poniedziałek, 12 sierpnia 2013

Cykle erupcyjne Wezuwiusza



Przypuszczalnie jeden z najniebezpieczniejszych wulkanów na świecie Wezuwiusz przechodzi aktualnie okres drzemki. Niemniej historia aktywności Wezuwiusza uczy, iż okresy ciszy w jego wydaniu były zwykle kończone silnymi erupcjami wulkanu. Należy pamiętać, iż populacja Neapolu i przyległych doń okolic liczy 4 miliony ludzi. Po eksplozywnej erupcji w 1944 roku Wezuwiusz powinien wybuchać co jakiś czas, ale zamilkł. Okres drzemki trwa bardzo długo.

Cykl Neapolitański Wezuwiusza rozpoczął się w 1631 roku po ostatnich silnej erupcji w roku 1150 (wulkanem targnęły także dwie umiarkowane erupcje w latach 1500 i 1570). Zatem okres drzemki wyniósł około 500 lat. Poprzedzona licznymi trzęsieniami ziemi erupcja Wezuwiusza z 1631 roku była potężną erupcją pliniańską. Chmura popiołu sięgnęła do stratosfery, a spływy piroklastyczne z wulkanu uśmierciły 4000 ludzi zamieszkujących osady w Zatoce Neapolitańskiej. Po tej erupcji styl erupcyjny Wezuwiusza uległ zmianie na 400 lat: spokojna efuzja lawy, okazjonalne epizody eksplozywne. Starszy cykl erupcyjny Wezuwiusza zwany Pompejańskim rozpoczął się około 3800 lat temu i objął 6 silnych sub-pliniańskich erupcji, w tym osławioną z 79 roku, która go zakończyła. Po nim Wezuwiusz drzemał przez kilka wieków. W przypadku gdy tefrytowa magma dociera do jednej z płytkich komór magmowych wulkanu wówczas zachodzi proces zwany różnicowaniem magmy (magma ewoluuje w bardziej lepką i gazową lawę). Temu procesowi towarzyszy ciągły zastrzyk świeżej bazaltowej magmy, która dociera do dna komory magmowej. Z czasem chłodniejsza gazowa magma zaczyna wywierać ciśnienie na komorę: kiedy owo ciśnienie znajduje ujście dochodzi do silnej pliniańskiej erupcji Wezuwiusza.

Tzw. "Czerwona Strefa" ewakuacyjna obejmuje ponad 600 000 ludzi, których będzie trzeba wówczas ewakuować w ciągu zaledwie kilku godzin. Warto się do tego przygotować.

Umiarkowana aktywność eksplozywna wulkanu Szywiełucz na Kamczatce. Eksplozje generowane przez kopułę lawową wulkanu generują obłoki popiołu sięgające wysokości 7 km. Mają miejsce niewielkie lawiny gruzu i spływy piroklastyczne.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz