Paroksyzm erupcyjny wulkanu Fuego w Gwatemali

                                                      

5 czerwca 2025 roku zintensyfikowała się aktywność erupcyjna wulkanu Fuego w Gwatemali. Jak informują wulkanolodzy z Conred z Fuego schodzą spływy piroklastyczne, które mkną wąwozami Ceniza i Seca na odległość nawet 7 km. Trwają ewakuacje wiosek El Porvenir, Panimache i Morelia. Zamknięta została droga RN-14 w departamencie Escuintla.

Fuego to wulkan, którego nie należy lekceważyć. Przypominam, że 3 czerwca 2018 roku (czyli ponad 7 lat temu) zabił spływami piroklastycznymi setki osób. Zdj. Conred.

6 czerwca br. erupcja wulkanu Fuego jest kontynuowana. Ulewne opady deszczu destabilizują świeży materiał wulkaniczny. W konsekwencji powstają przemieszczające się wąwozami wulkanu lahary (potoki wulkanicznego błota), które są mobilne i niebezpieczne. 

Dla przypomnienia 2 czerwca br. spływ piroklastyczny miał miejsce z sycylijskiego wulkanu Etna.

Rankiem 5 czerwca doszło też do 24 epizodu erupcyjnego w kalderze Halemaumau hawajskiego wulkanu Kilauea. Fontanny lawy w kształcie litery V w najintensywniejszej fazie erupcji sięgały wysokości 300-350 metrów. 

Trwa słaba aktywność erupcyjna wulkanu Suwanosejima (Japonia) oraz podmorskiego wulkanu Kavachi (Wyspy Salomona).

Kolejna aktualizacja jutro rano. 

Spływ piroklastyczny z SE Crater wulkanu Etna

                                                                   

Dziś o godzinie 11.23 lokalnego czasu doszło do częściowego kolapsu (zapadnięcia się) fragmentu wierzchołka SE Crater (jego północna strona) wulkanu Etna, po czym w kierunku Valle del Leone, a potem Valle del Bove zszedł masywny spływ piroklastyczny (zjawisko, które nie jest powszechne na sycylijskim wulkanie). Aktywność erupcyjna nasiliła się wewnątrz krateru generując fontannę lawy. Na szczęście nikt nie odniósł obrażeń, ale wielu osobom udało się nakręcić i sfotografować gorejącą chmurę, która mknie bardzo szybko i jest wysokotemperaturowa. Przewodnicy krzyczeli na ludzi, aby czym prędzej uciekali i turyści się do poleceń zastosowali. 

Oczywiście spływy piroklastyczne na Etnie to nie jest jakaś zdumiewająca nowość: poprzednie miały miejsce 10 lutego 2022 roku i 11 lutego 2014 roku, ale ten był wyjątkowo masywny. 

Paroksyzm erupcyjny sycylijskiego wulkanu Etna miał miejsce z SE Crater, czyli najmłodszego centrum erupcyjnego Etny. Od 15 marca do 12 maja 2025 roku miało miejsce kilka epizodów aktywności strombolijskiej z SE Crater obejmujących wycieki lawy. 2 czerwca br. miał jednak miejsce pierwszy od 1 grudnia 2023 roku paroksyzm erupcyjny (epizod fontanny lawy) z SE Crater. 

Zdj. Roberto Tartoni i in. 

Etna jest nadal relatywnie bezpiecznym wulkanem do eksploracji. Sam byłem na niej dwukrotnie i gorąco polecam. 

Zachęcam do Patronowania WŚ, jeśli macie ochotę i możliwość. Z góry dziękuję.

https://patronite.pl/wulkanyswiata

Można mi także postawić wirtualną kawkę w zamian za moje wysiłki popularyzacji wulkanów w polskim Internecie. Z góry dziękuję. 

https://buycoffee.to/wulkanyswiata

Wznowienie erupcji gwatemalskiego wulkanu Fuego

Po ponad 40 dniach spokojnego odgazowania nastąpiło gwałtowne wznowienie erupcji wulkanu Fuego w Gwatemali. Wulkanem zaczęły targać słabe, umiarkowane i silniejsze eksplozje, z centralnego krateru Fuego zaczęły tryskać fontanny lawy sięgające wysokości 300 metrów. Zamknięta została droga RN14. Odwołane zostały zajęcia szkolne w Alotenango (np. miasto Sacatepequez). Obecnie jest zakaz wspinaczki na wulkan Acatenango, który sąsiaduje z aktywnym Fuego. Opad popiołu miał miejsce w gminie San Miguel Pochuta. 

Istnieje ryzyko zejścia spływów piroklastycznych z Fuego. 

Fuego to obok Santiaguito i Popopcatepetl najaktywniejszy wulkan Ameryki Środkowej.

January Weiner, January Weiner 3 "Jak powstało życie na Ziemi" (2023) - recenzja

                                                                         

W moje ręce trafiła ostatnio kolejna wyborna książka z wydawnictwa Copernicus Press Center, tym razem "Jak powstało życie na Ziemi" ekologa Januarego Weinera i bioinformatyka Januarego Weinera 3 (ojciec i syn). Można wręcz rzec, że jest to idealna propozycja dla czytelników, którym podobała się recenzowana tutaj "Ziemia" Andrew H. Knolla. W "Jak powstało życie na Ziemi" autorzy w intrygujący sposób omawiają historię powstania Ziemi i Księżyca oraz wciąż owiane tajemnicą narodziny życia na Ziemi. Mnie osobiście ogromnie intrygują mikroorganizmy ekstremofilne, które bytują w gorących źródłach wulkanicznych, pod ziemią, w podlodowych jeziorach czy wśród głębokowodnych kominów hydrotermalnych. To właśnie badania ekstremofilów służą próbie odpowiedzi na kluczowe pytanie: skąd wzięło się życie na Ziemi i w jakich biogeochemicznych warunkach wyewoluowało? Czy istnieje (tudzież istniało) życie na innych obiektach Układu Słonecznego tj. Mars, Tytan, Enceladus, Europa, Ganimedes czy Merkury? Czy życie na Ziemi pojawiło się za sprawą bombardowania kometami i meteorytami, które Ziemia przechodziła około 4 miliardy lat temu? 

Omawiane są cztery główne hipotezy dotyczące powstania życia na Ziemi, struktury DNA, RNA, aminokwasów i białek, reakcja redoks czy proces fotosyntezy, pojawiają się liczne cytaty z innych książek (np. Stanisława Lema) czy nawet filmów ("Młody Frankenstein") i seriali. Książka jest napisana w sposób przejrzysty, klarowny, widać, że autorzy starają się, by była zrozumiała, przystępna dla laika, choć zapewne nie zawsze taka jest (wymaga od czytelnika zaangażowania, zrozumienia przebiegów nierzadko trudnych procesów biochemicznych). Odnajdziemy w niej zagadnienia z zakresu ekologii, biochemii, biologii ewolucyjnej, genetyki, astrobiologii (świetny rozdział nr 8 Życie nie z tej Ziemi) czy wirusologii (zaintrygowało mnie zagadnienie gigantycznych wirusów czy wirusów istniejących wśród archeonów - muszę zagłębić temat). Od dekad naukowcy próbują rozwikłać tajemnicę powstania życia na Ziemi i nadal nic nie jest w tej materii pewne. A może kiedyś ktoś znajdzie odpowiedź posługując się przy tym coraz bardziej udoskonalaną sztuczną inteligencją? 

Polecam gorąco osobom zainteresowanym naukami przyrodniczymi. Tymczasem wracam do wulkanów. Nie dzieje się ostatnio nic znaczącego. 

29 kwietnia 2023 r. w trakcie eksplozji wulkanu Sabancaya w Peru (aktywnego od 2016 r.) zarejestrowano spływy piroklastyczne docierające na odległość 1 km.

2 maja 2023 r. o godzinie 16.18 z wulkanu Fuego w Gwatemali zszedł spływ piroklastyczny, który dotarł do kanionu Ceniza. Gorejąca chmura powstała wskutek grawitacyjnego kolapsu kolumny popiołu generowanej przez wulkan. 

Trwa aktywność strombolijska indonezyjskiego wulkanu Lewotolo. Schodzą z niego dwa wylewy lawy. 

Formuje się nowa kopuła lawowa kamczackiego wulkanu Szywiełucz. Trwa jego intensywne odgazowanie. Zdj. Jurij Demyanczuk.

Silnemu odgazowaniu ulega także japońska wyspa wulkaniczna Nishinoshima (dane z 14 kwietnia 2023 r.)

Umiarkowane bądź małe emisje popiołu mają miejsce z wulkanu Cotopaxi w Ekwadorze. 

Ciekawe czy maj przyniesie jakąś zaskakującą, tudzież silną erupcję wulkaniczną.  

EDIT: 4 maja 2023 r. intensyfikuje się aktywność erupcyjna wulkanu Fuego w Gwatemali. Z wulkanu schodzą niewielkie spływy piroklastyczne, które docierają do kanionów Las Lajas, Santa Teresa i Ceniza. Kolumna popiołu nad Fuego sięga wysokości 5.5-6 km. Zamknięta została droga RN-14 (El Rodeo). Opad popiołu miał miejsce w pobliskich społecznościach, z których ewakuowano łącznie 1054 osoby. 

5 maja 2023 r. wulkan znacznie się uspokoił. To był pierwszy paroksyzm erupcyjny Fuego w 2023 roku.

Rankiem 4 maja seria trzęsień ziemi miała miejsce w kalderze islandzkiego podlodowego wulkanu Katla, najsilniejsze o magnitudach 4.8, 4.7 i 4.5. Następnego dnia aktywność sejsmiczna w zasadzie ustała.

Niespodziewana erupcja wulkanu Lascar w Chile

Dzisiaj o godzinie 12.30 lokalnego czasu doszło do erupcji wulkaniańskiej wulkanu Lascar w Chile (region Antofagasta). Kolumna erupcyjna sięgnęła wysokości 6 km i rozproszyła się na południowy zachód. Zarejestrowano niewielkie spływy piroklastyczne na północnym i południowo-wschodnim zboczu Lascar. Ten czynny chilijski wulkan po raz ostatni wybuchł w 2015 roku. 

Wybuch wulkanu był doskonale widoczny z San Pedro de Atacama. Co ciekawe, grupa turystów z przewodnikiem zarejestrowała moment eksplozji wulkanu przebywając blisko jego krateru. Na szczęście nikomu nic się nie stało. Zdj. redgeochile.

Kontynuacja aktywności wulkaniańskiej wulkanu Ebeko (Paramuszyr, Kuryle). Obłoki popiołu sięgają przeciętnej wysokości 2.7 km.

Wylew lawy z wulkanu Stromboli ma obecnie miejsce w górnej części Sciara del Fuoco.

Osłabła znacznie erupcja lawowa wulkanu Mauna Loa. Aktywna pozostaje szczelina nr 3, ale fontanny lawy znacznie się zmiejszyły. Wylew lawy zatrzymał się w odległości 2.8 km od Saddle Road. Być może to początek końca erupcji hawajskiego wulkanu. Czas pokaże.

I miałem rację. Około 10-11 grudnia efuzja lawy ze szczeliny nr 3 ustała. To definitywny koniec erupcji wulkanu Mauna Loa, co potwierdzili wulkanolodzy z HVO. Co ciekawe, ustała także aktywność jeziora lawy w kalderze Halemaumau wulkanu Kilauea.

W nocy z 10 na 11 grudnia zintensyfikowała się aktywność erupcyjna wulkanu Fuego w Gwatemali. Doszło do emisji popiołu na wysokość 4.9 km. Wylew lawy schodzi wąwozem Ceniza docierając na odległość 800 metrów. Miały miejsce spływy piroklastyczne w kierunku wąwozów (barrancas) Las Lajas oraz El Jute.  

Ciekawe czy dojdzie do paroksyzmu piroklastycznego tego niebezpiecznego wulkanu.

Aktywność piroklastyczna wulkanu Fuego

                                 

Od rana 4 lipca 2022 roku zintensyfikowała się aktywność erupcyjna wulkanu Fuego w Gwatemali, zazwyczaj ograniczona do partii szczytowych wulkanu. Volcan de Fuego wyemitował obłok popiołu o wysokości 5 km, a z jego zboczy zeszły spływy piroklastyczne docierające wąwozami Ceniza i Trinidad na odległość 6 km. Póki co nie doszło do tragicznej powtórki z 3 czerwca 2018 roku. 

Wczoraj (3 lipca) o godzinie 13.45 doszło do oderwania się fragmentu lodowca Marmolada w Dolomitach i potężnej 'lawiny' wody i śniegu, w konsekwencji której zginęło 8 turystów, rannych zostało ośmiu, a około 15 uchodzi za zaginionych. Takie sytuacje będą się powtarzać z powodu fal upałów związanych z antropogenicznymi zmianami klimatycznymi. Fale upałów będą destabilizowały lodowce i powodowały ich kurczenie się. Niektóre ciała zostały zmiażdżone przez lawinę, zatem do ich identyfikacji niezbędne okaże się badanie DNA. 

Niestety setki lodowców na świecie kurczy się pod wpływem zmian klimatycznych i żadne zaklinanie rzeczywistości przez denialistów klimatycznych tego procesu nie powstrzyma. 

Przy okazji polecam odsłuch krótkiego wywiadu ze mną w Radiowej Czwórce.

https://www.polskieradio.pl/10/5366/Artykul/2993479,Wulkany-calego-swiata-temat-dla-blogera

Erupcja piroklastyczna wulkanu Fuego w Gwatemali

                                                     

7 marca 2022 roku o godzinie 19.35 lokalnego czasu miała miejsce intensywna eksplozja wulkanu Fuego w Gwatemali. Kolumna popiołu sięgnęła wysokości 9-10 km. Opad popiołu odnotowano m.in w Panimache I i II, Morelia, Santa Sofía, Yucales, El Porvenir i Sangre de Cristo. Z wulkanu zeszły przynajmniej dwa spływy piroklastyczne będące zapewne efektem zapadnięcia się kolumny erupcyjnej. Dotarły one wąwozem Ceniza na odległość 6-7 km. Wskutek intensyfikacji aktywności erupcyjnej gwatemalskiego wulkanu rozpoczęły się prewencyjne ewakuacje kilkuset osób ze społeczności Escuintla (Morelia, Yepocapa, Chimaltenango). W nocy wulkan zredukował aktywność erupcyjną. Aktywne pozostają dwa niewielkie wylewy lawy w wąwozach Ceniza i Santa Teresa. 

Dla przypomnienia tragiczna erupcja wulkanu Fuego z 3 czerwca 2018 roku zabiła spływami piroklastycznymi 190 osób, choć mogło zginąć nawet 3000 ludzi. Liczba zabitych wskutek tego paroksyzmu erupcyjnego nadal pozostaje niedoszacowana. Zdj. Sismologia Nacional de Guatemala, niestety kiepska widoczność uniemożliwiła precyzyjną obserwację erupcji Fuego.

Trwa aktywność erupcyjna podmorskiego wulkanu Kavachi (Wsypy Salomona). Sporadyczne emisje popiołu np. 2 marca mają miejsce z krateru wulkanu Telica w Nikaragui. 

Niewielka aktywność efuzywna ma miejsce w kraterach dwóch kongijskich wulkanów Nyiragongo i Nyamuragira. 

Z kolei 8 marca 2022 roku o godzinie 5.50 czasu UTC doszło do silnej erupcji eksplozywnej wulkanu Manam (Papua Nowa Gwinea). Wulkan wyemitował kolumnę erupcyjną o wysokości 15.2 km. Erupcja charakteryzowała się także fontannami lawy o wysokości kilkuset metrów.

Przy okazji po prawe dwutygodniowej przerwie związanej z blogowaniem ruszam z częstszymi aktualizacjami i ciekawostkami. Przy okazji zachęcam do okresowego bądź bardziej trwałego wsparcia na Patronite, gdyż chcę dalej popularyzować wulkany:

https://patronite.pl/wulkanyswiata

Nowe ustalenia dotyczące erupcji Hunga Tonga-Hunga Ha'apai

Naukowcy z NASA ustalili, że kolumna erupcyjna z wulkanu Hunga Tonga-Hunga Ha'apai sięgnęła wysokości 58 km, czyli mezosfery. Dla porównania potężna erupcja wulkanu Pinatubo w 1991 roku wygenerowała obłok erupcyjny o wysokości 35 km. Odgłos eksplozji z 15 stycznia 2022 roku zarejestrowały systemy monitoringu w UH-Mānoa na Big Hawaii rejestrujące infradźwięki za pomocą czujników ciśnienia i infradźwięków oraz czujników smartfonów. Do rejestracji infradźwięków pochodzących z wielkich eksplozji (wulkanicznych czy meteorów tj. w Czelabińsku 15 lutego 2013 roku) służy aplikacja RedVox Infrasound Recorder.

https://earthobservatory.nasa.gov/images/149474/tonga-volcano-plume-reached-the-mesosphere 

Kilka informacji wulkanicznych. 

Regularne eksplozje wulkaniańskie targają wulkanem Nevados de Chillan w Chile. 13 lutego z wulkanu zszedł niewielki spływ piroklastyczny, który dotarł na odległość 1.8 km.

15 lutego o godzinie 08.55 lokalnego czasu jeden z najaktywniejszych wulkanów w Indonezji, czyli Ibu na wyspie Halmahera wyemitował obłok popiołu o wysokości 2.1 km.

Wciąż trwa efuzywna erupcja szczelinowa wulkanu Wolf na wyspie Isabela (Wyspy Galapagos). Czas jej trwania to już ponad miesiąc. 

Gwatemalski wulkan Fuego pozostaje aktywny generując czasem silniejsze eksplozje i obłoki popiołu sięgające wysokości 4.5-4.8 km. Wylew lawy na jego południowym-południowo-zachodnim zboczu osiągnął długość 200 metrów. Zastanawiam się czy w tym roku dojdzie do paroksyzmu erupcyjnego Fuego ze spływami piroklastycznymi. Niewykluczone. 

Oswajam się powoli z mówieniem na żywo. Tym razem materiał w dużej mierze poświęcony kosmicznym wulkanom na Można Dzwonić.

https://www.youtube.com/watch?v=duffB0EnrD8

Pierwsza w 2022 roku erupcja wulkanu Anak Krakatau

3 lutego o godzinie 16.15 czasu WiB zarejestrowano niewielką emisję popiołu z wulkanu Anak Krakatau. Kolumna erupcyjna nad indonezyjskim wulkanem sięgnęła wysokości ponad 300 metrów. Nazwa Anak Krakatu elektryzuje wielbicieli wulkanów, gdyż wulkan ten słynie z generowania wulkanicznych tsunami i epizodów destrukcji wysp wulkanicznych. Dwa przykłady to słynna już erupcja wulkanu Krakatau w dniach 26-27 sierpnia 1883 roku, w wyniku której zginęło ponad 36 000 ludzi oraz silna erupcja Anak Krakatau w dniach 22-23 grudnia 2018 roku, w wyniku której śmierć poniosło 437 osób. Do czasu potężnego wybuchu wulkanu Hunga Tonga-Hunga Ha'apai 15 stycznia 2022 roku był to ostatni zarejestrowany przykład wulkanicznego tsunami. 

4 lutego o godzinie 17.07 czasu WiB obłok popiołu z Anak Krakatau sięgnął wysokości 1 km.

Rankiem 5 lutego kolumna popiołu nad wulkanem Anak Krakatau sięga wysokości 1.5 km.

2 lutego wylewy lawy pokrywały dno krateru Benbow wulkanu Ambrym (Vanuatu). Umiarkowane emisje popiołu mają miejsce z jeziora kraterowego Manaro Voui wulkanu Ambae (Vanuatu).

W kraterze zapadliskowym (pit crater) wulkanu Nyamuragira w Kongo ma miejsce efuzja lawy.

Aktywność piroklastyczna wulkanu Santiaguito w Gwatemali skutkuje opadem popiołu w San Martin Sacatepéquez, Llanos del Pinal oraz Xecaracoj i Loma Linda (El Palmar), departament Quetzaltenango. Zdj. Conred.

EDIT: 6 lutego 2022 roku o godzinie 10.05 czasu WiB obłok erupcyjny nad Anak Krakatau sięgnął wysokości 1.5 km.

Tego samego dnia doszło do przebudzenia najaktywniejszego wulkanu Kuryli, czyli Ebeko na wyspie Paramuszyr. Film z emisji popiołu z tego wulkanu nakręcili miejscowi. Prawdopodobnie nagła erupcja freatyczna z jeziora kraterowego wulkanu. Inny aktywny wulkan na Paramuszyr, czyli Chikurachki od 2 lutego podlega odgazowaniu.

Odważne wejście na wulkan Fuego w Gwatemali

                                          

W okresie świątecznym meksykański wspinacz Ector Phanghamix wspiął się na krater jednego z najaktywniejszych wulkanów na Ziemi, czyli Fuego w Gwatemali (3763 m. wysokości). Fuego jest w stanie regularnej aktywności erupcyjnej od 2002 roku, targają nim częste eksplozje (3 do 13 w ciągu godziny, dane z 14-21 grudnia 2021) wyrzucające rozżarzony materiał 100-300 metrów ponad wierzchołek. Erupcje Fuego są notowane już od 1524 roku, niektóre z nich przybierają postać paroksyzmów erupcyjnych z produkcją spływów piroklastycznych, emisją lawy oraz popiołu. To zatem bardzo niebezpieczny wulkan i nie kojarzę, aby ktoś dotarł do tej pory na jego wierzchołek, choć wcześniej próbował Grzegorz Gawlik.  

http://www.grzegorzgawlik.pl/blog/1151-fuego-gwatemala-jak-rozgniewalem-wulkan

Jedni wspierają brawurowy wyczyn Ectora, inni go krytykują. Jestem w stanie zrozumieć argumenty obu stron, aczkolwiek osobiście cenię ludzi ze straceńczą odwagą, gdyż przypominają mi trochę eksplorację wulkanów przez pionierów wulkanologii: bez większych zabezpieczeń i udogodnień technicznych, jakie mamy obecnie tj. użycie dronów, po prostu pójście na żywioł. W niektórych ludziach tkwi pierwiastek odkrywania tego, co zakazane i potencjalnie niebezpieczne, nawet za cenę utraty życia i zdrowia. Sam lubię urbex oraz wulkany, kilka razy złamałem też na wulkanach obowiązujące zasady. Sam zastanawiam się czy podjąłbym ryzyko wspinaczki na Fuego wiedząc doskonale, że mogę przy wierzchołku w każdej chwili zginąć. Ector spędził na skraju krateru Fuego mniej niż 30 sekund, opisywał "cuchnące siarką powietrze i ruszające się pod wpływem gazów kamienie w kraterze". Po tym jak schodził nastąpiła eksplozja wulkanu. Niemniej jednak cieszę się, że mu się udało sfotografować ten krater i nakręcić materiał filmowy. Jego wyczyn na pewno przejdzie do historii wspinaczki na wulkany.

Ector zasłynął wcześniej tym, że kilka razy wspiął się na czynny meksykański wulkan Popocatepetl docierając do jego aktywnego krateru.

Piąty dzień erupcji wulkanu Cumbre Vieja/ Fuego w Gwatemali

Wpierw wieści z wyspy La Palma. Erupcja strombolijska wulkanu Cumbre Vieja nadal w toku. Kolumna pary i popiołu nad wulkanem sięga wysokości 4.5 km. Z aktywnego krateru mają miejsce imponujące fontanny lawy. Lawa przemieściła się do tej pory na odległość 3.8 km. Już nie ma konsensusu czy w ogóle dotrze do oceanu, gdyż znacznie spowolniła swój progres. Wszystko zależy od długości erupcji oraz od wycieku lawy u źródła erupcyjnego. Szerokość wylewu lawy: 500 metrów, maksymalna grubość: 12 metrów. Aktywne pozostają dwa wylewy lawy, z których tylko południowy porusza się w tempie 4 m/h.

Z powodu erupcji i opadu popiołu zaleca się mieszkańcom nosić na zewnątrz maski FFP2, gogli i czapek z daszkiem.  

Dotychczasowe skutki erupcji: obszar 220 hektarów pokrywa lawa, ponad 400 domów uległo zniszczeniu. Opad popiołu niszczy liczne plantacje bananów na wyspie. Obłok SO2 z erupcji Cumbre Vieja dotarł już do Teneryfy, Fuerteventury i Madery. Wiatr rozwiewa obłok gazu i popiołu w kierunku południowym (El Hierro i La Gomera). Kod awiacji czerwony, ale wszystkie lotniska kanaryjskie póki co działają normalnie. Zdj. Emilio Morenatti AP.  

W ostatnich godzinach eksplozje się nasiliły i zaczęły generować fale uderzeniowe. Na zboczu aktywnego stożka (u jego podstawy) otworzyło się nowe pęknięcie erupcyjne. Fontanny lawy z nowego stożka sięgają wysokości 300-500 metrów. Ewakuacje mają miejsce na obszarach Tacande (Tacande de Abajo i części Tacande de Arriba) i Tajuya.

EDIT: Obecny bilans erupcji wulkanu Cumbre Vieja to 420 zniszczonych budynków, w tym lokalna szkoła oraz 15.2 km dróg, lawa pokrywa obszar o powierzchni 190.7 hektarów. Coraz więcej turystów przybywa na La Palmę, by obserwować erupcję. Rośnie liczba rezerwacji w apartamentach blisko miejsca erupcji, wokół którego obowiązuje jednak 2 kilometrowa strefa wykluczenia. 

26 września z powodu silnych emisji popiołu zamknięte zostało lotnisko na La Palmie, anulowano loty na Teneryfę, Gran Canarię i do Madrytu.  

Rankiem 25 września nowy otwór erupcyjny otworzył się na zachód od głównego stożka, który zawalił się w południowo-zachodniej części. Lawa z niego jest bardziej płynna i przemieszcza się szybko.  

Nagrania, za które serdecznie dziękuję: Marcin Matusiński. 

https://www.youtube.com/watch?v=qppOA8D31Sk

https://www.youtube.com/watch?v=toaQ9TDUoLo 

Kolejna aktualizacja na blogu jutro albo w poniedziałek.

Wulkan Fuego w Gwatemali od wczoraj zintensyfikował aktywność erupcyjną. Zeszły z niego wąwozem Ceniza spływy piroklastyczne, które dotarły na odległość 4-6 km. Kolumna erupcyjna sięgnęła wysokości 4.6 km, dwa wylewy lawy o oszacowanej długości 250 i 350 metrów spływają do wąwozów Ceniza i Trinidad. To bardzo groźny wulkan, co udowodniła jego tragiczna erupcja piroklastyczna 3 czerwca 2018 roku. 

Przy okazji podrzucam wywiad ze mną przeprowadzony przez dziennikarkę Interii:

https://styl.interia.pl/podroze/news-o-erupcji-cumbre-vieja-i-nie-tylko-inne-wulkany-tez-moga-nas,nId,5502602

Nyiragongo i Pacaya

Pierwszy post w sierpniu 2021 roku. 

4 sierpnia o godzinie 14.20 lokalnego czasu doszło do emisji gazu i popiołu z krateru wulkanu Nyiragongo w Kongo (DRK). 

Po czterech miesiącach braku aktywności erupcyjnej 4 sierpnia 2021 roku doszło do emisji pary i popiołu z wulkanu Pacaya w Gwatemali na wysokość 3.5 km. Być może to zwiastun kolejnej fazy erupcyjnej aktywnego stożka MacKenney (na zdjęciu Noti7).

Trwa spokojna ekstruzja nowych kopuł lawowych wulkanów Merapi (Jawa, Indonezja) i Kadovar (Wyspy Schoutena, Papua Nowa Gwinea). 

Od 2 sierpnia 2021 roku brak lawy albo jej znikoma ilość w kraterze nr 5 erupcji Geldingadalsgos. Tak czy owak wątpię, że to koniec islandzkiej erupcji szczelinowej na półwyspie Reykjanes. Kwestia czasu jak lawa znowu zacznie płynąć do doliny Meradalir.

Erupcja freatyczna wulkanu Dieng i nowa szczelina erupcyjna wulkanu Pacaya

29 kwietnia o godzinie 18.25 lokalnego czasu doszło do krótkiej erupcji freatycznej jawajskiego wulkanu Dieng z krateru Sileri. Materiał piroklastyczny i muł został wyrzucony w różnych kierunkach na wysokość 400 metrów. Na szczęście nikt tym razem nie zginął. Dieng to bardzo niebezpieczny wulkan - erupcje freatyczne z jego kraterów i emisje gazu niejednokrotnie zabijały setki osób np. w wyniku emisji gazów w 1979 roku zginęło 147 osób.

Rankiem 29 kwietnia na północnym zboczu wulkanu Pacaya otworzyła się nowa szczelina erupcyjna produkująca dwa wylewy lawy. Aktywność strombolijska i powiązane z nią emisje popiołu ze stożka MacKenney w toku. Czyli mamy wznowienie aktywności szczelinowej gwatemalskiego wulkanu. 

Wylew lawy wciąż ma miejsce z wulkanu Piton de la Fournaise na wyspie Reunion. Śmierć dwóch studentów zapewne przyczyni się do zamknięcia turystycznych szlaków. Pole lawowe się rozszerza, a wyciek lawy osiągnął już długość 3.5 km zatrzymując się w Grandes Pentes. 

Nie wiadomo jak długo potrwa islandzka erupcja Geldingadalsgos. Obecnie aktywny pozostaje tylko jeden krater, który generuje fontanny lawy o wysokości około 50 metrów. Pozostałe kratery są nieaktywne. Być może przepływ lawy wciąż ma miejsce pod ziemią - w tubach lawowych. Wypływ lawy jest jednak stabilny i wcale się nie zmniejszył. Erupcja nadal jest bardzo popularna wśród Islandczyków, rodaków i nielicznych zagranicznych turystów. Miejsce zostało już odwiedzone przez 55 000 ludzi. Niektórzy byli w dolinie Geldingadalur przynajmniej osiem razy! Fotografowie, droniarze, artyści, amatorzy mocnych wrażeń, etc. 

Mam wrażenie, że po paroksyzmach erupcyjnych Etny, początku erupcji Geldingadalsgos i erupcjach eksplozywnych wulkanu Soufriere na Saint Vincent nadszedł czas większego spokoju. Media przestały się interesować tematyką wulkanów. Przynajmniej chwilowo. Ale to się może w każdej chwili zmienić. Na pewno dojdzie do jakieś zaskakującej erupcji eksplozywnej w najbliższych miesiącach.

Ponad miesiąc czasu trwania erupcji Geldingadalsgos i piątkowa wizyta w TVN

                                                      

                                

19 kwietnia 2021 roku minął miesiąc od rozpoczęcia erupcji szczelinowej Geldingadalsgos na Islandii. Przeciętny przepływ lawy w ciągu 30 dni wyniósł 5 metrów sześciennych na sekundę i był raczej stabilny. W porównaniu do erupcji Holuhraun w latach 2014-15 erupcja Geldingadalsgos wygląda niczym miniaturka. 

Wulkanolodzy przewidują, że jęzor lawy wypływający z doliny Geldingadalur w końcu połączy się z wyciekiem lawy z Meradalir. Tak czy owak pole lawowe znacznie się powiększyło i podobno coraz trudniej zbliżyć się do wypływu lawy na bliską odległość. Sytuacja ciągle jest dynamiczna. Najbardziej wysunięty na północ podwójny krater przestał być kilka dni temu aktywny i podlega jedynie pasywnemu odgazowaniu. Najbardziej aktywnym otworem erupcyjnym pozostaje krater uformowany 13 kwietnia, który generuje strumień lawy o oszacowanej grubości 2 metrów. To właśnie ten wylew lawy pokrył stary szlak turystyczny prowadzący do doliny Geldingadalur. 

Na miejsce erupcji dotarł dziennikarz, podróżnik i popularyzator astronomii Karol Wójcicki. Karol przysłał mi kilka zdjęć wykonanych m.in. z drona. Polecam jego fanpejdż Z głową w gwiazdach, gdzie można obejrzeć niedawną transmisję na żywo z miejsca erupcji. 

https://www.facebook.com/ZGlowaWGwiazdach

Przy okazji islandzki artysta Kaleo zaprezentował ostatnio akustyczny występ nakręcony na miejscu erupcji Geldingadalsgos. Warto obejrzeć! Mam nadzieję, że inni artyści pójdą w jego ślady, bo to doskonała okazja, by promować własną twórczość w niesamowitej scenerii bazaltowej erupcji. 

https://www.youtube.com/watch?v=6Vs6tExC-Go

Karaibski stratowulkan Soufriere od czasu ostatniej erupcji eksplozywnej 18 kwietnia 2021 roku (godzina 16.49 lokalnego czasu) zapadł jakby w drzemkę. Aktywność erupcyjna zrobiła się bardziej dyskretna - bez silnych emisji popiołu. Wciąż rejestrowane są długookresowe i hybrydowe trzęsienia ziemi. Można oczekiwać, że do kolejnej erupcji eksplozywnej prędzej czy później dojdzie. Zagrożeniem w czerwonej strefie nadal są potencjalne spływy piroklastyczne i niesamowicie mobilne lahary. W wyniku erupcji Soufriere do tej pory ewakuowano 13 303 osoby. 

EDIT: Do kolejnej erupcji eksplozywnej karaibskiego wulkanu doszło dzisiaj o godzinie 11.08 rano. Kolumna erupcyjna sięgnęła wysokości 8 km ponad krater. 

Wciąż trwa także aktywność szczelinowa wulkanu Piton de la Fournaise w Enclos Fouqué. Aktywny pozostaje także wylew lawy na zachodnim zboczu wulkanu Pacaya w Gwatemali. 

EDIT: Ciała dwóch młodych studentów miejscowej akademii znaleziono dzisiaj rano w pobliżu miejsca erupcji wulkanu Piton de la Fournaise na wyspie Reunion. Młodzi ludzie prawdopodobnie zginęli wskutek uderzenia pioruna bądź fali uderzeniowej z erupcji. Ich włosy i podeszwy butów były spalone. Do podobnego wypadku doszło w 2003 roku. Także wówczas zginął student lokalnego uniwersytetu. Wpadł do szczeliny i udusiły go gazy wulkaniczne. 

16 kwietnia 2021 roku zostałem zaproszony do śniadaniówki (Dzień Dobry TVN) na rozmowę dotyczącą rocznicy erupcji islandzkiego wulkanu Eyjafjallajökull w 2010 roku, miałem też poruszyć temat wulkanów szczególnie niebezpiecznych. Na takie zaproszenia się nie odmawia. Zatem pojawiłem się na miejscu mimo realnego ryzyka związanego z Covidem (przebywanie w skupisku ludzkim, gdzie mimo powszechnego użycia masek ffp2 czasem trudno zachować dystans, bo na miejscu spora krzątanina wizażystek, kamerzystów, kierowników planu, dziennikarzy telewizyjnych i obsługi technicznej). Na miejscu starałem się zachować DDM, choć kawę trzeba było wypić. Sama rozmowa poszła ok (oceniam swój całościowy występ na 3+/4-), jednak gdybym chciał poruszyć wszystkie tematy, które sobie zaplanowałem i na które się przygotowałem, to należałoby ją wydłużyć do minimum pół godziny. Taka specyfika śniadaniówki - wszystko szybko i po macoszemu. Liźnięcie fascynującej dla mnie tematyki. Także miałem swoje 5 minut w TVN. Niemniej ciekawe i inspirujące doświadczenie i mam nadzieję, że nie moje ostatnie. Niestety na player.pl ten materiał jest niedostępny. Rozmowa miała miejsce w piątek 16 kwietnia 2021 roku o godzinie 09.00 rano. 

https://dziendobry.tvn.pl/a/najbardziej-niebezpieczne-wulkany-swiata-ktore-z-nich-nadal-nam-zagrazaja

Szczelina erupcyjna nr 4 w Geldingadalur

Krótko po północy otworzyła się czwarta szczelina erupcyjna blisko doliny Geldingadalur - uformowała na północny wschód od aktywnych kraterów Geldingadalsgos. Lawa z niej płynie w kierunku doliny Geldingadalur. Nowe pęknięcie osiągnęło długość około 150 metrów. Od czasu niszczycielskiej erupcji Leilani Estates na Big Hawaii w 2018 roku nie mieliśmy tak frapującej erupcji szczelinowej. Dzisiaj od 6 rano miejsce erupcji jest otwarte dla turystów. Zespoły ratownicze są w stanie gotowości. Zdj. Vilhelm/ Visir.

Stan erupcji od 19 marca 2021 roku stabilny. Czas pokaże czy otworzą się kolejne aktywne pęknięcia erupcyjne, czego absolutnie nie można wykluczyć.

Emisje popiołu ze stożka MacKenney gwatemalskiego wulkanu Pacaya sięgają wysokości 3-4 km. Wyciek lawy na zachodnim zboczu stożka osiągnął długość 3000 metrów. Lawa pali wegetację i niszczy pola uprawne. Jęzor lawy znajduje się blisko wiosek El Patrocinio i San Vicente Pacaya.

1 kwietnia satelity zarejestrowały niewielką emisję popiołu z krateru North Cerberus aleuckiego wulkanu Semisopochnoi.

Mamy też niestety pierwszy kataklizm wulkaniczny w 2021 roku. Rankiem 4 kwietnia ze zboczy wulkanu Lewotolo na indonezyjskiej wyspie Lembata zeszły lahary, które powstały wskutek obfitych opadów deszczu. Zniszczeniu uległy dwie wioski Lamawolo i Jontona. Zginęło 67 osób. Wulkanolodzy ostrzegali o możliwości zejścia laharów i zalecali ewakuację. Ludzie nie posłuchali. 

Przy okazji krótki wywiad, którego udzieliłem portalowi styl.pl. Opowiadam w nim m.in. skąd pojawiło się u mnie zainteresowanie wulkanami i dlaczego są one dla mnie fascynujące. 

https://www.styl.pl/podroze/news-wulkany-swiata-o-zagrozeniach-majestatycznym-pieknie-i-pogon,nId,5154239

Podziękowania dla Aleksandry Waleczek za ten wywiad.

Erupcja Geldingadalsgos i siedemnasta erupcja Etny

1 kwietnia 2021 roku miał miejsce 17-sty paroksyzm erupcyjny wulkanu Etna obejmujący fontanny lawy z New SE Crater, trzy wylewy lawy i kolumnę erupcyjną sięgającą wysokości 9 km. Opad popiołu i lapilli miał miejsce w Rifugio Sapienza (grubość 1 cm), Nicolosi i w Katanii. Czasowo zamknięte zostało lotnisko w Katanii. W porównaniu do poprzednich paroksyzmów erupcyjnych Etny ten był najdłuższy. 

Minęło 15 dni erupcji Geldingadalsgos w dolinie Geldingadalur na Islandii. Nadal nie wiadomo jak długo ta erupcja potrwa. Bogata w tlenek magnezu MgO bazaltowa magma pochodzi z głębokości 17-20 km i jest bardzo płynna już jako lawa na powierzchni. Aktywny stożek hornito osiągnął wysokość 20 metrów, przeciętna grubość pola lawowego wynosi z kolei 9.5 metra. Oba aktywne kratery są niestabilne, rozpadają się ich ściany, pole lawowe stale się rozrasta. Zdj. ruv.is.

