Krótki update o erupcji lawowej w dolinie Geldingadalur

Kolejny niebawem. Rankiem 28 marca 2021 roku doszło do oderwania się znacznej części aktywnego stożka w dolinie Geldingadalur i nagłego wzrostu amplitudy drgań wulkanicznych. Dwa bliźniacze kratery być może niebawem połączą się w jeden aktywny. Magma zasilająca tą erupcję pochodzi z głębokości 17-20 km, co może skutkować długotrwałą erupcją wulkaniczną i uformowaniem się nowego wulkanu tarczowego. W ciągu najbliższego tygodnia lawa powinna dotrzeć do sąsiedniej doliny zwanej Merardalir. To dla mnie pocieszająca wieść, ale o tym za chwilę.  Zdj. mbl.is.

Do tej pory dolinę Geldingadalur odwiedziło tysiące osób, w tym setki rodaków mieszkających na Islandii. Dla wielu osób to być może jedyna okazja w życiu, by doświadczyć wypływu lawy na żywo. Sam dostaję od Polaków masę zdjęć i innych materiałów, za które dziękuję. 

Islandia ostatnio zaostrzyła obostrzenia sanitarne po wykryciu nowych przypadków koronawirusa Sars-Cov-2 na wyspie, w tym 25 marca 2021 roku sześciu lokalnych. Jedna chora na Covid-19 osoba przebywająca poza kwarantanną odwiedziła też wraz z grupą innych osób miejsce erupcji. Nie wiadomo jednak gdzie i w jakich okolicznościach doszło do ekspozycji na koronawirusa. Osoby po przylocie trafiające w kwarantannie nie powinny zatem od razu jechać na miejsce erupcji. 

Gdyby nie to, że w tej chwili w Polsce mamy tragiczną sytuację eksplozji zachorowań na brytyjski wariant koronawirusa wybrałbym się na Islandię, by zobaczyć tą erupcję. Trzy testy plus kwarantanna (do tej pory nie chorowałem na Covid-19 i wciąż czekam na zaszczepienie) trochę mnie odstraszają. Liczę mocno, że ta erupcja będzie trwać przynajmniej przez kilka najbliższych miesięcy i uda mi się ją jeszcze zobaczyć. Albo dojdzie do kolejnego wypływu lawy w innym miejscu.

Po raz wtóry pandemia Covid-19 psuje mi podróżnicze plany. Nie pierwszy raz i nie ostatni. Z drugiej strony priorytetem dla mnie jest ochrona własnego zdrowia i zdrowia osób mi bliskich. Wulkany i erupcje wulkaniczne mogą poczekać, tylko pytanie czy za kilka miesięcy erupcja nadal będzie aktywna. Stu procentowej pewności mimo wszystko nie mam. 

Paroksyzm erupcyjny wulkanu Etna nr 16

Po 4.5 dniach pauzy miał miejsce szesnasty od 16 lutego 2021 roku paroksyzm erupcyjny wulkanu Etna zapoczątkowany zintensyfikowaniem aktywności strombolijskiej w New SE Crater, które miało miejsce wieczorem 23 marca. Ten paroksyzm erupcyjny był całkiem długi - zamiast 1-2 godzin trwał kilka! Obejmował fontanny lawy z New SE Crater o wysokości 300-500 metrów oraz efuzję lawy. Kolumna erupcyjna sięgnęła wysokości 6 km. Opad popiołu miał miejsce w Katanii. O godzinie 03.37 zaobserwowano rzadki na Etnie spływ piroklastyczny.

