Kuryle, Rosja

URATAMAN - Lokalizacja: północ wyspy Shimushir. Północno-wschodni kraniec wyspy formuje plejstoceńska kaldera o szerokości 7.5 km. Północno-zachodnią część kaldery wypełnia zatoka Brouton w kształcie półksiężyca. Andezytowy somma wulkan Urataman (678 m) znajduje się w południowo-wschodniej części kaldery. Przy północnym zboczu posiada dwa stożki żużlowe, a przy północno-zachodnim kopułę lawową. Data ostatniej erupcji nieznana.

Kuryle, Rosja

ATSONUPURI - Bazaltowy stratowulkan Atsonupuri (1206 m) formuje półwysep dołączony z południowo-zachodnią częścią wyspy Iturup niskim przesmykiem o wysokości 30 metrów. Erupcje Atsonupuri w czasach nowożytnych strombolijskie - odnotowano je dwie w latach 1812 i 1932.

Japonia

AKUSEKI-JIMA - Wyspa wulkaniczna Akuseki-jima znajduje się w archipelagu wysp Riuku. Większość wyspy otaczają strome klify. Do wyspy można dotrzeć jedynie promem "Ferry Toshima" wypływającym dwukrotnie w ciągu tygodnia z Kagoshima. Populacja wyspy liczy 77 osób, a źródłem ich wody pitnej jest deszczówka. Wymiary wysepki: 3.2 x 2.5 km, najwyższy punkt zwie się Mitake (584 m). Wyspa jest stratowulkanem, na który składają się dwa stare somma wulkany: Biro-yama i Naka-dake. Na północy wyspy grubość lawy wynosi aż 100 metrów. Wylew pumeksu Uezon zlokalizowany jest na płaskowyżu w pobliżu wioski o tej samej nazwie. 22 lipca 2009 roku w środę setki ludzi zgromadziło się na wysepce, aby zaobserwować zaćmienie Słońca. Wyspa słynie także z lokalnej boskiej istoty - zamaskowanego Boga Boze.

Indonezja

SERUA - Na niewielkiej wyspie Serua (wschodnie Morze Banda) o wymiarach 4 x 2 km. Centralny stożek otacza stara ściana sommy, a wieńczy go kopuła lawowa Gunung Wuarlapna. Serua (inna nazwa: Legatala) jest andezytowym stratowulkanem o wielu erupcjach notowanych od XVII wieku. Zbocza Serua pokrywają wylewy bazaltowej lawy. Wulkan posiada aktywne fumarole oraz gorące źródła (północna plaża wysepki). W pobliżu centralnej kopuły lawowej mają miejsce emisje wulkanicznych gazów. Ostatniej erupcji wulkanu w roku 1921 towarzyszyła ekstruzja lawy.

Daty erupcji Serua: 1683, 1687, 1692?, 1693, 1694, 1844, 1845?, 1846, 1858, 1859, 1919, 1921.

Kuryle, Rosja

EBEKO - Stratowulkan Ebeko o wysokości 1037 metrów jest zlokalizowany na północy wyspy Paramushir (Paramuszyr). Ten posiadający trzy kratery wulkan jest jednym z najbardziej aktywnych wulkanów rosyjskich Kuryli. W środkowym kraterze znajduje się jezioro o głębokości 20 metrów otoczone przez aktywne solfatary, wschodnia część południowego krateru zawiera solfatary oraz wrzące źródło, północny krater zawiera natomiast małe zimne jeziorko w kształcie półksiężyca. Erupcje Ebeko małe i umiarkowane z owych kraterów. Dla przykładu erupcja z 1934-35 roku miała miejsce ze środkowego krateru i towarzyszyły jej opad andezytowego popiołu i wyrzucanie bomb wulkanicznych. Erupcji z 1963 roku towarzyszyły emisja gazu i wylewy siarki. Solfatara Gremuchaya powstała po tej erupcji. Emisja gazu miała także miejsce w roku 1969. 14 października 1987 roku - eksplozywna erupcja Ebeko z dwóch kraterów trwająca do stycznia 1988 roku. Emisja popiołu do wysokości 1.2 km. 3 luty 1989 roku - emisja popiołu do wysokości 2.5 km, a w sierpniu i wrześniu na wysokość 800 metrów. 27 października 2009 roku o godzinie 9.59 lokalnego czasu - erupcja Ebeko, której towarzyszy emisja popiołu.

Daty erupcji Ebeko: 1793, 1859, 1934-35, 1963, 1965-66, 1967, 1969, 1971, 1987-88, 1989-90, 1991, 2005, 2009.

Na środkowej fotografii wybuch wulkanu w roku 1989.

