Zmiana charakteru aktywności erupcyjnej Geldingadalsgos

Obecnie aktywny pozostaje aktywny krater nr 5, który uformował się wskutek otwarcia pęknięcia erupcyjnego 13 kwietnia 2021 roku. Po północy 2 maja 2021 roku zmienił się jednak charakter jego aktywności erupcyjnej: z ciągłych i raczej niskich fontann lawy po pulsacyjne a la gejzer i wysokie, sięgające wysokości nawet 200-300 metrów, widoczne nawet z Reykjaviku. Owe pulsy aktywności erupcyjnej trwają 8-12 minut, potem jest krótka 1-2 minutowa przerwa i zaczynają się znowu. Czyli okresom aktywności erupcyjnej krateru nr 5 towarzyszą krótkie pauzy. Ich przyczyna pozostaje nieznana: zmiany w przepływie magmy, składzie chemicznym gazu/magmy czy w kanale przepływu magmy? Można jedynie spekulować. 

Być może aktywność szczelinowa Geldingadalsgos ulega redukcji/zaczyna ustawać, co jednak wcale nie wyklucza możliwości otwarcia się nowych pęknięć erupcyjnych. Osobiście wolałbym, aby wypływ lawy w dolinie Geldingadalur potrwał przynajmniej do końca roku, a nawet dłużej, gdyż chciałbym dotrzeć na miejsce erupcji jeszcze w tym roku (po rychłym zaszczepieniu). Jednak procesy geologiczne takie jak erupcje wulkaniczne są niezależne od moich pragnień i zachcianek. Zdj. Arnar Stein Elisson. 

Obecnie brak aktywności eksplozywnej wulkanu Soufriere na karaibskiej wyspie Saint Vincent, ale kilkanaście godzin temu dolinami wulkanu zeszły niebezpiecznie i niesamowicie mobilne lahary spowodowane przez ulewne deszcze. Do ostatniej jak dotąd erupcji eksplozywnej karaibskiego wulkanu doszło 22 kwietnia.

Ponad miesiąc czasu trwania erupcji Geldingadalsgos i piątkowa wizyta w TVN

                                                      

                                

19 kwietnia 2021 roku minął miesiąc od rozpoczęcia erupcji szczelinowej Geldingadalsgos na Islandii. Przeciętny przepływ lawy w ciągu 30 dni wyniósł 5 metrów sześciennych na sekundę i był raczej stabilny. W porównaniu do erupcji Holuhraun w latach 2014-15 erupcja Geldingadalsgos wygląda niczym miniaturka. 

Wulkanolodzy przewidują, że jęzor lawy wypływający z doliny Geldingadalur w końcu połączy się z wyciekiem lawy z Meradalir. Tak czy owak pole lawowe znacznie się powiększyło i podobno coraz trudniej zbliżyć się do wypływu lawy na bliską odległość. Sytuacja ciągle jest dynamiczna. Najbardziej wysunięty na północ podwójny krater przestał być kilka dni temu aktywny i podlega jedynie pasywnemu odgazowaniu. Najbardziej aktywnym otworem erupcyjnym pozostaje krater uformowany 13 kwietnia, który generuje strumień lawy o oszacowanej grubości 2 metrów. To właśnie ten wylew lawy pokrył stary szlak turystyczny prowadzący do doliny Geldingadalur. 

Na miejsce erupcji dotarł dziennikarz, podróżnik i popularyzator astronomii Karol Wójcicki. Karol przysłał mi kilka zdjęć wykonanych m.in. z drona. Polecam jego fanpejdż Z głową w gwiazdach, gdzie można obejrzeć niedawną transmisję na żywo z miejsca erupcji. 

https://www.facebook.com/ZGlowaWGwiazdach

Przy okazji islandzki artysta Kaleo zaprezentował ostatnio akustyczny występ nakręcony na miejscu erupcji Geldingadalsgos. Warto obejrzeć! Mam nadzieję, że inni artyści pójdą w jego ślady, bo to doskonała okazja, by promować własną twórczość w niesamowitej scenerii bazaltowej erupcji. 

https://www.youtube.com/watch?v=6Vs6tExC-Go

Karaibski stratowulkan Soufriere od czasu ostatniej erupcji eksplozywnej 18 kwietnia 2021 roku (godzina 16.49 lokalnego czasu) zapadł jakby w drzemkę. Aktywność erupcyjna zrobiła się bardziej dyskretna - bez silnych emisji popiołu. Wciąż rejestrowane są długookresowe i hybrydowe trzęsienia ziemi. Można oczekiwać, że do kolejnej erupcji eksplozywnej prędzej czy później dojdzie. Zagrożeniem w czerwonej strefie nadal są potencjalne spływy piroklastyczne i niesamowicie mobilne lahary. W wyniku erupcji Soufriere do tej pory ewakuowano 13 303 osoby. 

EDIT: Do kolejnej erupcji eksplozywnej karaibskiego wulkanu doszło dzisiaj o godzinie 11.08 rano. Kolumna erupcyjna sięgnęła wysokości 8 km ponad krater. 

Wciąż trwa także aktywność szczelinowa wulkanu Piton de la Fournaise w Enclos Fouqué. Aktywny pozostaje także wylew lawy na zachodnim zboczu wulkanu Pacaya w Gwatemali. 

EDIT: Ciała dwóch młodych studentów miejscowej akademii znaleziono dzisiaj rano w pobliżu miejsca erupcji wulkanu Piton de la Fournaise na wyspie Reunion. Młodzi ludzie prawdopodobnie zginęli wskutek uderzenia pioruna bądź fali uderzeniowej z erupcji. Ich włosy i podeszwy butów były spalone. Do podobnego wypadku doszło w 2003 roku. Także wówczas zginął student lokalnego uniwersytetu. Wpadł do szczeliny i udusiły go gazy wulkaniczne. 

16 kwietnia 2021 roku zostałem zaproszony do śniadaniówki (Dzień Dobry TVN) na rozmowę dotyczącą rocznicy erupcji islandzkiego wulkanu Eyjafjallajökull w 2010 roku, miałem też poruszyć temat wulkanów szczególnie niebezpiecznych. Na takie zaproszenia się nie odmawia. Zatem pojawiłem się na miejscu mimo realnego ryzyka związanego z Covidem (przebywanie w skupisku ludzkim, gdzie mimo powszechnego użycia masek ffp2 czasem trudno zachować dystans, bo na miejscu spora krzątanina wizażystek, kamerzystów, kierowników planu, dziennikarzy telewizyjnych i obsługi technicznej). Na miejscu starałem się zachować DDM, choć kawę trzeba było wypić. Sama rozmowa poszła ok (oceniam swój całościowy występ na 3+/4-), jednak gdybym chciał poruszyć wszystkie tematy, które sobie zaplanowałem i na które się przygotowałem, to należałoby ją wydłużyć do minimum pół godziny. Taka specyfika śniadaniówki - wszystko szybko i po macoszemu. Liźnięcie fascynującej dla mnie tematyki. Także miałem swoje 5 minut w TVN. Niemniej ciekawe i inspirujące doświadczenie i mam nadzieję, że nie moje ostatnie. Niestety na player.pl ten materiał jest niedostępny. Rozmowa miała miejsce w piątek 16 kwietnia 2021 roku o godzinie 09.00 rano. 

https://dziendobry.tvn.pl/a/najbardziej-niebezpieczne-wulkany-swiata-ktore-z-nich-nadal-nam-zagrazaja

Geldingadalsgos = erupcja turystyczna i nocna erupcja wulkanu Soufriere

Dzisiaj o godzinie 22.30 czasu lokalnego doszło do kolejnej eksplozji wulkanu Soufriere na karaibskiej wyspie Saint Vincent. Kolumna erupcyjna wzniosła się na wysokość 10-11 km, przecinały ją wulkaniczne błyskawice. Ze zboczy wulkanu na jego wschodniej stronie zeszły spływy piroklastyczne, które być może dotarły do nadmorskich miejscowości. Na wschodniej stronie wulkanu znajdują się m.in. Georgetown, Sandy Bay i Owia. Mam nadzieję, że nikt w tym czasie nie przebywał w tych okolicach. Zdj. Lee Bullock.

Tak czy owak obecna aktywność erupcyjna wulkanu Soufriere na zadatki na najsilniejszą erupcję eksplozywną 2021 roku. Do kolejnej erupcji karaibskiego wulkanu doszło kilka godzin później (już za dnia). Obłok erupcyjny nad Soufriere sięgnął wysokości 10 km.

Do kolejnej i jak dotąd ostatniej silniejszej erupcji eksplozywnej karaibskiego wulkanu doszło 41 godzin później, czyli 16 kwietnia o godzinie 06.16 rano. Obłok erupcyjny sięgnął wówczas wysokości 7-8 km.

Erupcję Geldingadalsgos na półwyspie Reykjanes (Islandia) śmiało można nazwać erupcją turystyczną. Nie przypominam sobie sytuacji z przeszłości, aby wcześniej ludzie mieli tak swobodny dostęp do miejsca erupcji i odwiedzali ją tysiącami. Gdyby nie pandemia, to sam bym wsiadł w samolot i poleciał na kilka dni, by ją zobaczyć. Ta erupcja jest niezwykle popularna. Na moim fanpejdżu dostaję wiele materiałów od rodaków mieszkających na wyspie, za które serdecznie dziękuję. 

Ta erupcja szczelinowa z rzędu 5-6 kraterów może potrwać miesiące, a nawet lata. Według Icelandic Tourist Board od 25 marca 2021 roku dolinę Geldingadalur odwiedziło 40 000 ludzi. Ta liczba zapewne wzrosłaby błyskawicznie, gdyby nie obostrzenia sanitarne na granicy związane z pandemią koronawirusa. Geldingadalsgos jest także niesamowicie obecna w tradycyjnych mediach oraz w mediach społecznościowych. Tysiące artykułów, zdjęć, filmów z dronów, na Facebooku powstają nawet grupy jej stricte poświęcone. Nie zdziwię się jak zdjęcia z tej erupcji wylądują na koszulkach, plakatach, okładkach płyt czy innych islandzkich pamiątkach. Tutaj możecie chociażby posłuchać ambientowych dźwięków związanych z aktywnością sejsmiczną erupcję poprzedzającą i samą erupcją. Warto! Brawo, Kasia Paluch. Słuchałem z zachwytem.

https://noisefromiceland.bandcamp.com/album/bubble-gos

Oczywiście istnieją pewne zagrożenia z nią związane. Obecność toksycznych gazów, możliwość nagłego otwarcia się kolejnych aktywnych szczelin emitujących lawę, zmiana kierunku potoku lawy. Dlatego też konieczne są stale aktualizowane mapy opublikowane przez Icelandic Met Office pokazujące strefy zagrożenia, w których lepiej nie przebywać. Tak czy owak to piękna erupcja lawowa, która kojarzy mi się ze świętem, piknikiem, festiwalem muzycznym, w trakcie którego można obserwować na żywo proces narodzin najmłodszego pola lawowego w geologicznej historii Islandii. I to jest po prostu niesamowite! Ktoś wizytujący porównał ten wspaniały proces kreacji do narodzin Wszechświata. 

Erupcja Geldingadalsgos bryluje w social mediach. Sam ją popularyzuję ile wlezie. 

Na sam koniec wspomnę tylko, że codziennie mają miejsce emisje popiołu z wulkanów Ebeko (Kuryle, Rosja), Sakurajima (Kiusiu, Japonia) i Suwanosejima (Wyspy Riuku, Japonia), itd.

Geldingadalsgos i Soufriere - nowe szczeliny erupcyjne i poranna erupcja

                                                              

Rankiem 13 kwietnia 2021 roku (akurat w rocznicę rozpoczęcia poprzedniej erupcji w 1979 roku) doszło do silnej erupcji eksplozywnej wulkanu Soufriere na karaibskiej wyspie Saint Vincent. Kolumna erupcyjna nad wulkanem sięgnęła wysokości 10-11 km. Obecnie eksplozje karaibskiego wulkanu mają miejsce rzadziej, ale są intensywne i generują spływy piroklastyczne na południowych i zachodnich zboczach. Zdj. Tivonne Howe, Richard Robertson.

Dwie nowe szczeliny erupcyjne otworzyły się w miejscu erupcji Gedlingadalsgos na Islandii. Takie ryzyko otwarcia się nowych pęknięć emitujących lawę zawsze istnieje. Wszystkie sześć szczelin należy do systemu tej samej dajki. 

Dzisiaj doszło także do emisji popiołu na wysokość 2.5 km z ekwadorskiego wulkanu Sangay. Opad popiołu odnotowano w Guayaquil. 

Erupcja szczelinowa wulkanu Piton de la Fournaise wciąż toku. Główny otwór erupcyjny generuje fontanny lawy o wysokości 20-60 metrów. Wylew lawy porusza się bardzo powoli w kierunku Grand-Brûlé.

Status erupcji karaibskiego wulkanu Soufriere

                                                              

Do silnej eksplozji karaibskiego wulkanu Soufriere doszło wieczorem 10 kwietnia 2021 roku. Spowodowała ona (prawdopodobnie dzięki wulkanicznym błyskawicom) awarię zasilania (brak prądu) w wielu miejscowościach na Saint Vincent. Silny opad popiołu miał miejsce na całej wyspie, której obecna sceneria przypomina nieco zimowy krajobraz. Huk eksplozji Soufriere słychać ze stolicy wyspy Kingstown, która znajduje się w zielonej (bezpiecznej) strefie. W strefach bliżej wulkanu bywa ogłuszający. Dzisiaj oprócz popiołu padał ulewny deszcz. Opadający popiół łamie gałęzie drzew, zawala dachy budynków np. w Sandy Bay czy zatruwa rezerwuary wody. Na wyspie są utrudnienia z dostępem do zasobów wody pitnej, zatem woda jest racjonowana. 