Islandia, Fagradalsfjall. Zaczynam coraz bardziej przekonywać się do opinii badaczy, że erupcja w dolinie Geldingadalur może potrwać nawet kilka lat. Zasilająca ją magma pochodzi z głębokości 17-20 km. Lawa powoli wypełnia dolinę Geldingadalur formując w niej nowe pole lawowe i z czasem zacznie rozlewać się w sąsiednich dolinach np. Natthagi. Wygląda na to, że formuje się nowy islandzki wulkan tarczowy. Dopóki będzie to erupcja lawowa to żadnego zagrożenia dla infrastruktury nie ma. Na miejscu erupcji trzeba jednak uważać na tlenek węgla, dwutlenek węgla i dwutlenek siarki. Póki co nie da się tej miniaturowej erupcji porównać do niektórych przeszłych erupcji szczelinowych w historii Islandii - choćby Lakakigar w latach 1783-84 i Eldgja w X wieku. Na ich tle w rzeczy samej jawi się ona jako erupcja bonsai, miniaturka. Rewelacyjne zdjęcie z 23.03.2021 podesłał mi Paweł Wodnicki. 

Fakty o erupcji szczelinowej Geldingadalur/ Fagradalsfjall

                                                          

Owa malownicza erupcja szczelinowa, którą w miniony weekend zobaczyły tysiące Islandczyków i Polaków ma miejsce w głębokiej dolinie Geldingadalur blisko góry wulkanicznej Fagradalsfjall, półwysep Reykjanes. Póki co ta spokojna, by nie rzec turystyczna erupcja jest oficjalnie nienazwana, aczkolwiek być może pozostanie w użyciu nazwa Geldingadalsgos.

W trakcie erupcji uformowanych zostało 6-7 stożków rozbryzgowych (tzw. spatter cones, hornitos), z czego największy emituje najwięcej lawy i zapewne wkrótce pozostanie jedynym aktywnym. Warto dodać, że hornitos są podatne na zawalenie, co też się stało 21 marca 2021 roku, gdy fragment największego stożka zawalił się na oczach setek zgromadzonych ludzi. Obecnie świeża lawa pokrywa szacunkową powierzchnię 0.1 km kwadratowego i formuje dwa nowe pola lawowe.

Miejsce erupcji (głęboka dolina) jest idealne do bezpiecznej obserwacji i pozwala wielu osobom po raz pierwszy w życiu doświadczyć spokojnej erupcji bazaltowej na żywo. Warto dodać w ramach ciekawostki archeologicznej, że w dolinie Geldingadalur miało się znajdować miejsce pochówku nordyckiego osadnika Ísólfura frá Ísólfsstöðum. Już 20 marca grupa islandzkich archeologów prowadziła wykopy przed rozrastającym się polem lawowym usiłując odnaleźć ów grób datowany na rok plus minus 1000. 

Intryguje mnie też inna informacja. W wielu gazetach, w tym także islandzkich podawane jest info, że ostatnia erupcja na półwyspie Reykjanes miała miejsce ponad 800 lat temu (lata 1210-1240). I tutaj dane z Global Volcanism Program mi się nie zgadzają. W rzeczy samej w latach 1210-40 miało miejsce kilka epizodów erupcyjnych zwanych Ogniami Reykjanes. Z tym że jest to albo osobny system wulkaniczny Svartsengi albo większy obejmujący Svartsengi system wulkaniczny Reykjanes. Wyemitowany został wówczas wyciek lawy zwany Arnarseturshraun. I uwaga: ostatnia erupcja w obrębie systemu wulkanicznego Reykjanes miała miejsce w 1830 roku z Reykjaneshryggur (Eldeyjarbodi) - była to erupcja podmorskiego wulkanu zlokalizowanego 34 km SW od Reykjanes.

Fagradalsfjall wchodzi w skład systemu wulkanicznego Krýsuvík obejmującego system szczelin erupcyjnych i kraterów bez centralnego wulkanu. I tutaj m.in. w 1188 roku doszło do erupcji bazaltowej lawy z rzędu kraterów Ogmundargigar. Ostatnia erupcja wulkanu Krýsuvík miała miejsce w XIV wieku (około roku 1340) z rzędu kraterów Tradarfjöll i została zidentyfikowana za pomocą tefrochronologii. Zatem to ponad 800 lat podawanych w prasie jest błędne, skoro Fagradalsfjall nie wchodzi w skład systemu wulkanicznego Reykjanes, ale Krýsuvík. Z drugiej strony na Volcano Discovery Fagradalsfjall jest traktowany jako osobny system wulkaniczny. Niezłe poplątanie.