Bliskość Niebieskiej Laguny, Reykjaviku i lotniska w Keflavik wskazuje na to, że dolina Geldingadalur może stać się największą atrakcją turystyczną Islandii na wiele lat. Odwiedza ją praktycznie codziennie tysiące żądnych zobaczenia i sfotografowania erupcji ludzi. Ten ruch byłby zapewne znacznie większy gdyby nie wciąż trwająca w najlepsze pandemia Covid-19 i obostrzenia sanitarne z nią związane. Do tej pory była to nietknięta dolina i istnieje obawa, że zostanie zadeptana przez ludzi. Z drugiej strony być może zainteresowanie tą erupcją za tydzień-dwa nieco opadnie, gdyż ona spowszednieje.  Co nie zmienia faktu, że wiele osób tkwiących obecnie w domach z powodu pandemii (mnie nie wyłączając) chciałoby ją zobaczyć. Termin szczepienia mam jednak wyznaczony dopiero na 26 maja, a na Covid19 do tej pory nie zachorowałem, gdyż jestem ostrożny w kontaktach międzyludzkich i po prostu próbuję uniknąć transmisji wirusa. Także jeszcze sobie poczekam. 

Wyciek lawy z gwatemalskiego wulkanu Pacaya zdewastował już ponad 600 hektarów pól kawy i awokado. Zniszczenia dotknęły co najmniej 1300 rodzin.

Fakty o erupcji szczelinowej Geldingadalur/ Fagradalsfjall

                                                          

Owa malownicza erupcja szczelinowa, którą w miniony weekend zobaczyły tysiące Islandczyków i Polaków ma miejsce w głębokiej dolinie Geldingadalur blisko góry wulkanicznej Fagradalsfjall, półwysep Reykjanes. Póki co ta spokojna, by nie rzec turystyczna erupcja jest oficjalnie nienazwana, aczkolwiek być może pozostanie w użyciu nazwa Geldingadalsgos.

W trakcie erupcji uformowanych zostało 6-7 stożków rozbryzgowych (tzw. spatter cones, hornitos), z czego największy emituje najwięcej lawy i zapewne wkrótce pozostanie jedynym aktywnym. Warto dodać, że hornitos są podatne na zawalenie, co też się stało 21 marca 2021 roku, gdy fragment największego stożka zawalił się na oczach setek zgromadzonych ludzi. Obecnie świeża lawa pokrywa szacunkową powierzchnię 0.1 km kwadratowego i formuje dwa nowe pola lawowe.

Miejsce erupcji (głęboka dolina) jest idealne do bezpiecznej obserwacji i pozwala wielu osobom po raz pierwszy w życiu doświadczyć spokojnej erupcji bazaltowej na żywo. Warto dodać w ramach ciekawostki archeologicznej, że w dolinie Geldingadalur miało się znajdować miejsce pochówku nordyckiego osadnika Ísólfura frá Ísólfsstöðum. Już 20 marca grupa islandzkich archeologów prowadziła wykopy przed rozrastającym się polem lawowym usiłując odnaleźć ów grób datowany na rok plus minus 1000. 

Intryguje mnie też inna informacja. W wielu gazetach, w tym także islandzkich podawane jest info, że ostatnia erupcja na półwyspie Reykjanes miała miejsce ponad 800 lat temu (lata 1210-1240). I tutaj dane z Global Volcanism Program mi się nie zgadzają. W rzeczy samej w latach 1210-40 miało miejsce kilka epizodów erupcyjnych zwanych Ogniami Reykjanes. Z tym że jest to albo osobny system wulkaniczny Svartsengi albo większy obejmujący Svartsengi system wulkaniczny Reykjanes. Wyemitowany został wówczas wyciek lawy zwany Arnarseturshraun. I uwaga: ostatnia erupcja w obrębie systemu wulkanicznego Reykjanes miała miejsce w 1830 roku z Reykjaneshryggur (Eldeyjarbodi) - była to erupcja podmorskiego wulkanu zlokalizowanego 34 km SW od Reykjanes.

Fagradalsfjall wchodzi w skład systemu wulkanicznego Krýsuvík obejmującego system szczelin erupcyjnych i kraterów bez centralnego wulkanu. I tutaj m.in. w 1188 roku doszło do erupcji bazaltowej lawy z rzędu kraterów Ogmundargigar. Ostatnia erupcja wulkanu Krýsuvík miała miejsce w XIV wieku (około roku 1340) z rzędu kraterów Tradarfjöll i została zidentyfikowana za pomocą tefrochronologii. Zatem to ponad 800 lat podawanych w prasie jest błędne, skoro Fagradalsfjall nie wchodzi w skład systemu wulkanicznego Reykjanes, ale Krýsuvík. Z drugiej strony na Volcano Discovery Fagradalsfjall jest traktowany jako osobny system wulkaniczny. Niezłe poplątanie.

Ile potrwa ta aktualna erupcja? Nie mam pojęcia. Póki co jest niewielka, miniaturowa, więc teoretycznie może zakończyć się po kilku dniach czy tygodniach. Natomiast niewykluczone, że w przyszłości otworzą się w okolicy kolejne szczeliny erupcyjne. Czyli obecnie mamy do czynienia z pierwszym epizodem erupcyjnym na półwyspie Reykjanes. Zdj. podesłała mi Karina Repa (21 marca, godzina 18). Drugie: Tomasz Durlej.

21 marca 2021 roku doszło do paroksyzmu erupcyjnego wulkanu Pacaya w Gwatemali. Obłok popiołu, który przecinały wulkaniczne błyskawice sięgnął wysokości 4.3 km. Na południowo-zachodnim zboczu stożka MacKenney otworzyła się nowa szczelina erupcyjna, która wyprodukowała wylew lawy o długości 500 metrów.

Paroksyzm erupcyjny numer 13 wulkanu Etna

W nocy z 14 na 15 marca (tak jak przewidziałem w poprzednim wpisie) miał miejsce trzynasty paroksyzm erupcyjny wulkanu Etna z SE Crater. Słaba aktywność strombolijska uległa intensyfikacji . Niestety z powodu złych warunków pogodowych SE Crater nie był dobrze widoczny i pozostawał zasłonięty chmurami. Paroksyzm (tradycyjnie) objął fontanny lawy o wysokości kilkuset metrów i wyciek lawy w kierunku Valle del Bove. Opad popiołu i lapilli miał miejsce na wschodzie. Fale uderzeniowe wzmacniane przez wiatr wstrząsały drzwiami i oknami aż do Reggio Calabria. Zdj. Marco Restivo.

Czytałem ostatnio sporo wpisów Sycylijczyków. Nie wszyscy są zadowoleni z obecnej regularnej aktywności erupcyjnej Etny. W końcu miasteczka takie jak Giarre czy Randazzo są co rusz przysypywane warstwami lapilli i popiołu. 

