Little Sitkin i Reclus plus trzęsienie ziemi na Jan Mayen

Wreszcie dwie nowe nazwy. Niespełna parę godzin temu rozpoczął się rój trzęsień ziemi na aleuckim wulkanie Little Sitkin i trwał również w nocy. AVO podniosło stopień alarmu dla wulkanu na żółty. Ten stratowulkan wybuchł ostatni raz 180 lat temu, leży z dala od sadyb ludzkich, zatem w przypadku potencjalnej erupcji stwarza zagrożenie tylko dla lotnictwa.

RECLUS to dacytowy piroklastyczny stożek o wysokości 1000 metrów i posiadający krater o szerokości 1 km. Znajduje się w Chile pomiędzy wulkanami Aguilera i Monte Burney w Patagonii. Latem tego roku w miasteczkach w pobliżu Reclus miały miejsce trzęsienia ziemi, które wywołały panikę wśród miejscowej ludności. Choć Reclus jest erodowany przez lodowiec Amalia w XIX i XX wieku (około roku 1908) wybuchał eksplozywnie. Należy ten wulkan objąć stosownym monitoringiem.

Wczoraj miało miejsce trzęsienie ziemi o sile M 6.6 93 km na północny zachód od Svalbard, Olonkinbyen i Jan Mayen. Choć na Jan Mayen przebywa 44 ludzi nie odnotowano większych szkód, zeszło kilka lawin gruzu i to wszystko. Było jednak jednym z największych trzęsień ziemi w historii Norwegii - trzęsienie ziemi Oslofjord w 1904 roku poczyniło szkody w Norwegii. Wulkan Beerenberg się nie przebudził.

Na zdjęciach wulkany Little Sitkin i Beerenberg.

Jan Mayen - wyspa lodu i wulkanu

Zawsze fascynował mnie stratowulkan Beerenberg na norweskiej wyspie Jan Mayen położonej 600 km na północ od Islandii. Na Jan Mayen znajdują się polarny obiekt badawczy, radiostacja oraz posterunek meteorologiczny zwane Olonkinbyen. Północną stronę wyspy formuje bazaltowy stratowulkan Beerenberg o wysokości 2277 metrów, natomiast południowa jest raczej płaska. Gorący punkt pod wyspą zwie się także Jan Mayen. Wyspę otacza około 10 podmorskich wulkanów, ale niewiele wiadomo o ich aktywności. Beerenberg posiada liczne pasożytnicze stożki żużlowe na zboczach. Erupcja wulkanu w 1970 roku (o sile 3 w skali VEI) doprowadziła do ewakuacji wyspy. W jej trakcie otworzyła się 6-kilometrowa szczelina - aktywnych było co najmniej 5 kraterów. Mała erupcja Beerenberg miała miejsce w 1973 (VEI = 1) oraz w 1985 (VEI = 0). Południowy kraniec wyspy obejmuje wygasły system szczelin Sör-Jan.

Czyż Beerenberg nie jest piękny?

Kirishima i Beerenberg

Japońskie władze objęły strefą ewakuacji 610 mieszkańców miasteczka Takaharu z powodu prawdopodobieństwa spływów piroklastycznych i wyrzucania bomb wulkanicznych na skutek zapadania się uformowanej w kraterze Shinmoedake kopuły lawowej. W sobotę 29 stycznia kopuła rozrosła się do średnicy ok. 500 metrów.

W ten weekend w pobliżu wulkanu Beerenberg na norweskiej wyspie Jan Mayen doszło do podmorskiego trzęsienia ziemi. Beerenberg ostatni raz wybuchł w 1985 roku.

Na zdjęciach kopuła lawowa w kraterze Shinmoedake oraz wulkan Beerenberg na norweskiej wyspie Jan Mayen.

Wyspa Jan Mayen, Norwegia

BEERENBERG – Drugi najwyższy (po sycylijskiej Etnie) europejski wulkan (2277 metrόw) położony w pόłnocno-wschodniej części norweskiej wyspy Jan Mayen. Stratowulkan wieńczy skuty lodowcem Wyeprecht i szeroki na 1 km krater. Beerenberg zbudowany jest z bazaltowych strumieni lawy i w mniejszym stopniu z tefry. Przy bocznych szczelinach uformowały się stożki. Ostatnia odnotowana erupcja wulkanu miała miejsce w 1985 roku, a w latach 1970 i 1973 doszło do erupcji szczelinowych na pόłnocno-wschodniej stronie wyspy. Inne erupcje Beerenberg w latach 1558, 1732, 1818 i 1851. Ostatniej dwudniowej erupcji wulkanu z 6 stycznia 1985 roku towarzyszyły chmury popiołu i czerwony odblask na niebie. Strumień lawy dotarł do morza. Erupcja zakończyła się po południu 7 stycznia.