Ile potrwa ta aktualna erupcja? Nie mam pojęcia. Póki co jest niewielka, miniaturowa, więc teoretycznie może zakończyć się po kilku dniach czy tygodniach. Natomiast niewykluczone, że w przyszłości otworzą się w okolicy kolejne szczeliny erupcyjne. Czyli obecnie mamy do czynienia z pierwszym epizodem erupcyjnym na półwyspie Reykjanes. Zdj. podesłała mi Karina Repa (21 marca, godzina 18). Drugie: Tomasz Durlej.

21 marca 2021 roku doszło do paroksyzmu erupcyjnego wulkanu Pacaya w Gwatemali. Obłok popiołu, który przecinały wulkaniczne błyskawice sięgnął wysokości 4.3 km. Na południowo-zachodnim zboczu stożka MacKenney otworzyła się nowa szczelina erupcyjna, która wyprodukowała wylew lawy o długości 500 metrów.

Pierwsze nocne i poranne zdjęcia wycieku lawy w Fagradalsfjall

Mamy już pierwsze nocne i poranne zdjęcia z wycieku lawy w głębokiej dolinie Geldingadalur na wschód od Fagradalsfjall, półwysep Reykjanes, system wulkaniczny Krysuvik. To niewielka erupcja szczelinowa obejmująca fontanny lawy o wysokości 50-100 metrów i wyciek lawy ze szczeliny erupcyjnej o długości 500-700 metrów. Lawa pokrywa o powierzchni mniej niż 1 km kwadratowy i o szerokości około 500 metrów. Miejsce erupcji znajduje się na terenie niezamieszkanym niedaleko portu rybackiego Grindavik. Jej początek to godzina 20.45 czasu lokalnego 19 marca 2021 roku. Naukowcy dowiedzieli się o niej gdy pojawiła się czerwona łuna w okolicy Fagradalsfjall. Erupcji nie zapoczątkowała większa aktywność sejsmiczna. Wyciek lawy w toku. Być może to początek bardziej długotrwałej aktywności efuzywnej (lawowej) na półwyspie Reykjanes. Zdj. z powietrza mblfrettir i Icelandic Coast Guard. 

Nie wierzcie licznym artykułom straszącym tą erupcją i twierdzącym, że jest 'wielka' (np. Onet). Są wyolbrzymiane, przesadzone, typowo clickbaitowe.  W moim przekonaniu nie na tym powinno polegać wiarygodne, wyważone i rzetelne dziennikarstwo.

Erupcja w Fagradalsfjall na półwyspie Reykjanes

                                                                            

30 minut temu po wielu dniach aktywności tektoniczno-wulkanicznej rozpoczęła się erupcja szczelinowa w Fagradalsfjall blisko Grindavik. To być może najważniejszy wulkaniczny nius w tym roku.  Zdj. Icelandlimited, Joel Ruch. Zamknięte zostały lotniska w Reykjawik i Keflavik, ale obecnie ruch lotniczy odbywa się normalnie. Wyciek lawy ma miejsce na niezamieszkanym terenie, w głębokiej dolinie Geldingadalur na wschód od Fagradalsfjall.

Erupcja potwierdzona przez IMO - Iceland Meteorological Office. Kod awiacji czerwony. Droga pomiędzy Keflavik a Hafnafjordur zamknięta. Potencjalne miejsce erupcji szczelinowej to głęboka dolina Geldingadalur. Fagradalsfjall wchodzi w skład systemu wulkanicznego Krysuvik z ostatnią erupcją lawową około roku 1340.

Ten post będzie aktualizowany jutro rano. 

Rankiem 19 marca 2021 roku w godzinach 9.30-11.30 lokalnego czasu doszło do 15 już paroksyzmu erupcyjnego wulkanu Etna z SE Crater obejmującego fontanny lawy sięgające wysokości 500 metrów, wysoką kolumnę erupcyjną i wyciek lawy w kierunku Valle del Bove.

