Niewielka eksplozja aleuckiego wulkanu Korovin

27 marca 2024 roku o godzinie 03.36 czasu UTC doszło do krótkiej eksplozji wulkanu Korovin na wyspie Atka (Alaska, Aleuty). Wulkan został objęty przez naukowców z Alaska Volcano Observatory żółtym stopniem alarmu. To pierwszy przejaw aktywności erupcyjnej Korovin od 2006 roku. Na zdjęciu Petera Kelly z lipca 2019 roku jezioro kraterowe wulkanu Korovin.

Wulkan Marapi na Sumatrze kontynuuje aktywność erupcyjną z krateru Verbeek. 27 marca o godzinie 00.13 czasu lokalnego wyemitował obłok popiołu o wysokości 4.4 km. Bomby wulkaniczne opadły na skraj jego krateru. 

Trwa także stabilna erupcja systemu wulkanicznego Reykjanes-Svartsengi - obecnie aktywne pozostają trzy kratery. Świeży wyciek lawy pokrywa poprzednie warstwy lawy. Niewykluczone, że obecna erupcja szczelinowa na półwyspie Reykjanes potrwa jeszcze kilka tygodni. Moje prognozy co do jej trwania dzień-dwa dni okazały się błędne.

W przypadku przyszłej reaktywacji innego islandzkiego systemu wulkanicznego, czyli Krysuvik lawa może zagrażać obszarowi stolicy Islandii.

Niewielki rój trzęsień ziemi miał miejsce w północno-zachodniej części kaldery Askja (Islandia). 

Od 23 marca miał także miejsce rój trzęsień ziemi na wulkanie (kompleksie kopuł lawowych) Cerro Machin w Kolumbii. Ten niepozorny wulkan w przypadku przebudzenia jest zdolny do silnych erupcji eksplozywnych i generowania masywnych spływów piroklastycznych. 

Od przynajmniej 28 marca trwa efuzja lawy z południowego zbocza stożka wulkanu Barren Island (Andamany, Indie). Oszacowana wysokość kolumny popiołu to 2.4 km.

Przypominam o możliwości wsparcia WŚ w dwojaki sposób (kawowe wsparcie bądź poprzez patronat na Patronite), jeśli macie ochotę i sposobność. Będę ogromnie wdzięczny.  

https://buycoffee.to/wulkanyswiata

https://patronite.pl/wulkanyswiata

Podmorska erupcja u wybrzeża wyspy wulkanicznej Iwojima

Przynajmniej od 16 marca trwa podmorska aktywność erupcyjna u wybrzeża japońskiej wyspy wulkanicznej Iwojima. Zdj. Japońskiej Straży Przybrzeżnej.

https://www1.kaiho.mlit.go.jp/kaiikiDB/kaiyo22-2.htm

Czwarta erupcja szczelinowa Sundhuksgigar systemu wulkanicznego Reykjanes-Svartsengi jest stabilna. Aktywna pozostaje południowa część szczeliny erupcyjnej o długości 800 metrów-1 km, wzdłuż której formuje się rząd 7-8 niewielkich kraterów (stożków). Lawa nie dotarła do drogi Sudurstrandarvegur, ani tym bardziej do oceanu. Bariery ochronne w formie wałów ziemnych uniemożliwiają lawie dostanie się do miasteczka Grindavik. 19 marca powierzchnia pola lawowego wyniosła 6 km kwadratowych. Tak czy owak, to najdłuższa erupcja z wszystkich dotychczasowych erupcji szczelinowych blisko miasteczka Grindavik (18 grudnia 2023 roku, 14 stycznia, 8 lutego i 16 marca 2024 r.)

Trwają wulkaniańskie eksplozje z krateru Verbeek sumatrzańskiego wulkanu Marapi. Obłoki popiołu np. 19 marca sięgają wysokości 3.4 km.

