W kalderze znajdują się pokryte mchem drzewa. Wulkan był aktywny w ciągu ostatnich 10 000 lat.

Wyspy Salomona

TINAKULA - Aktywny andezytowy stratowulkan położony 40 km od wyspy Santa Cruz, wysoki na 851 metrów. Szeroka na 3.5 km wyspa wulkaniczna Tinakula była zamieszkana przed erupcją i trzęsieniem ziemi w 1971. Od 1595 roku wulkan jest aktywny wyrzucając rozżarzone bomby wulkaniczne na południowo-zachodnie zbocze. Z wyglądu przypomina włoski wulkan Stromboli na Wyspach Aeolskich. Na południowo-wschodniej stronie Tinakula znajduje się satelitarny stożek Mendana. Periodyczne erupcje Tinakuli można obserwować z wyspy Santa Cruz. Eksplozywna erupcja około 1840 roku wyprodukowała spływy piroklastyczne, które uśmierciły mieszkańców wysepki. Wulkan wybucha niemal przez cały czas. Dostanie się na wysepkę jest trudne z uwagi na brak dobrych plaż. Obrasta ją dżungla za wyjątkiem zachodniej strony pokrytej popiołem z erupcji. Ważniejsze erupcje: 1595, 1768,1797, 1840?, 1855, 1860?, 1857, 1865?, 1869, 1871, 1886, 1909, 1951, 1955?, 1965-66, 1971, 1984-85, 1989-90, 1995, 1999, 2001-02, 2006-08, 2010, 2011, 2012, 2013, 2017.