Paroksyzm erupcyjny nr 14 wulkanu Etna

Czternasty paroksyzm erupcyjny wulkanu Etna miał miejsce we wczesnych godzinach porannych 17 marca 2021 roku. Tak jak poprzednio zapoczątkowały go intensyfikacja aktywności strombolijskiej w New SE Crater i wzrost drgań wulkanicznych. Wczesnym rankiem 17 marca pojawiły się fontanny lawy i wylew lawy w kierunku Valle del Bove. Na razie tyle - ten post będzie aktualizowany wieczorem. Zdj. LaSiciliaWeb, Saro Barbagallo.

Dzisiaj mija kolejna rocznica początku ostatniej jak dotąd erupcji wulkanu Wezuwiusz, która rozpoczęła się 18 marca 1944 roku.

Paroksyzm erupcyjny numer 13 wulkanu Etna

W nocy z 14 na 15 marca (tak jak przewidziałem w poprzednim wpisie) miał miejsce trzynasty paroksyzm erupcyjny wulkanu Etna z SE Crater. Słaba aktywność strombolijska uległa intensyfikacji . Niestety z powodu złych warunków pogodowych SE Crater nie był dobrze widoczny i pozostawał zasłonięty chmurami. Paroksyzm (tradycyjnie) objął fontanny lawy o wysokości kilkuset metrów i wyciek lawy w kierunku Valle del Bove. Opad popiołu i lapilli miał miejsce na wschodzie. Fale uderzeniowe wzmacniane przez wiatr wstrząsały drzwiami i oknami aż do Reggio Calabria. Zdj. Marco Restivo.

Czytałem ostatnio sporo wpisów Sycylijczyków. Nie wszyscy są zadowoleni z obecnej regularnej aktywności erupcyjnej Etny. W końcu miasteczka takie jak Giarre czy Randazzo są co rusz przysypywane warstwami lapilli i popiołu. 

Paroksyzmy erupcyjne Etny trwają od 16 lutego 2021 roku i mają miejsce prawie z precyzją szwajcarskiego zegarka co 2-3 dni. Następny 17-18 marca? Za dnia czy w nocy? :-)

14 marca 2021 roku 5.4 km na południowy zachód od Fagradalsfjall miało miejsce trzęsienie ziemi o magnitudzie 5.4 doskonale odczute przez mieszkańców półwyspu Reykjanes. Erupcji szczelinowej wciąż brak. 

Wulkan Pacaya w Gwatemali wciąż sporadycznie emituje popiół na wysokość do 4 km. Czasem z krateru stożka MacKenney mają miejsce fontanny lawy. Wylew lawy na południowym-południowo-zachodnim zboczu obecnie osiąga długość 1.5 km. Bomby wulkaniczne opadają na odległość 500 metrów od krateru stożka MacKenney. 

Aktywna kopuła lawowa jawajskiego wulkanu Merapi codziennie produkuje rozżarzone lawiny skał oraz niewielkie spływy piroklastyczne na południowo-zachodnim zboczu. Obłoki gazu i pary sięgają wysokości 1.3 km.

Dwunasty paroksyzm erupcyjny wulkanu Etna w 2021 roku

Dwunasty paroksyzm erupcyjny wulkanu Etna w ciągu mniej niż miesiąca wystąpił w godzinach porannych 12 marca 2021 roku i był dość długotrwały. Obejmował fontanny lawy z SE Crater oraz kolumnę erupcyjną o oszacowanej wysokości 10 km, w tym opad popiołu i lapilli po wschodniej stronie wulkanu m.in. w Giarre, Milo, Fornazzo, Santa Venerina, Torre Archirafi, Zafferana Etnea. Zapoczątkowały go zintensyfikowana aktywność strombolijska z New SE Crater i aktywność eksplozywna z kraterów Bocca Nuova, Voragine i NE Crater, a także wzrost wulkanicznych drgań. Wylew lawy w kierunku Valle del Bove dotarł na wysokość około 1700 metrów. Erupcja w zasadzie ustało około godziny 11.15 rano. Szacunkowo minęły 54 godziny od poprzedniego pokazu siły sycylijskiego wulkanu. Widok z Borgio Giuliano, teren San Teodoro, zdj. Fernando Famiani. 

Obstawiam 14-15 marca na kolejny paroksyzm erupcyjny wulkanu Etna. :-)

Duży obłok SO2 nad północno-zachodnim Tybetem i kryzys sejsmiczny na półwyspie Reykjanes

Duży obłok SO2 zarejestrowano nad północno-zachodnim Tybetem w dniu 9 marca 2021 roku. Jedynym obszarem wulkanicznym w pobliżu jest Kunlun Volcanic Group z ostatnią erupcją w 1951 roku. Gdyby doszło tam rzeczywiście do erupcji to byłaby to duża niespodzianka. Ja się jednak zastanawiam czy to przypadkiem obłok SO2 z niedawnej erupcji Etny nie dotarł nad Tybet. O wulkanach Kunlun swego czasu napisałem pierwszy w polskiej sieci artykuł w oparciu o informacje i zdjęcia od chińskich geologów. Mam zamiar dzisiaj ponownie się do nich odezwać, by wyjaśnić o co chodzi. Obstawiam jednak, że to obłok SO2 z ostatnich paroksyzmów erupcyjnych Etny, konkretnie z 7 marca 2021 roku. 

http://wulkanyswiata.blogspot.com/2015/11/ashikule-kunlun-wyprawa-z-2011-roku-na.html 

EDIT: Miałem rację. Potwierdzone. Etna!

W nocy z 10 na 11 marca 2021 roku doszło do paroksyzmu erupcyjnego wulkanu Pacaya ze stożka MacKenney obejmującego fontanny lawy o wysokości 500-700 metrów, wyrzut bomb wulkanicznych na odległość 600 metrów oraz wylew lawy o długości 1 km na południowo-zachodnim zboczu stożka MacKenney. Źródło: Insivumeh.

10 marca miała miejsce eksplozja wulkaniańska wulkanu Sinabung generująca obłok popiołu o wysokości 1 km. 

Kryzys sejsmiczny (wulkaniczno-tektoniczny) na półwyspie Reykjanes w toku. Dajka rozciąga się pomiędzy górami wulkanicznymi Fagradalsfjall i Keilir osiągając długość 7 km i szerokość zaledwie 1 metra. Dno komory magmowej jest zlokalizowane 5 km pod powierzchnią. Do rezerwuaru magmy wpływa szacunkowo 15-20 metrów sześciennych magmy na sekundę. Północny kraniec komory magmowej znajduje się na głębokości 2 km pod Keilir, a jej południowy kraniec na głębokości 1 km pod Fagradalsfjall. Być może magma pod Keilir już zakrzepła albo dopiero zakrzepnie. Do potencjalnej erupcji może dojść blisko Fagradalsfjall, jeśli magma dotrze do powierzchni. To migracja magmy powoduje aktywność sejsmiczną i deformację gruntu na tym terenie. Nadal nie wiadomo czy i kiedy dojdzie do erupcji szczelinowej. Jeśli jednak dojdzie w ciągu najbliższych dni/tygodni to obejmie ona fontanny i wylewy lawy bez aktywności eksplozywnej, czyli spokojna erupcja lawowa. Od około dwóch tygodni na półwyspie Reykjanes zarejestrowano już ponad 34 000 trzęsień ziemi. 

Warto zaglądać przede wszystkim tutaj, by być na bieżąco: 

https://twitter.com/Vedurstofan

EDIT: Dzisiaj rankiem lokalnego czasu doszło do silnej emisji popiołu z wulkanu Sangay w Ekwadorze. Kolumna erupcyjna sięgnęła wysokości 8.4 km i zaciemniła poranne niebo m.in. w Riobamba. Opad popiołu miał miejsce w Chambo, Riobamba, Penipe i Guano.

Jedenasty paroksyzm erupcyjny wulkanu Etna i przebudzenie wulkanu San Cristobal

                                                             

Trochę informacji o wulkanach z ostatnich kilku dni:

 - Etna (Sycylia, Włochy) - W nocy z 9 na 10 marca 2021 roku doszło do jedenastego w tym roku paroksyzmu erupcyjnego sycylijskiego wulkanu, który był w zasadzie identyczny jak poprzednie: wzrost wulkanicznych drgań, eskalacja aktywności strombolijskiej w SE Crater, fontanny lawy o wysokości kilkuset metrów zasilające wylewy lawy płynące w kierunku Valle del Bove i na południowo-zachodnim zboczu wulkanu plus opad popiołu w okolicznych miasteczkach. Włosi są niezadowoleni z częstotliwości erupcji Etny, gdyż czeka ich masa sprzątania. 

 - Taal (Luzon, Filipiny) - od 9 marca drugi stopień alarmu dla filipińskiego wulkanu oznaczający że do erupcji może dojść w przyszłości, ale nie musi. Zarejestrowano wzrost aktywności sejsmicznej, kwasowości (pH) i temperatury jeziora kraterowego wulkanu i ciągłą niewielką deformację gruntu. 

  - Pacaya (Gwatemala) - wylewy lawy na południowym zboczu aktywnego stożka MacKenney osiągnęły już długość 1.3 km. Sporadyczne intensywniejsze emisje popiołu. 

  - San Cristobal (Nikaragua) - marcowa nowość. 9 marca doszło do intensywnej emisji popiołu z wulkanu San Cristobal w Nikaragui. Opad popiołu miał miejsce na miasteczko Chinandega. Erupcja trwała przez 20-30 minut. Do poprzedniej emisji popiołu z tego wulkanu doszło 14 lutego 2021 roku. Zdj. Reuters.

 - Reykjanes (Islandia) - Intruzja (dajka) magmy znajduje się obecnie pomiędzy górami wulkanicznymi Fagradalsfjall i Keilir. Do erupcji szczelinowej może dojść na południe od Fagradalsfjall. Aktywność sejsmiczna nadal jest intensywna, przykładowo 10 marca o godzinie 03.14 w nocy miało miejsce trzęsienie ziemi o magnitudzie 5.1. Nie jest łatwo przewidzieć czy w tym przypadku dojdzie do erupcji efuzywnej czy nie. A może aktywność sejsmiczna w końcu ustanie bez erupcji? Pewnym pocieszeniem jest to, że region potencjalnej erupcji jest bardzo słabo zaludniony. 

Erupcja alaskańskiego wulkanu Veniaminof obejmująca wylew lawy w toku. Aktywne są dwa centra erupcyjne: stożek post-kalderowy (na zdj. z 2013 roku wulkanologa Bena Edwardsa) oraz boczny otwór erupcyjny 1 km na wschód aktywnego stożka. Mamy zatem do czynienia z erupcją popiołu ze stożka oraz z sub-glacjalną erupcją efuzywną topiącą lód.

Jeśli podoba Wam się moja działalność możecie wesprzeć mnie poniżej:

https://patronite.pl/wulkanyswiata

Dziesiąty paroksyzm erupcyjny wulkanu Etna

Rankiem 7 marca 2021 roku wulkanem Etna targnął dziesiąty już w tym roku paroksyzm erupcyjny z New SE Crater. Obejmował on fontanny lawy sięgające wysokości setek metrów, wysoki obłok erupcyjny oraz przynajmniej dwa strumienie lawy schodzące do Valle del Bove. Imponująca kolumna erupcyjna nad Etną sięgnęła wysokości 10 km, opad popiołu i lapilli miał miejsce m.in. w Giarre (wschodnia część wulkanu). Kilka samochodów zostało uszkodzonych. Ten paroksyzm był gwałtowny i najkrótszy z dotychczasowych, gdyż trwał zaledwie 20 minut. Zdj. Fernando Famiani.

6 marca 2021 roku doszło do intensywnej emisji popiołu z wulkanu Sangay w Ekwadorze. Kolumna erupcyjna nad wulkanem sięgnęła wysokości 12.2 km. Na 18 godzin zamknięte zostało lotnisko w Guayaquil. Opad popiołu miał miejsce na uprawy, zwierzęta hodowlane i miasteczka w strefach Chimborazo, Bolívar, Guayas i Cañar. Zdj. El Universo.

Dziewiąty paroksyzm erupcyjny wulkanu Etna

Dzisiaj rano miał miejsce dziewiąty paroksyzm erupcyjny wulkanu Etna od 16 dni. Miejsce erupcji to New SE Crater. Objęła ona imponującą kolumnę popiołu o wysokości sięgającej 12 km, która rozszerzyła się w kierunku północno-wschodnim oraz fontanny lawy o wysokości 300-500 metrów, które zastąpiły aktywność strombolijską w NSEC. Opad popiołu miał miejsce w Linguaglossa, Rovittello i Francavilla. Zamknięto lotnisko w Katanii. Erupcja zakończyła się około godziny 11 rano wylewem lawy w kierunku Valle del Bove. Zdj. z lotniska w Katanii Alex.

Podwyższenie stopnia alarmu na pierwszy dla wulkanu Pinatubo (Luzon, Filipiny) ze względu na kryzys sejsmiczny. Taka ciekawostka z rana. Potężna erupcja w czerwcu 1991 roku o sile 6 w skali VEI. W tym roku będziemy mieli jej trzydziestą rocznicę. 

Boczna erupcja eksplozywno-efuzywna kamczackiego wulkanu Kluczewska Sopka uformowała stożek żużlowy o szerokości 101 metrów i wysokości 54 metrów, który stale rośnie. Eksplozje freatyczne mają miejsce wskutek interakcji lawy ze śniegiem i lodem w pobliżu lodowca Erman. 

4 marca o godzinie 05.13 lokalnego czasu mała eksplozja targnęła wulkanem Veniaminof na Alasce. Niewielkie emisje popiołu. Veniaminof wybuchł po raz ostatni w 2018 roku. 

Kopuła lawowa karaibskiego wulkanu Soufriere na wyspie Saint Vincent wciąż rośnie. Gazy przez nią emitowane obejmują parę wodną H2O, dwutlenek węgla CO2, siarkowodór H2S i dwutlenek siarki SO2. 

 

Pasywnemu odgazowaniu podlega wulkan Mount Pelee na karaibskiej wyspie Martynika, a konkretnie jego południowo-zachodnie zbocze. Pojawił się tam obszar martwej wegetacji. Montagne Pelée jest także w ostatnich dniach bardziej aktywny sejsmicznie.

Możliwa erupcja w pobliżu góry wulkanicznej Keilir

                                                                   

Dzisiaj od 14.20 lokalnego czasu zarejestrowano drgania harmoniczne blisko (na południe od) góry wulkanicznej Keilir. To zazwyczaj jest zwiastun erupcji wulkanicznej. Póki co brak potwierdzenia efuzji lawy na półwyspie Reykjanes. Przelot helikopterem blisko Keilir nie potwierdził żadnej aktywności powierzchniowej. Jeśli do erupcji dojdzie to być może w miejscu zwanym Þráinsskjaldarhraun. Od 15.30 częstotliwość drgań harmonicznych uległa jednak zmniejszeniu. Póki co mimo braku erupcji islandzka policja zamknęła wszelkie drogi w okolice Keilir i Fagradalsfajll, wydano także zakaz posługiwania się dronami. Do ostatniej erupcji wulkanu Krysuvik doszło około roku 1340. 

Od kontaktu w Islandii dostałem zdjęcia okolic góry wulkanicznej Keilir zrobione dzisiaj, jeszcze zanim ten obszar został zamknięty. Widoczne emisje pary. Zdj. Julia H. 

 

Szacowana głębokość intruzji magmy (dajki) to obecnie około 2 km. Wciąż trwa aktywność sejsmiczna. Sytuacja jest rozwojowa. Czekam na erupcję albo na ustanie trzęsień ziemi. Jeśli do efuzji lawy dojdzie dzisiejszej nocy aktualizacja jutro rano, czyli 4 marca.

EDIT: Nie doszło. Od 5 rano zintensyfikowanie roju trzęsień ziemi m.in. o godzinie 08.54 lokalnego czasu wstrząs o magnitudzie 4.5 blisko Fagradalsfjall. Dalej trzeba monitorować sytuację.

 

Zintensyfikowała się dzisiaj aktywność erupcyjna wulkanu Pacaya w Gwatemali. Kolumna popiołu nad stożkiem MacKenney sięgnęła wysokości 5.5 km. Pojawił się nowy wylew lawy na północno-zachodnim zboczu.

Silna erupcja piroklastyczna wulkanu Sinabung na Sumatrze

                                                       

Marzec otwiera silna erupcja piroklastyczna sumatrzańskiego wulkanu Sinabung. Rankiem 2 marca 2021 roku z sumatrzańskiego wulkanu Sinabung zeszło łącznie 13 spływów piroklastycznych, które dotarły na odległość 2-5 km. Kolumna popiołu sięgnęła wysokości 5-max 12 km. Opad popiołu miał miejsce w okolicznych miejscowościach. Brak danych o ofiarach śmiertelnych i zniszczeniach, gdyż w czerwonej strefie wokół wulkanu nikt nie może przebywać. Kod awiacji czerwony. Niestabilna grawitacyjnie kopuła lawowa Gunung Sinabung została częściowo zniszczona. 

Zdjęcia z detikcom przedstawiają serię porannych spływów piroklastycznych z wulkanu Sinabung. Te gorejące chmury są piekielnie szybkie, mobilne i nie można przed nimi uciec. Prędkość od 100 do 700 km/h, maksimum ponad 1000 km/h, temperatura gazów i tefry wewnątrz takiego spływu potrafi sięgnąć 1000 stopni C. Ich prędkość zależy od gęstości spływu, siły erupcji eksplozywnej oraz nachylenia stoków wulkanu. Potrafią się też błyskawicznie rozszerzać na boki. To najgroźniejsze zjawisko związane z erupcjami wulkanicznymi. 

To pierwsza znacząca erupcja piroklastyczna wulkanu Sinabung od 10 sierpnia 2020 roku.

Islandia - Od 24 lutego 2021 roku zarejestrowano już 14 000 trzęsień ziemi na półwyspie Reykjanes.  

Mamy zatem do czynienia z intruzją magmy (dajką). Stąd te trzęsienia ziemi - ostatnie silniejsze o magnitudzie 5.1. Inflacja (wznoszenie się) gruntu wynosi na razie maximum 30 cm. Istnieje możliwość erupcji lawy na obszarze na zachód od góry Keilir na półwyspie Reykjanes. Erupcja (o ile do niej dojdzie, tego nie jestem absolutnie pewien) może potrwać tygodniami albo miesiącami. Obejmie niewielki obłok erupcyjny, fontanny i wylewy lawy. Dobrym punktem odniesienia będzie tutaj trwająca w latach 1975-84 erupcja szczelinowa wulkanu Krafla obejmująca łącznie 9 epizodów erupcyjnych z okresami braku aktywności powierzchniowej. 

EDIT: Także dzisiaj 2 marca 2021 roku miał miejsce ósmy od 16 lutego paroksyzm erupcyjny wulkanu Etna na Sycylii. Poprzedziły go zintensyfikowanie aktywności strombolijskiej w New SE Crater i wzrost drgań wulkanicznych. Tak jak poprzednie paroksyzm erupcyjny (słabo widoczny ze względu na duże zachmurzenie) objął fontannę lawy i wysoką na kilka km kolumnę erupcyjną. Opad popiołu i lapilli odnotowano m.in. w Nicolosi i Katanii. Erupcja ustała po godzinie 16 lokalnego czasu. Aby do następnej!