Czwarta erupcja szczelinowa na półwyspie Reykjanes w ciągu czterech miesięcy

                                                                     
Wczoraj, czyli 16 marca o godzinie 20.23 czasu UTC znowu zaczęła płynąć lawa na półwyspie Reykjanes. Pomiędzy wzgórzami Hagafell a Stora Skogfell otworzyła się szczelina erupcyjna o długości 2.9 km. Fontanny lawy zaczęły zasilać główny wylew lawy. Lawa ponownie przecięła drogę Grindavikurvegur i dotarła do wschodniej bariery ochronnej blisko miasteczka Grindavik. Być może, jeśli produkcja lawy będzie intensywna wyciek dotrze do morza. Erupcję poprzedził bardzo krótki rój trzęsień ziemi. Zdj. Islandzkiej Straży Przybrzeżnej.

EDIT: Rankiem 17 marca najnowsza erupcja szczelinowa blisko Grindavik znacznie osłabła. Być może zakończy się już dzisiaj. Lawa nie dotarła do miasteczka, obecnie powoli przemieszcza się do oceanu. Wały ochronne ponownie spełniły swoje zadanie. 

EDIT 18 marca: Erupcja nadal trwa, choć osłabiona. Aktywna pozostaje jedynie część pierwotnej szczeliny erupcyjnej. Lawa przemieszcza się wzdłuż bariery ochronnej na północny wschód od Grindavik. Południowemu wylewowi lawy zostało około 250 metrów, by dotrzeć do drogi Sudurstrandarved  i 350 metrów, by dotrzeć do oceanu. Erupcja osłabła, ale na razie jej intensywność jest całkiem stabilna.

Wciąż trwa erupcja szczelinowa na wyspie Fernandina (Wyspy Galapagos). Wylew lawy na południowym południowo-zachodnim zboczu wulkanu osiąga długość 8.9 km. Nie dotarł jeszcze do oceanu. 

Odkrycie nowego wulkanu tarczowego na Marsie

Na Marsie naukowcy odkryli nowy wulkan tarczowy w regionie Noctis Labirynthus, pomiędzy Valles Marineris a wulkanami tarczowymi Tharsis Montes. Roboczo nazwany został Noctis Mons. To wulkan mocno zerodowany, z pozostałością kaldery, w której dawno temu mogło się mieścić wrzące jezioro lawy. Wysokość tego olbrzyma to 9028 metrów, szerokość około 250 km. 

Wylew lawy z wulkanu La Cumbre na wyspie Fernandina znacznie osłabł w ostatnich dniach. Być może erupcja szczelinowa powoli zmierza ku końcowi.

Natomiast 13 marca rozpoczęła się erupcja lawowa wulkanu Tinakula (Wyspy Salomona). Wylew lawy na jego zachodnim zboczu osiąga długość 1 kilometra i dociera do morza. Trwa aktywność strombolijska tego aktywnego wulkanu, który morfologicznie przypomina Stromboli (Włochy) i Batu Tara (Indonezja). 

14 marca miała miejsce erupcja freatomagmowa wulkanu Marapi na Sumatrze. 

Trwają eksplozje wulkaniańskie kurylskiego wulkanu Ebeko (Paramuszyr) emitujące popiół na wysokość 3 km. 

Erupcja szczelinowa wulkanu La Cumbre na wyspie Fernandina

                                                                        

2 marca 2024 roku o godzinie 23.50 czasu lokalnego rozpoczęła się erupcja szczelinowa wulkanu La Cumbre na wyspie Fernandina (Wyspy Galapagos). Na południowo-wschodniej flance wulkanu otworzyła się szczelina erupcyjna o długości 3-5 km, z której zaczęły wypływać liczne wylewy lawy o oszacowanej długości 5-6 km. Jeszcze nie dotarły do oceanu.

Do ostatnich erupcji na Fernandina doszło w latach 2017, 2018 i 2020. Silna erupcja w 1968 roku. Zdj. Parque Nacional Galapagos.

W 2023 roku wulkanolodzy wykryli niewielkie jeziorko lawy w kraterze stożka Lofia wulkanu Tofua. Emisje niebieskawego dwutlenku siarki są tam większe niż sądzono. Być może w przyszłości dojdzie do silnej erupcji eksplozywnej kaldery Tofua.