Blog poświęcony wspaniałym wulkanom, ich erupcjom, wyprawom na nie oraz geomorfologii. Popularyzujący wulkanologię i podróżniczy. Zapraszam do ewentualnej współpracy media, osoby prywatne, ewentualnych sponsorów czy marki, których mógłbym zostać ambasadorem. Kontakt do mnie: krawczykbart(at)yahoo.com
niedziela, 18 września 2011
Boski wulkan Fudżi
Gdybym miał za zadanie zrobić sondę uliczną i zapytać przypadkowo spotkanych ludzi o znane im wulkany na pewno padłyby nazwy Etna, Wezuwiusz, być może Kilimandżaro oraz Fudżi. No właśnie - Fudżi, Fudżijama, Fudżisan i wiele innych nazw. Jeden z najsłynniejszych wulkanów na świecie, święta góra Japonii, jedna z trzech, corocznie wizytowana przez 200 000 pielgrzymów i turystów. Wulkan dominuje nad południowym regionem wyspy Honsiu wznosząc się na wysokość 3776 metrów. Posiada krater o średnicy 500 metrów i głębokości 250 metrów. Od roku 781 odnotowano 16 erupcji Fudżijamy, z czego ostatnia miała miejsce w latach 1707-08. Niektóre z tych erupcji były potężne o sile 5 w skali VEI: w latach 930 p.n.e i 1707-08. Wczesna historia Fudżi jest efuzywna z obfitymi wylewami lawy, lecz w przedziale czasowym od 8000 do 4500 lat temu aktywność Fudżi stała się eksplozywna - wulkanem targały silniejsze erupcje eksplozywne, którym towarzyszyły spokojniejsze efuzje lawy.
Erupcja Jōgan - Rok 864, miejsce: północno-wschodnia strona wulkanu. Wyprodukowała ogromne ilości lawy, popiołu i żużlu. Wiele domów uległo zniszczeniu, wielu ludzi zginęło. Lawa wypełniła ówczesne jezioro Senoumi dzieląc je na dwa jeziora Saiko i Shojiko. Ów rozległy wylew zwany jest obecnie jako Aokigahara i porasta go złowrogi las samobójców Aokigahara, japońska mekka tych, którzy postanowili umrzeć z własnej ręki.
26 października 1707 roku wyspę Honsiu nawiedziło silne trzęsienie ziemi o sile 8.4 w skali Richtera. Mniej więcej dwa miesiące później 16 grudnia 1707 roku rozpoczęła się erupcja Fudżi zwana Hoei. Jej pierwsza faza była eksplozywna z wyrzucaniem popiołu i pumeksu, potem pojawiły się fontanny bazaltowej lawy z bocznego krateru. Popiół z tej erupcji dotarł do Tokio, natomiast magma miała charakter mieszany (od bazaltu do dacytu). Koniec aktywności erupcyjnej wulkanu miał miejsce 1 stycznia 1708 roku. W mieście Subassiri położonym 10 km od wulkanu zniszczeniu uległy 72 domy i trzy świątynie buddyjskie.
Do dwóch małych erupcji Fudżi w latach 1770 i 1854 należy podejść sceptycznie, bo nie zostały one historycznie zweryfikowane. Od 2000 roku pod Fudżijamą mierzone są roje trzęsień ziemi, co świadczy o tym, że wulkan nie jest uśpiony.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz