Mount Erebus oddycha

Mount Erebus wraz z trzema innymi uśpionymi wulkanami formuje Wyspę Rossa. W odległości 35 km od wulkanu znajduje się stacja MacMurdo, w której przebywa 1300 osób. Lecz niewielu z tych naukowców dociera na szczyt Erebus, aby zbadać aktywne jezioro lawy w kraterze wulkanu. Sercem każdego wulkanu jest komora magmowa, która kontroluje jego erupcje. Badacze Mount Erebus przeprowadzając fizyczne i chemiczne testy skupiają się na parze wodnej oraz innych gazach wydobywających się z jeziora lawy.  Odkryto, że ich proporcje zmieniają się cyklicznie w powtarzającym się od 10 do 18 minut wzorcu. Poziom jeziora lawy w kraterze Erebus podnosi się i opada rytmicznie od 2 do 3 metrów. Wulkan oddycha. Erebus słynie także z eksplozji gazowych bąbli o średnicy sięgającej 20-40 metrów - naukowcy wykryli je w trakcie wzmożonej aktywności wulkanu w latach 2005-06 badając za pomocą mikrofonów infradźwięki. System sejsmicznego monitoringu mierzy natomiast aktywność sejsmiczną Erebus. Co ciekawe, Erebus jest wulkanem atypowym ze względu na emisję dwutlenku węgla - 90% normalnej emisji gazów obejmuje szacunkowo równą mieszaninę CO2 i pary wodnej. Co więcej, Erebus emituje niezwykle duże ilości tlenku węgla. Jezioro lawy w kraterze Erebus wyrzuca również bomby wulkaniczne bogate w kryształy skaleni - niektóre z nich osiągają długość 8.3 cm. Analiza tych minerałów pozwala naukowcom prześledzić ewolucję ruchu magmy. Plusem surowych warunków pogodowych panujących na wulkanie jest pomiar pary wodnej, gdyż antarktyczne powietrze jest niemal całkowicie suche. Izolacja Erebus w rzeczywistości sprzyja badaczom - dwa inne wulkany posiadające aktywne jeziora lawy, a mianowicie Erta Ale oraz Nyiragongo są badane sporadycznie z uwagi na konflikty wojenne w Etiopii i Kongo. Zdjęcia Mount Erebus autorstwa Johannesa Zielcke oraz T.J i Jessie.

Intensyfikacja częstotliwości eksplozji wulkanu Colima w Meksyku (200 słabych bądź umiarkowanych eksplozji dziennie), rozżarzone lawiny i małe spływy piroklastyczne schodzą ze zboczy wulkanu na odległość 1.5 km i są szczególnie malownicze w nocy. Strefa zagrożenia wokół wulkanu wynosi 8 km.

Prawdopodobna erupcja wulkanu Grozny (Kuryle), obłok popiołu sięgnął wysokości 2.1 km. Aktywność kopuły lawowej wulkanu Paluweh obejmuje emisje popiołu, eksplozje, lawiny gruzu i gorejące chmury. Inny indonezyjski wulkan Batu Tara będący w stanie permanentnej erupcji od blisko 6 lat wyprodukował dzisiaj chmurę popiołu sięgającą wysokości 3 km.W ciągu ostatniego tygodnia małe lokalne trzęsienia ziemi miały miejsce na wulkanie Korovin (Aleuty).