Kamczatka

AWACZYŃSKA SOPKA (AVACHINSKY) - 25 km na północny wschód od Pietropawłowska Kamczackiego znajduje się czynny stratowulkan Awaczyńska Sopka. Jest to typ wulkanu Somma-Wezuwiusz z wysokością sommy 2317 metry. Krater Avachinsky jest szeroki na 350 metrów i głęboki na 220 metrów. Obfituje w aktywne fumarole. Awaczyńska Sopka jest potencjalnie niebezpiecznym wulkanem z uwagi na pobliskie skupiska populacji. Zagrożenia związane z wulkanem to opad popiołu, gorejące chmury, rozżarzone lawiny, wylewy lawy i lahary. Erupcje wulkanu efuzywne i efuzywno-eksplozywne. Erupcja z 15-16 czerwca 1779 roku została zaobserwowana przez słynnego żeglarza kapitana Cooka, którego statki cumowały w zatoce Avacha. Erupcja z 1894-95 została poprzedzona wstrząsami sejsmicznymi i wyprodukowała spływy piroklastyczne. Silna erupcja z 1926 roku wyprodukowała niewielki wylew lawy na południowym zboczu pod kraterem. 5 października 2001 roku doszło do pojedynczej erupcji wulkanu wyrzucającej popiół na wysokość do 1 km.

Erupcje Awaczyńskiej Sopki w latach 1737, 1772, 1779, 1789?, 1827, 1828, 1837?, 1855, 1878, 1881, 1894-95, 1901, 1909, 1910?, 1926, 1927?, 1938, 1938, 1945, 1991, 2001.

Kuryle, Rosja

KOLOKOL - W centrum wyspy Urup (Kuryle) znajduje się grupa holoceńskich somma wulkanów Kolokol na którą składają się wulkany Berg, Trazubetz, Kolokol i najstarszy Borzov. Symetryczny Kolokol (1328 m) zwany jest Urup-Fuji z uwagi na stożkowy kształt. Niektóre wylewy lawy z Kolokol dotarły aż do wód Morza Ochockiego. Erupcje Kolokol w latach 1780, 1845-46, 1894, 1924, 1940, 1956, 1952, 1970, 1973. 26 sierpnia 2009 roku chmura gazu i pary z wulkanu Berg sięgnęła wysokości 6 km.

Kuryle, Rosja

TIATIA - Symetryczny i piękny stratowulkan Tiatia (1819 m) znajduje się na wyspie Kunaszyr w archipelagu Kurylów. Wulkan posiada kalderę (somma) o wymiarach 2.1 na 2.4 km oraz krater o szerokości 400 na 250 metrów. 9 lutego 2010 roku obserwacja satelitarna wykazała ślady aktywności Tiatia. Wylew lawy z bocznego stożka na północnej krawędzi kaldery dotarł do Morza Ochockiego. Morfologicznie Tiatia przypomina włoskiego Wezuwiusza. Erupcje wulkanu bazaltowe czy bazaltowo-andezytowe w latach 1812, 1973, 1978, 1981, 1982?, 2010?, z czego najsilniejsza w 1973 roku (skala VEI = 4).

Andamany

BARREN ISLAND – Niemal rόwnocześnie z Eyjafjallajökull uaktywnia się stratowulkan Barren Island na indyjskich Andamanach (19 kwietnia 2010 roku). Wyrzuca z siebie chmurę popiołu na wysokość 2.4 kilometrόw, ktόra przemieszcza się na odległość 55 km na pόłnoc. Następują wypływy lawy. Barren Island to wulkan o szerokim na 1.6 km kraterze somma posiadający piroklastyczny stożek. Najsilniejsza erupcja wulkanu miała miejsce w 1803 roku – w jej wyniku strumienie lawy dotarły aż na wybrzeże. Erupcja z 1991 roku wyprodukowała bazaltowe i andezytowe wypływy lawy, ktόre pokryły obszar 1600 metrόw kwadratowych i dotarły do pόłnocno-zachodniego wybrzeża. Erupcja z 1995 roku miała charakter strombolijski z wyrzucaniem popiołu i bomb wulkanicznych oraz stosunkowo mniejszą ilością lawy. Rozpoczęła się 20 grudnia 1994 roku. 8 marca 1995 roku odnotowano freato-magmowe erupcje. 11 maja fontanny ognia z centralnego otworu tryskały na wysokość 150 metrów. Eksplozywna aktywność wulkanu ustaje 1 lipca 1995 roku. 28 maja 2005 roku wulkan Barren Island wybucha znowu produkując przez kolejne miesiące i lata emisje popiołu i wylewy lawy. 3 stycznia 2010 roku emisja popiołu sięga wysokości 1.5 km.

Daty erupcji Barren Island: 1787, 1789, 1795, 1803-04, 1852?, 1991, 2005-10, 2013, 2014, 2015.