Paroksyzmy erupcyjne Etny trwają od 16 lutego 2021 roku i mają miejsce prawie z precyzją szwajcarskiego zegarka co 2-3 dni. Następny 17-18 marca? Za dnia czy w nocy? :-)

14 marca 2021 roku 5.4 km na południowy zachód od Fagradalsfjall miało miejsce trzęsienie ziemi o magnitudzie 5.4 doskonale odczute przez mieszkańców półwyspu Reykjanes. Erupcji szczelinowej wciąż brak. 

Wulkan Pacaya w Gwatemali wciąż sporadycznie emituje popiół na wysokość do 4 km. Czasem z krateru stożka MacKenney mają miejsce fontanny lawy. Wylew lawy na południowym-południowo-zachodnim zboczu obecnie osiąga długość 1.5 km. Bomby wulkaniczne opadają na odległość 500 metrów od krateru stożka MacKenney. 

Aktywna kopuła lawowa jawajskiego wulkanu Merapi codziennie produkuje rozżarzone lawiny skał oraz niewielkie spływy piroklastyczne na południowo-zachodnim zboczu. Obłoki gazu i pary sięgają wysokości 1.3 km.

Duży obłok SO2 nad północno-zachodnim Tybetem i kryzys sejsmiczny na półwyspie Reykjanes

Duży obłok SO2 zarejestrowano nad północno-zachodnim Tybetem w dniu 9 marca 2021 roku. Jedynym obszarem wulkanicznym w pobliżu jest Kunlun Volcanic Group z ostatnią erupcją w 1951 roku. Gdyby doszło tam rzeczywiście do erupcji to byłaby to duża niespodzianka. Ja się jednak zastanawiam czy to przypadkiem obłok SO2 z niedawnej erupcji Etny nie dotarł nad Tybet. O wulkanach Kunlun swego czasu napisałem pierwszy w polskiej sieci artykuł w oparciu o informacje i zdjęcia od chińskich geologów. Mam zamiar dzisiaj ponownie się do nich odezwać, by wyjaśnić o co chodzi. Obstawiam jednak, że to obłok SO2 z ostatnich paroksyzmów erupcyjnych Etny, konkretnie z 7 marca 2021 roku. 

http://wulkanyswiata.blogspot.com/2015/11/ashikule-kunlun-wyprawa-z-2011-roku-na.html 

EDIT: Miałem rację. Potwierdzone. Etna!

W nocy z 10 na 11 marca 2021 roku doszło do paroksyzmu erupcyjnego wulkanu Pacaya ze stożka MacKenney obejmującego fontanny lawy o wysokości 500-700 metrów, wyrzut bomb wulkanicznych na odległość 600 metrów oraz wylew lawy o długości 1 km na południowo-zachodnim zboczu stożka MacKenney. Źródło: Insivumeh.

10 marca miała miejsce eksplozja wulkaniańska wulkanu Sinabung generująca obłok popiołu o wysokości 1 km. 

Kryzys sejsmiczny (wulkaniczno-tektoniczny) na półwyspie Reykjanes w toku. Dajka rozciąga się pomiędzy górami wulkanicznymi Fagradalsfjall i Keilir osiągając długość 7 km i szerokość zaledwie 1 metra. Dno komory magmowej jest zlokalizowane 5 km pod powierzchnią. Do rezerwuaru magmy wpływa szacunkowo 15-20 metrów sześciennych magmy na sekundę. Północny kraniec komory magmowej znajduje się na głębokości 2 km pod Keilir, a jej południowy kraniec na głębokości 1 km pod Fagradalsfjall. Być może magma pod Keilir już zakrzepła albo dopiero zakrzepnie. Do potencjalnej erupcji może dojść blisko Fagradalsfjall, jeśli magma dotrze do powierzchni. To migracja magmy powoduje aktywność sejsmiczną i deformację gruntu na tym terenie. Nadal nie wiadomo czy i kiedy dojdzie do erupcji szczelinowej. Jeśli jednak dojdzie w ciągu najbliższych dni/tygodni to obejmie ona fontanny i wylewy lawy bez aktywności eksplozywnej, czyli spokojna erupcja lawowa. Od około dwóch tygodni na półwyspie Reykjanes zarejestrowano już ponad 34 000 trzęsień ziemi. 

Warto zaglądać przede wszystkim tutaj, by być na bieżąco: 

https://twitter.com/Vedurstofan

EDIT: Dzisiaj rankiem lokalnego czasu doszło do silnej emisji popiołu z wulkanu Sangay w Ekwadorze. Kolumna erupcyjna sięgnęła wysokości 8.4 km i zaciemniła poranne niebo m.in. w Riobamba. Opad popiołu miał miejsce w Chambo, Riobamba, Penipe i Guano.

Możliwa erupcja w pobliżu góry wulkanicznej Keilir

                                                                   

Dzisiaj od 14.20 lokalnego czasu zarejestrowano drgania harmoniczne blisko (na południe od) góry wulkanicznej Keilir. To zazwyczaj jest zwiastun erupcji wulkanicznej. Póki co brak potwierdzenia efuzji lawy na półwyspie Reykjanes. Przelot helikopterem blisko Keilir nie potwierdził żadnej aktywności powierzchniowej. Jeśli do erupcji dojdzie to być może w miejscu zwanym Þráinsskjaldarhraun. Od 15.30 częstotliwość drgań harmonicznych uległa jednak zmniejszeniu. Póki co mimo braku erupcji islandzka policja zamknęła wszelkie drogi w okolice Keilir i Fagradalsfajll, wydano także zakaz posługiwania się dronami. Do ostatniej erupcji wulkanu Krysuvik doszło około roku 1340. 

Od kontaktu w Islandii dostałem zdjęcia okolic góry wulkanicznej Keilir zrobione dzisiaj, jeszcze zanim ten obszar został zamknięty. Widoczne emisje pary. Zdj. Julia H. 

 

Szacowana głębokość intruzji magmy (dajki) to obecnie około 2 km. Wciąż trwa aktywność sejsmiczna. Sytuacja jest rozwojowa. Czekam na erupcję albo na ustanie trzęsień ziemi. Jeśli do efuzji lawy dojdzie dzisiejszej nocy aktualizacja jutro rano, czyli 4 marca.

EDIT: Nie doszło. Od 5 rano zintensyfikowanie roju trzęsień ziemi m.in. o godzinie 08.54 lokalnego czasu wstrząs o magnitudzie 4.5 blisko Fagradalsfjall. Dalej trzeba monitorować sytuację.

 

Zintensyfikowała się dzisiaj aktywność erupcyjna wulkanu Pacaya w Gwatemali. Kolumna popiołu nad stożkiem MacKenney sięgnęła wysokości 5.5 km. Pojawił się nowy wylew lawy na północno-zachodnim zboczu.