LANGILA - Jeden z najaktywniejszych wulkanów Nowej Brytanii składa się z grupy czterech nasuwających się na siebie andezytowo-bazaltowych stożków na niższym wschodnim zboczu wygasłego wulkanu Talawe. Erupcje Langila (1334 m) strombo-wulkaniańskie i wulkaniańskie z wylewami lawy. Ich źródłem są trzy aktywne kratery na wierzchołku Langila - obecnie najaktywniejszy pozostaje krater numer 2 o średnicy 300 metrów położony na wysokości 1120 metrów. W 1878 roku marynarz Wilfred Powell zaobserwował pierwszą odnotowaną w czasach nowożytnych erupcję Langila. 12 lipca 1973 roku - początek erupcji wulkanu, do 18 lipca wylew lawy osiąga długość 1 km i szerokość 300 metrów - trwa przez pół roku, 15 lutego 1974 roku - silna eksplozja wulkanu zmieniająca jeden z jego kraterów, wrzesień 1977 roku - erupcje strombolijskie Langila. W kwietniu 1978 roku dochodzi do kolejnych erupcji wulkanu, 27 maja intensyfikacja aktywności i eksplozje wulkaniańskie. Dwie silniejsze eksplozje miały miejsce w ciągu dnia plus wiele mniejszych emisji. 7 i 15 grudnia w kraterze numer 2 zaobserwowano kopułę lawową - jej blask był widoczny w nocy z odległości 10 km. 19 stycznia 1980 roku - uformowanie nowego krateru, z którego zaobserwowano 15 lutego wylew lawy o długości 700 metrów. W maju wulkan wyrzucał bomby wulkaniczne na wysokość 600 metrów ponad krater. Detonacje były słyszane z odległości 10 km. W czerwcu 1981 roku wulkaniańskie eksplozje Langila oraz opad popiołu w odległości 10 km od niego. W listopadzie aktywność strombolijska i wulkaniańska krateru nr 2, w styczniu 1982 roku to samo. 18 kwietnia 1983 roku kolumna erupcyjna nad wulkanem sięga wysokości 8 km i jest widoczna z samolotu z odległości 70 km. Erupcje wulkanu były kontynuowane w 1984 roku.
Daty erupcji Langila: 1878, 1884, 1890, 1900, 1907, 1942?, 1954, 1955, 1956, 1958, 1960-61, 1962-63, 1964-66, 1967-68, 1969, 1970, 1971-72, 1973-2000, 2002-09, 2012-13.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz