Skład (kompozycja) gazów emitowanych przed erupcją (prekursor erupcji) z fumaroli i kraterów wulkanu różni się znacznie i zależy od temperatury. Wzrasta emisja chlorowodoru (HCl, kwasu solnego). Emisje wysokotemperaturowe obejmują wodę (H2O), chlorowodór (HCl), fluorowodór (HF), ditlenek siarki (SO2), ditlenek węgla (CO2), siarkowodór (H2S), H2, N2 oraz inne, natomiast emisje niskotemperaturowe obejmują jako główne składniki ditlenek węgla i siarkowodór. Wulkany produkują duże ilości wody - być może pochodzącej ze skał osadowych. W trakcie erupcji wulkanu Bezymianny w 1956 roku 2.7 % magmy stanowiła woda.
Przykład: od kwietnia do lipca 1957 roku emisje fluoru (F), chloru (Cl) i siarki (S) na wulkanie Mount Mihara były ilościowo niewielkie. Wzrost nastąpił od 27 do 30 lipca, a erupcja wulkanu miała miejsce 5-6 sierpnia 1957 roku. Wczesnego października tego samego roku znowu miał miejsce wzrost emisji gazów, do erupcji doszło 13 października.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz