Jakoś niewiele mówi się o erupcji wulkanu El Chichón w Meksyku, przynajmniej w porównaniu do medialnych wybuchów wulkanów Mount Saint Helens (1980) i Pinatubo (1991), a była to jedna z najpotężniejszych erupcji XX wieku (5 w skali VEI), która wyrzuciła do atmosfery 7-10 milionów ton dwutlenki siarki przyczyniając się do spadku globalnej temperatury o 0.4 stopnia Celsjusza. 28 marca 1982 roku około północy uśpiony, rzadko studiowany i niepozorny wulkan w meksykańskim stanie Chiapas eksplodował. Na El Chichón składa się grupa kopuł lawowych wraz z pierścieniem tufu. Wcześniej wulkan wybuchł potężnie (5 w skali VEI) około roku 1360 produkując 2.3 km sześciennych tefry. Już w latach 1980-81 El Chichón wykazywał aktywność sejsmiczną, ale nie zwracano na nią specjalnej uwagi. 28 marca 1982 roku stało się. Pierwsza eksplozywna erupcja pliniańka El Chichón wyprodukowała chmurę popiołu sięgającą wysokości 27 km i o średnicy 100 km. Trwała ona 2-3 godziny i obsypała popiołem okolice wulkanu. Do 4 kwietnia wulkanem targały małe eksplozje freatyczne i wulkaniańskie. Tego dnia doszło do kolejnej bardzo silnej erupcji El Chichón. Spływ piroklastyczny z wulkanu dotarł na odległość 8 km niszcząc wioskę Francisco Leon i zabijając 1000 jej mieszkańców. Dwie erupcje pliniańskie wyprodukowały słup popiołu sięgający wysokości 29 km. Wulkan zrównał z ziemią 9 wiosek łącznie zabijając 1900-2000 ludzi. Erupcja uwolniła 1.1 km sześciennych materiału wulkanicznego i uformowała krater o średnicy 1 km i głębokości 300 metrów zajmowany później przez kwasowe jezioro. Opad popiołu zawalał dachy; 24 000 km kwadratowych obszaru zostało pokrytych popiołem. Liczne plantacje kawy, kakao i bananów uległy zniszczeniu. Mgiełka erupcyjna zredukowała widoczność nawet w odległości 700 km od wulkanu produkując malownicze zachody słońca. Erupcja wulkanu El Chichón pokazuje, iż szczególnie starannie należy monitorować wulkany uchodzące za uśpione od setek lat, gdyż to właśnie one mogą wybuchnąć najpotężniej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz