CEBORUCO - W zachodnim Meksyku znajduje się stratowulkan złożony Ceboruco o wysokości 2280 metrów. Wulkan został uformowany przez erupcje andezytowych law i skał piroklastycznych - największe erupcje Cebrouco utworzyły dwie koncentryczne kaldery i trzy centralne stożki żużlowe. W formowaniu Ceboruco wyróżniamy 4 główne fazy: 1) konstrukcja wulkanu stożkowego uformowanego z andezytowych law i skał piroklastycznych 2) silna erupcja będąca zaczynem do powstania zewnętrznej kaldery 3) konstrukcja drugiego stożka zagnieżdżonego w starszej kalderze 4) kolejna silna erupcja formująca wewnętrzną kalderę o wymiarach 1.3 km po zapadnięciu się kopuły lawowej Dos Equis. W roku 930 erupcja Ceboruco (tzw. Jala Pumice) była kolosalna - największa w Meksyku w ciągu ostatnich 10 000 lat. W jej następstwie powstała 4-kilometrowa kaldera. 23 lutego 1870 roku Ceboruco ożywił się po raz kolejny. Od krateru wulkanu rozciągnął się strumień lawy o długości 7.7 km. W dniach 20-28 marca 1875 roku chmura popiołu sięgała wysokości 15 km.
Erupcje Ceboruco w latach 930 plus minus 200 lat, 1542, 1567, 1870-75.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz