Silna erupcja piroklastyczna wulkanu Sinabung na Sumatrze

                                                       

Marzec otwiera silna erupcja piroklastyczna sumatrzańskiego wulkanu Sinabung. Rankiem 2 marca 2021 roku z sumatrzańskiego wulkanu Sinabung zeszło łącznie 13 spływów piroklastycznych, które dotarły na odległość 2-5 km. Kolumna popiołu sięgnęła wysokości 5-max 12 km. Opad popiołu miał miejsce w okolicznych miejscowościach. Brak danych o ofiarach śmiertelnych i zniszczeniach, gdyż w czerwonej strefie wokół wulkanu nikt nie może przebywać. Kod awiacji czerwony. Niestabilna grawitacyjnie kopuła lawowa Gunung Sinabung została częściowo zniszczona. 

Zdjęcia z detikcom przedstawiają serię porannych spływów piroklastycznych z wulkanu Sinabung. Te gorejące chmury są piekielnie szybkie, mobilne i nie można przed nimi uciec. Prędkość od 100 do 700 km/h, maksimum ponad 1000 km/h, temperatura gazów i tefry wewnątrz takiego spływu potrafi sięgnąć 1000 stopni C. Ich prędkość zależy od gęstości spływu, siły erupcji eksplozywnej oraz nachylenia stoków wulkanu. Potrafią się też błyskawicznie rozszerzać na boki. To najgroźniejsze zjawisko związane z erupcjami wulkanicznymi. 

To pierwsza znacząca erupcja piroklastyczna wulkanu Sinabung od 10 sierpnia 2020 roku.

Islandia - Od 24 lutego 2021 roku zarejestrowano już 14 000 trzęsień ziemi na półwyspie Reykjanes.  

Mamy zatem do czynienia z intruzją magmy (dajką). Stąd te trzęsienia ziemi - ostatnie silniejsze o magnitudzie 5.1. Inflacja (wznoszenie się) gruntu wynosi na razie maximum 30 cm. Istnieje możliwość erupcji lawy na obszarze na zachód od góry Keilir na półwyspie Reykjanes. Erupcja (o ile do niej dojdzie, tego nie jestem absolutnie pewien) może potrwać tygodniami albo miesiącami. Obejmie niewielki obłok erupcyjny, fontanny i wylewy lawy. Dobrym punktem odniesienia będzie tutaj trwająca w latach 1975-84 erupcja szczelinowa wulkanu Krafla obejmująca łącznie 9 epizodów erupcyjnych z okresami braku aktywności powierzchniowej. 

EDIT: Także dzisiaj 2 marca 2021 roku miał miejsce ósmy od 16 lutego paroksyzm erupcyjny wulkanu Etna na Sycylii. Poprzedziły go zintensyfikowanie aktywności strombolijskiej w New SE Crater i wzrost drgań wulkanicznych. Tak jak poprzednie paroksyzm erupcyjny (słabo widoczny ze względu na duże zachmurzenie) objął fontannę lawy i wysoką na kilka km kolumnę erupcyjną. Opad popiołu i lapilli odnotowano m.in. w Nicolosi i Katanii. Erupcja ustała po godzinie 16 lokalnego czasu. Aby do następnej!