Istnieją już dowody, że ze zboczy wulkanu na jego zachodniej stronie zeszły spływy piroklastyczne. W wyniku erupcji eksplozywnej obie kopuły lawowe wulkanu (z 1979 i 2020-21) roku zostały zniszczone i wyemitowane do atmosfery. Eksplozje mają miejsce co 1.5-2-3 godziny i emitują obłoki SO2. Już można uznać tegoroczną erupcję Soufriere za największą tropikalną erupcję pod kątem emisji dwutlenku siarki do atmosfery od czasu erupcji wulkanu Ambae (Vanuatu) w 2018 roku. Do tej pory wulkan wyemitował do atmosfery oszacowaną liczbę 256 420 ton SO2. To autentycznie silna erupcja, którą śledzę z zapartym tchem. Zdj. Capella Space - brak obu kopuł lawowych. W ich miejscu zieje wielka dziura. Krater centralny wulkanu uległ pogłębieniu. Być może tak jak w przypadku erupcji w 1979 roku po ustaniu aktywności eksplozywnej w kraterze wulkanu zacznie się formować nowa kopuła lawowa.

Obłok SO2 wyemitowany przez erupcję Soufriere dotarł dzisiaj do Wysp Kanaryjskich i Cabo Verde. 

EDIT: Rankiem 12 kwietnia o godzinie 04.15 lokalnego czasu doszło do kolejnej silnej erupcji eksplozywnej wulkanu Soufriere. Wygenerowała ona spływy piroklastyczne, które zeszły dolinami docierając na wschodnie i zachodnie wybrzeże. Biada każdemu, kto odmówił ewakuacji z czerwonej strefy. Opad popiołu ma miejsce na wyspie Barbados. Spływy piroklastyczne są rezultatem zapadania się kolumny erupcyjnej, ponieważ obie kopuły lawowe wulkanu zostały przez eksplozje zniszczone.

Rys historyczny erupcji karaibskiego wulkanu Soufriere

                                                             

Od początku erupcji wulkanu Soufriere na karaibskiej wyspie Saint Vincent doszło dotychczas do trzech eksplozji. Do drugiej 9 kwietnia o godzinie 14.45 lokalnego czasu - kolumna erupcyjna o wysokości 4-7 km doskonale widoczna ze stolicy wyspy Kingstown. Około godziny 18.35 doszło do trzeciej eksplozji i masywnej emisji popiołu. W nocy chmurę erupcyjną z Soufriere przecinały wulkaniczne błyskawice. Masowa ewakuacja mieszkańców czerwonej i pomarańczowej strefy w toku. W czerwonej stronie mieszka 16 000-20 000 mieszkańców, w pomarańczowej dalsze 10 000. Ewakuowani mają trafić na Antiguę, Barbados, Grenadę i Saint Lucię, a także do licznych schronień na Saint Vincent. Mieszkańcy wyspy mogą wręcz spodziewać się kolejnych erupcji eksplozywnych wulkanu i silnego opadu popiołu. Tak samo mieszkańcy wyspy Barbados. Możliwe jest także pojawienie się spływów piroklastycznych schodzących zboczami wulkanu. 

Wcześniejsze erupcje wulkanu Soufriere (nie mylić z wulkanami Soufriere na Gwadelupie i Soufriere Hills na Montserrat) miały miejsce w latach 1718, 1812, 1902 i 1979. Najbardziej niszczycielska erupcja Soufriere 7 maja 1902 roku zabiła spływami piroklastycznymi 1680 ludzi (głównie Karibów). Dzień później doszło do największego kataklizmu wulkanicznego XX wieku: zrównania z ziemią miasta Saint Pierre przez gorejące chmury z wulkanu Mount Pelee (Martynika). W 1971 roku w kraterze centralnym wulkanu zaczęła formować się kopuła lawowa, ale wówczas nie doszło do aktywności eksplozywnej. W dniach 13-25 kwietnia 1979 roku seria erupcji eksplozywnych Soufriere opróżniła jezioro kraterowe i zniszczyła kopułę lawową uformowaną w 1971 roku. W trakcie niektórych eksplozji 14 kwietnia uformowały się spływy piroklastyczne, które dotarły na zachodnie wybrzeże. 19 kwietnia obłok popiołu nad wulkanem sięgnął wysokości 19 km. W trakcie erupcji w 1979 roku z północnej części wyspy ewakuowano około 15 000 mieszkańców. Jak widać historia powtarza się w kwietniu 2021 roku.

Po aktywności eksplozywnej w maju 1979 roku w kraterze rozpoczęła się spokojna ekstruzja nowej kopuły lawowej. Co zaskakujące, naukowcy nie są w stanie wytłumaczyć dlaczego zachodzi tak gwałtowna przemiana spokojnej aktywności efuzywnej w eksplozywną. 

Ewakuację utrudnia pandemia Covid19. Podobno ewakuowani mogą dostać się na statki tylko wówczas gdy są zaszczepieni. I choć realizacja programu szczepień na Covid idzie na Saint Vincent sprawnie wiele osób odmawia zaszczepienia się. Być może w czerwonej strefie wciąż znajdują się osoby, które odmówiły ewakuacji. Takie osoby są narażone na opad popiołu, ciemność oraz ewentualne zagrożenie życia związane choćby ze spływami piroklastycznymi czy laharami. Z kolei osoby stłoczone w czasowych schronieniach są narażone na wzrost infekcji koronawirusem Sars-Cov-2. Zdj. Charles Jheron, Uwi Seismic.

EDIT o godzinie 18.45. Północna strona wyspy Barbados w ciemności z powodu opadu popiołu z erupcji wulkanu Soufriere. Lokalne lotnisko zamknięte. Cała wyspa Saint Vincent jest obecnie pokryta popiołem, w tym m.in. lokalne lotnisko Argyle czy Sandy Bay. Co za niesamowita erupcja!

Wulkanolog Richard Robertson powiedział dzisiaj, że obecna erupcja Soufriere będzie silniejsza niż poprzednia. Nowa kopuła lawowa wulkanu o długości 950 metrów, wysokości 105 metrów, szerokości 257 metrów i objętości 13 milionów metrów sześciennych została zniszczona i wyemitowana do atmosfery. Możliwe, że obecnie emitowany jest materiał z głębi komory magmowej wulkanu.

W nocy 10 kwietnia 2021 roku otworzyło się nowe pękniecie erupcyjne pomiędzy szczelinami erupcyjnymi 2 i 3. Oba pola lawowe (Geldingadlur i Meradalir) zaczynają się ze sobą łączyć. Nowe szczeliny erupcyjne mogą otworzyć się bez ostrzeżenia na północ i na południe od aktywnych otworów erupcyjnych.

Erupcja szczelinowa wulkanu Piton de la Fournaise w toku. Jej lokalizacja to Enclos, południowo-wschodnie zbocze wulkanu. Rankiem widoczne były niewielkie fontanny lawy o wysokości 20-30 metrów. Szczelina erupcyjna osiągnęła długość 150 metrów, wyciek lawy: 1 km. Erupcja jest doskonale widoczna z Piton de Bert.

Erupcja eksplozywna wulkanu Soufriere

Rankiem o godzinie 08.41 czasu lokalnego rozpoczęła się pierwsza od 1979 roku erupcja eksplozywna karaibskiego wulkanu Soufriere na karaibskiej wyspie Saint Vincent. Obłok erupcyjny nad wulkanem sięgnął wysokości 8-10 km. Opad popiołu na południu wyspy m.in. w Petite Bordel i Chateaubelair. Pilna ewakuacja czerwonej strefy blisko wulkanu. Nie wszystkim ludziom udało się wydostać z czerwonej strefy obejmującej m.in. Georgetown i Fancy. Obłok erupcyjny z wulkanu widoczny jest z karaibskiej wyspy Saint Lucia. 

Erupcja eksplozywna wulkanu może potrwać (z pauzami w aktywności) nawet kilka tygodni/miesięcy. Potencjalnym zagrożeniem mogą być spływy piroklastyczne docierające do stref czerwonej i pomarańczowej.

Także dzisiaj po krótkim kryzysie sejsmicznym rozpoczęła się pierwsza w tym roku erupcja szczelinowa wulkanu tarczowego Piton de la Fouranise na francuskiej wyspie Reunion. Pęknięcie erupcyjne otworzyło się na południowym zboczu Piton. Czekam na dalsze informacje.

Czerwony alarm dla karaibskiego wulkanu Soufriere

Czerwony alarm został ogłoszony dla karaibskiego wulkanu Soufriere znajdującego się na wyspie Saint Vincent. 8 kwietnia 2021 roku badacze zarejestrowani gwałtowny skok aktywności sejsmicznej, w tym sześć odrębnych epizodów drgań wulkanicznych i 5 długo-okresowych trzęsień ziemi wskazujących na ruch magmy oraz dwa roje niewielkich wulkaniczno-tektonicznych trzęsień ziemi (VT) na głębokości 5 km pod wierzchołkiem wulkanu. Zarejestrowano także wzrost emisji gazów z rosnącej nowej kopuły lawowej wulkanu. Żarzenie się kopuły, która osiągnęła już wysokość krateru po zachodniej stronie wyspy jest widoczne z Obserwatorium Belmont. 

Istnieje zatem ryzyko przyszłej eksplozywnej erupcji wulkanu. Podniesiono alert dla wulkanu na czerwony i zarządzono ewakuację wszystkich mieszkańców czerwonej strefy blisko Soufriere m.in. za pośrednictwem promu MV Gem Star zacumowanego w Chateaubelair Jetty. W czerwonej strefie najbliżej wulkanu mieszka 16 000 ludzi. Przypomina mi się ewakuacja mieszkańców Gwadelupy z powodu aktywności erupcyjnej wulkanu Soufriere, którą zobrazował Werner Herzog w swoim dokumencie "Pod wulkanem" (1977). Szalejąca pandemia Covid19 może opóźnić sprawną ewakuację, gdyż ewakuowanych powinno się zaszczepić, jeśli mają czasowo zamieszkać gdzie indziej. Czekam na rozwój wydarzeń. 

Dla przypomnienia do ostatniej erupcji eksplozywnej wulkanu Soufriere (Saint Vincent) doszło w 1979 roku. 

Dziewiąty paroksyzm erupcyjny wulkanu Etna

Dzisiaj rano miał miejsce dziewiąty paroksyzm erupcyjny wulkanu Etna od 16 dni. Miejsce erupcji to New SE Crater. Objęła ona imponującą kolumnę popiołu o wysokości sięgającej 12 km, która rozszerzyła się w kierunku północno-wschodnim oraz fontanny lawy o wysokości 300-500 metrów, które zastąpiły aktywność strombolijską w NSEC. Opad popiołu miał miejsce w Linguaglossa, Rovittello i Francavilla. Zamknięto lotnisko w Katanii. Erupcja zakończyła się około godziny 11 rano wylewem lawy w kierunku Valle del Bove. Zdj. z lotniska w Katanii Alex.

Podwyższenie stopnia alarmu na pierwszy dla wulkanu Pinatubo (Luzon, Filipiny) ze względu na kryzys sejsmiczny. Taka ciekawostka z rana. Potężna erupcja w czerwcu 1991 roku o sile 6 w skali VEI. W tym roku będziemy mieli jej trzydziestą rocznicę. 

Boczna erupcja eksplozywno-efuzywna kamczackiego wulkanu Kluczewska Sopka uformowała stożek żużlowy o szerokości 101 metrów i wysokości 54 metrów, który stale rośnie. Eksplozje freatyczne mają miejsce wskutek interakcji lawy ze śniegiem i lodem w pobliżu lodowca Erman. 

4 marca o godzinie 05.13 lokalnego czasu mała eksplozja targnęła wulkanem Veniaminof na Alasce. Niewielkie emisje popiołu. Veniaminof wybuchł po raz ostatni w 2018 roku. 

Kopuła lawowa karaibskiego wulkanu Soufriere na wyspie Saint Vincent wciąż rośnie. Gazy przez nią emitowane obejmują parę wodną H2O, dwutlenek węgla CO2, siarkowodór H2S i dwutlenek siarki SO2. 

 

Pasywnemu odgazowaniu podlega wulkan Mount Pelee na karaibskiej wyspie Martynika, a konkretnie jego południowo-zachodnie zbocze. Pojawił się tam obszar martwej wegetacji. Montagne Pelée jest także w ostatnich dniach bardziej aktywny sejsmicznie.

Wyciek lawy z SE Crater wulkanu Etna

W tej chwili trwa spektakularna aktywność erupcyjna sycylijskiego wulkanu Etna - fontanny lawy i aktywny wyciek lawy mają miejsce z SE Crater. Wylew lawy znajduje się na wysokości 2900 metrów i płynie w kierunku Valle del Bove. Aktywność strombolijska ma miejsce w SE Crater oraz w kraterach Voragine i Bocca Nuova. Zdj. Francesco Mangiaglia. 

Nowa kopuła lawowa w kraterze karaibskiego wulkanu Soufriere (Saint Vincent) wciąż rośnie. Rozszerza się bocznie w kierunku wschodnim i zachodnim. Emisje gazów mają miejsce z kilku miejsc, w tym ze starej kopuły lawowej z 1979 roku. Wulkanolodzy pobrali już próbki lawy z nowej kopuły lawowej (na zdjęciu UWI) - to prawdopodobnie bazaltowy andezyt. Nie ma eksplozywnej erupcji Soufriere. Nie ma też zarządzenia ewakuacji mieszkańców okolic wulkanu. Nowa kopuła lawowa żarzy się w nocy, gdyż znajduje się coraz bliżej krawędzi krateru Soufriere.Temperatura jej powierzchni wynosi około 600 stopni Celsjusza, w środku może być jeszcze gorętsza. 

- Kluczewska Sopka (Kamczatka, Rosja) - silna emisja popiołu 18 stycznia 2021 roku, opad popiołu we wiosce Kozyrevsk. Wyciek lawy ma miejsce na południowo-wschodnim zboczu tego symetrycznego wulkanu.

Formowanie kopuły lawowej wulkanu Soufriere

Kopuła lawowa w zachodniej części krateru wulkanu Soufriere na karaibskiej wyspie Saint Vincet wciąż się formuje. Rozrasta się. Ta spokojna erupcja efuzywna może potrwać tygodniami bądź miesiącami. Taka sytuacja miała miejsce od października 1971 roku do marca 1972 roku. Wówczas doszło do ekstruzji stromej kopuły lawowej w kraterze wulkanu. 

Natomiast erupcja z 1979 roku była eksplozywna i zapoczątkowała ją seria eksplozji począwszy od 13 kwietnia 1979 roku, które wygenerowały obłoki erupcyjne sięgające wysokości 2.4 km. Opad popiołu miał miejsce na północy Saint Vincent oraz na wyspie Barbados zlokalizowanej 180 km na wschód od Saint Vincent. Do najsilniejszej erupcji Soufriere doszło 17 kwietnia. Obłok popiołu sięgnął wówczas wysokości 18 km. Faza eksplozywna erupcji karaibskiego wulkanu trwała do 24 kwietnia, a potem zaczęła się faza spokojnej ekstruzji kopuły lawowej. W trakcie fazy eksplozywnej ewakuowano 20 000 ludzi.

Rodzi się zatem pytanie: czy w bliższej lub dalszej przyszłości wulkan Soufriere wybuchnie eksplozywnie? Tymczasem miejscowi geolodzy walczą z fake niusami rozpuszczanymi przez dziennikarzy mało rzetelnych mediów np. Daily Mail. Nie ma ewakuacji mieszkańców. Nie ma też póki co erupcji eksplozywnej wulkanu, jest jedynie faza efuzywna (lawowa) erupcji. Przyglądam się tej aktywności erupcyjnej uważnie i nie mam zamiaru uczestniczyć w sianiu paniki jak to jest w zwyczaju niektórych dziennikarzy. 

Póki co brak znaczącej aktywności wulkanów. Słabe eksplozje targają indonezyjskimi wulkanami Sinabung i Lewotolo, z kopuły lawowej jawajskiego wulkanu Merapi schodzą rozżarzone lawiny. 

Także dwa najaktywniejsze wulkany japońskie, czyli Sakurajima i Suwanosejima wykazują umiarkowaną aktywność eksplozywną. Zaskoczenia nie ma. 

Witajcie w 2021 roku. Oby pandemia koronawirusa dała nam w tym nowym roku nieco wytchnienia. Osobiście czekam na możliwość jak najszybszego zaszczepienia się, choćby z uwagi na chęć podróżowania i wspinaczki na wulkany. To dla mnie wystarczający powód, aczkolwiek są też inne np. kwestia odpowiedzialności społecznej, którą traktuję poważnie. Obserwując jednak ospałe tempo narodowej akcji szczepień tracę nadzieję, że nastąpi to szybko.

Ekstruzja nowej kopuły lawowej w kraterze karaibskiego wulkanu Soufriere

Po 41 latach spokoju (ostatnia erupcja eksplozywna w 1979 roku) nowa kopuła lawowa formuje się w kraterze wulkanu Soufriere (1220 metrów wysokości) na karaibskiej wyspie Saint Vincent. Jezioro kraterowe wyparowało. Ekstruzja kopuły lawowej na razie jest łagodna. Czyli obecnie mamy do czynienia ze spokojną aktywnością efuzywną ograniczoną do wnętrza krateru karaibskiego wulkanu. Nowa kopuła lawowa formuje się blisko starej uformowanej w trakcie erupcji eksplozywnej Soufriere w 1979 roku. 

Erupcje eksplozywne tego wulkanu, którym towarzyszyły spływy piroklastyczne miały miejsce w latach 1812, 1902 i 1979. W latach 1971-72 miała miejsce spokojna ekstruzja kopuły lawowej - czyli zbliżona sytuacja do tej, z którą mamy do czynienia obecnie. Ale aktywność eksplozywna wulkanu może nastąpić w przyszłości, czego nie da się wykluczyć. Co ciekawe, przed erupcją eksplozywną karaibskiego wulkanu w 1979 roku jezioro kraterowe zniknęło - już w 1976 roku go nie było. Zdj. UWISeismic Research wykonane 29 grudnia 2020. 

Soufriere na Saint Vincent to potencjalnie groźny wulkan. W wyniku jego destrukcyjnej erupcji piroklastycznej 6 maja 1902 roku zginęło 1680-2000 ludzi, w tym wielu rdzennych Karaibów. 

29 grudnia 2020 roku zasilane przez pojedynczą szczelinę erupcyjną z północno-zachodniej ściany krateru jezioro lawy w kalderze Halemaumau wulkanu Kilauea osiągnęło głębokość 179-180 metrów. Aktywność szczelinowa w ostatnich dniach osłabła, zmniejszyło się odgazowanie. Osobom, które przekraczają barierki, by zbliżyć się do jeziora lawy strażnicy parku wlepiają grzywny w wysokości minimum 150 dolarów. Mimo pandemii Covid19 niektórzy bogaci turyści latają helikopterami nad kalderą Halemaumau.

Tempest Anderson, wiktoriański eksplorator wulkanów

Zapomniany podróżnik i naukowiec, którego dokonania warto przybliżyć na moim blogu. Tempest Anderson urodził się w 1846 roku w York. Ekspozycja jego zdjęć jest obecnie wystawiana w Muzeum Yorkshire. Anderson pracował jako chirurg okulista w York County Hospital. Interesowały go również jako człowieka wiktoriańskiego fotografia polowa i glacjologia. W końcu uległ fascynacji wulkanologią. Podróżował po świecie robiąc zdjęcia wulkanom w trakcie erupcji. Do 1900 roku widział większość europejskich wulkanów i kilka w USA. Wspiął się na Wezuwiusza, widział pozostałości Krakatau, był świadkiem katastrofalnych erupcji wulkanów Mount Pelée na Martynice oraz Soufriere na Saint Vincent (obie z 1902 roku). Jego wulkaniczne portfolio objęło 5000 fotografii. Uznanie przyniosła mu próba analizy spływu piroklastycznego z Montagne Pelée, który zniszczył portowe miasto Saint Pierre. Porównał mechanizm gorejącej chmury do lawin śnieżnych, których niszczące skutki widział w Alpach. Anderson zmarł w 1913 roku na Morzu Czerwonym wracając z kolejnej podróży (z Krakatau, którego erupcję obserwował w tymże roku) do domu. Pochowano go w Suezie. Nigdy się nie ożenił ani nie pozostawił potomków.

http://www.yorkshiremuseum.org.uk/Page/ViewNewsArticle.aspx?ArticleId=66

Zdjęcia począwszy od góry przedstawiają skutki erupcji wulkanu Soufriere w 1902 roku na wyspie Saint Vincent, erupcję freatyczną tegoż wulkanu, spływ piroklastyczny z wulkanu Mount Pelée oraz ekipę Tempesta Andersona na Wezuwiuszu w roku 1906 roku (Tempest to stateczny pan z białą brodą).

Częstotliwość eksplozji wulkanu Sinabung na Sumatrze nasila się. Do kolejnych dwóch eksplozji doszło 5 i 6 listopada - wygenerowały one odpowiednio chmury popiołu o wysokościach 7.5 i 3 km oraz opad szarego popiołu na okoliczne wioski. Niewielkie erupcje freatyczne targają też kamczackim wulkanem Zhupanovsky. 

Wulkaniczna galeria

Kilka archiwalnych i urzekających zdjęć z erupcji:


Etny - 1892
La Soufriere - 1902
Mount Pelee - 1902
Wezuwiusza - 1944
Soufriere Hills - 1996

Enjoy the pics!

Saint Vincent

LA SOUFRIERE - Wysoki na 1234 metry wulkan La Soufriere ('kopalnia siarki') jest najwyższym szczytem karaibskiej wyspy Saint Vincent. W trakcie jego eksplozywnych erupcji 4300 lat temu uformowana została zajmująca większość Saint Vincent tzw. Formacja Żółtej Tefry. W kraterze o szerokości 1.6 km tego najmłodszego, tudzież najbardziej wysuniętego na północ wulkanu wyspy znajduje się jezioro. W 1718 roku doszło do pierwszej erupcji wulkanu La Soufriere odnotowanej w czasach historycznych, potem wulkan wybuchał gwałtownie w 1812 i 1880. Erupcja z 6 maja 1902 roku (na kilka godzin przed zrównaniem z ziemią miasteczka Saint Pierre przez wulkan Mount Pelee) zabiła 1680 mieszkańców północnego krańca Saint Vincent. Zapoczątkowała ją trwająca bez mała 15 miesięcy aktywność sejsmiczna wulkanu, po czym doszło do serii freatycznych i freato-magmowych eksplozji. 7 maja po południu ze zboczy wulkanu zeszła czarna chmura, która zabijała i niszczyła wszystko na swojej drodze.

Ostatnia jak dotąd erupcja La Soufriere w kwietniu 1979 roku przyczyniła się do ewakuacji 17 000 mieszkańców północnego krańca wyspy. Towarzyszyły jej wielkie chmury popiołu, wylewy lawy i gorące piroklastyczne lawiny, z których największa spłynęła 14 kwietnia doliną rzeki Larikai aż w do morza. Do listopada 1979 roku w kraterze La Soufriere formowała się kopuła lawowa.

Erupcje La Soufriere w latach: 2380 p.n.e plus minus 100 lat, 2310 p.n.e plus minus 100 lat, 2200 p.n.e plus minus 150 lat, 2135 p.n.e plus minus 50 lat, 2020 plus minus 75 lat, 1600 p.n.e plus minus 75 lat, 750 p.n.e plus minus 100 lat, 530 p.n.e plus minus 75 lat, 905 plus minus 75 lat, 1325 plus minus 75 lat, 1395 plus minus 75 lat, 1480 plus minus 150 lat, 1550 plus minus 50 lat, 1640 plus minus 50 lat, 1718, 1784, 1812, 1814, 1880, 1902-03, 1971-72, 1979.