Vanuatu

KUWAE - Kuwae to podwodna kaldera o wymiarach 12 x 6 km zlokalizowana pomiędzy wyspami Epi i Tongoa. Podwodny wulkan Karua (jeden z najaktywniejszych wulkanów Vanuatu) znajduje się blisko północnej krawędzi kaldery Kuwae. Kaldera Kuwae zasłynęła z kolosalnej erupcji w roku 1452 o potwornej furii zbliżonej do erupcji Crater Lake 6800 lat temu i Krakatau w 1883 roku. Ongiś istniejąca wyspa Kuwae uległa zniszczeniu. Erupcja miała charakter eksplozywny i wyprodukowała spływy piroklastyczne. Wywołała zmiany klimatyczne na całym świecie. Wiosną 1453 roku w Chinach non-stop padał śnieg. Zamarznąć miało 10 000 ludzi. Jeziora i rzeki były skute lodem. Niebo pociemniało nad Konstantynopolem (Turcja) i miasto po oblężeniu zostało podbite przez armię sułtana Mehmeta II. Nocą 22 maja 1453 roku nad Konstantynopolem doszło do długotrwałego zaćmienia księżyca.

Po gigantycznej erupcji kaldery w roku 1452 (albo w pierwszych miesiącach roku 1453) doszło jeszcze do kilku mniejszych wybuchów Kuwae. Wszystkie były słabsze: w skali VEI od 0 do 3. W trakcie erupcji Kuwae formowały się efemeryczne wysepki. Długa na 300 metrów i wysoka na 16 metrów wyspa została uformowana w roku 1901. Zniknęła pół roku później. Pod koniec roku 1948 powstała wyspa o długości 1.4 km oraz wysokości 100 metrów. Przetrwała rok. We wrześniu i październiku 1959 roku wyspa pojawiła się znowu osiągając wysokość 6 metrów. I znowu w 1971 roku. Obecnie aktywność Kuwae sprowadza się do aktywności fumarolicznej, która barwi wodę na żółto na wulkanie Karua.

Daty erupcji Kuwae: 1452, 1897, 1923, 1948, 1949, 1952, 1953, 1958, 1959, 1970, 1971, 1972, 1973, 1974, 1979, 1980.