Najpiękniejsze erupcje 2012 roku - osobisty ranking

Jak nietrudno było się domyślić moim numerem jeden została erupcja eksplozywno-efuzywna kamczackiego wulkanu Plosky Tolbachik  z wylewami lawy o długości 15-20 km, która rozpoczęła się 27 listopada 2012 roku, trwa nadal i z pewnością będzie jeszcze trwała w zbliżającym się 2013 roku. Odliczanie czas zacząć.

Numer dwa to niespodziewana i dość gwałtowna w pierwszej fazie erupcja wulkanu Copahue w Chile. Obie w grudniu!

Na wyróżnienie zasługują paroksyzmy erupcyjne Etny w pierwszym kwartale 2012 roku, olbrzymia tratwa pumeksu wyprodukowana przez podmorską erupcję Havre Seamount, inflacja kaldery Laguna del Maule w Chile (nie ma erupcji, ale monitorować warto!), dwukrotne i całkiem niespodziane przebudzenie nowozelandzkiego Tongariro oraz w mniejszym bądź większym stopniu regularna aktywność erupcyjna wulkanów Tungurahua, Fuego, San Cristobal, Lokon-Empung, Sakurajima, Batu Tara (fantastyczne strombolijskie fajerwerki) czy Paluweh (cudowna rozżarzona kopuła lawowa).

Zaskoczyć potrafił nawet włoski Stromboli 22 listopada 2012 roku produkując chmurę popiołu sięgającą wysokości 3 km (takie erupcje eksplozywne są nietypowe dla tego wulkanu - na dolnym zdjęciu).

Spełnienia marzeń i wielu nowych fantastycznych erupcji w 2013 roku!!!

Tungurahua i Plosky Tolbachik

Od 24 grudnia notowany jest wzrost sejsmiczności wulkanu Tungurahua w Ekwadorze. Słup popiołu sięga wysokości 1.5 km, a jego opad ma miejsce w miejscowościach Manzano, Pillate, Cahuají i Choglontús. Stwierdzono inflację w północnej części obszaru wierzchołka. Istnieje ryzyko dalszych eksplozji i uformowania spływów piroklastycznych. Erupcja Tungurahua w dniu 16 grudnia wyprodukowała 1.1 miliona metrów sześciennych popiołu, który opadł przede wszystkim na prowincje Tungurahua i Cotopaxi. W Runtun i Pondoa warstwa popiołu mierzyła 3-4 mm. Emisje SO2 (dwutlenku siarki) zwiększyły się do 3000 ton w dniu 21 grudnia.

29 grudnia - w ciągu doby odnotowano 30 słabych i umiarkowanych eksplozji wulkanu Tungurahua, którym czasem towarzyszył wyrzut rozżarzonego materiału. Ciągłe emisje gazu i popiołu, chmury popiołu sięgały wysokości 7.5 km. 

Kamczacki Plosky Tolbachik wciąż w stanie eksplozywno-efuzywnej erupcji. Lawa nieprzerwanie wypływa z południowej szczeliny na Tolbachinsky Dol. Anomalia termiczna nadal wykrywalna przez satelity na północnym obszarze Tolbachinsky Dol. Jak dla mnie erupcja roku, ale o tym później.

Wulkan Pacaya budzi się do życia?

28 grudnia 2012 roku trzy niewielkie eksplozje (prawdopodobnie freatyczne) targnęły wulkanem Pacaya w Gwatemali produkując niewielkie obłoki popiołu sięgające wysokości 500 metrów/3 km. Wygląda na to, że magma pod wulkanem porusza się i niedługo powinna dotrzeć do powierzchni, co może doprowadzić do rozpoczęcia aktywności erupcyjnej Pacaya, a w szczególności aktywności strombolijskiej i efuzji lawy. Dostęp do krateru MacKenney powinien zostać ograniczony. Pozostaje nam zatem czekać! Na fotografii erupcja wulkanu Pacaya w czerwcu 2010 roku.

San Cristobal, Lokon-Empung, Copahue plus ciekawostka

Rok zbliża się ku końcowi, ale wulkany nie śpią. San Cristobal w Nikaragui pomiędzy 25 a 27 grudnia wyrzucał popiół i gaz. Na miasto Chinandega opadł popiół z erupcji. Ludzie zaczęli kupować maseczki do oddychania i opaski na oczy w celach ochronnych. Łącznie ewakuowano 217 rodzin do bezpiecznych lokalizacji w La Mora, Belén i La Bolsa.

27 grudnia o godzinie 16.50 lokalnego czasu wybuchł znowu wulkan Lokon-Empung na wyspie Sulawesi produkując wysoki słup popiołu (na zdjęciu). Tego samego dnia odnotowano emisje popiołu z wulkanu Copahue w Chile sięgające wysokości 3 km.

Ciekawostka archeologiczna. 10 grudnia w "Japońskich Pompejach" czyli w Kanai Higashiura (miasto Shibukawa, prefektura Gunma) odkryto pod warstwą popiołu pozostałości noworodka i dorosłego mężczyzny (wojownika w zbroi) z Okresu Kofun. W VI wieku doszło do erupcji wulkanu Harunayama Futatsudake, która zniszczyła miasta Kanai Higashiura, Kuroimine i Nakasuji. Dorosły mężczyzna leżał twarzą w dół zwrócony w kierunku wulkanu. Najprawdopodobniej upadł z pozycji klęczącej, co brzmi wręcz scenariuszowo. Być może próbował uciec wraz ze swoją rodziną przed naciągającym spływem piroklastycznym. Nie trzymał dziecka, które musiało zostać zmyte przez gorejącą chmurę. Wojownik w zbroi zwanej kozaneko albo keiko mógł należeć do elitarnej grupy wojowników. Archeolodzy odnaleźli także kilka grobowców wzdłuż rzeki Tone oraz żelazne groty strzał.

Nowe emisje popiołu z wulkanu San Cristobal

Wieczorem 25 grudnia 2012 roku umiarkowaną aktywność erupcyjną rozpoczął wulkan San Cristobal w Nikaragui. Chmury popiołu sięgnęły wysokości 2.5 km. Aktywność erupcyjna San Cristobal koreluje ze wzrostem aktywności sejsmicznej oraz obecnością ciągłego i silnego sygnału drgań. Lekki opad popiołu odnotowano w El Viejo, Grecia No. 1 i 4, Las Rojas, Banderas oraz Abraham Rugama. Ewakuowano 300 rodzin zamieszkujących zbocza San Cristobal.

A co z pozostałymi wulkanami siejącymi zamęt w grudniu? Niedobrze.

Plosky Tolbachik:  zredukowana produkcja lawy, osłabienie erupcji, która powoli zbliża się ku końcowi. 23 grudnia zapadł się jeden ze stożków produkujących wylewy lawy. Anomalie termiczne zmniejszają się, ale sygnał drgań jest wciąż silny.
Tungurahua: kolumna pary i popiołu sięga wysokości 2 km, sporadyczne słabe i umiarkowane eksplozje. Osłabienie erupcji.
Copahue: słabe emisje popiołu, obniżenie stopnia alarmu do pomarańczowego.

Poza tym we wschodniej części  krateru Stromboli wieczorem 23 grudnia pojawił się wylew lawy rozciągający się na górnej części Sciara del Fuoco.

A tak w ogóle panorama erupcji efuzywno-eksplozywnej Plosky Tolbachik (genialna!) jest tutaj. Jeśli o mnie chodzi to jestem nią urzeczony.

http://www.airpano.ru/files/Kamchatka-Volcano-Plosky-Tolbachik/2-2

Copahue i Ambae

23 grudnia 2012 roku wulkanem Copahue tragały strombolijskie eksplozje do wysokości 450 metrów. Erupcja utraciła swój impet, o czym świadczy wysokość kolumny erupcyjnej sięgająca już tylko 1 km. Chmura popiołu dotarła nad Atlantyk i w Wigilię 24 grudnia obłok dwutlenku siarki osiągnął wyspę Tristan da Cunha na południu Oceanu 2700 km na wschód północny wschód od Copahue.

Obłok dwutlenku siarki zaobserwowały satelity 24 grudnia nad wulkanem Ambae (Vanuatu). Rozciągnął się on na północny zachód w kierunku wyspy Espiritu Santo. Na zdjęciach wulkan Ambae (Aoba) - woda jeziora Voui zmienia barwę na krwistoczerwoną w trakcie erupcji - prawdopodobnej na skutek reakcji siarki i chloru w jeziorze z żelazem. Niesamowite!

Na środkowym zdjęciu jezioro kraterowe Queen's Mary Peak na wulkanie Tristan da Cunha.

Erupcja wulkanu Copahue w Chile

Wygląda na to, że przebudził się stratowulkan Copahue na granicy Chile i Argentyny. Już 26 listopada 2012 roku zaobserwowano nad nim niewielki obłok. Wulkan posiada 9 kraterów wzdłuż długiej na 2 km linii, a wschodni krater centralny zawiera kwasowe jezioro. Ostatnia erupcja Copahue miała miejsce w 2000 roku. Kod alarmu czerwony. Chmura popiołu sięga wysokości 9.5 km rozciągając się na odległość 350 km na wschód nad Argentyną. Zagrożenie dla ludzi w postaci chmur piroklastycznych, laharów, opadu popiołu i impaktów balistycznych. Opad popiołu odnotowano w wiosce Loncopue (Argentyna), oddalonej od wulkanu o 50 km na południowy wschód. Erupcja Copahue rozpoczęła się od eksplozji freatycznych - doszło do intruzji magmy pod wulkanem i boom! Co znamienne, nie zarządzono do tej pory żadnych ewakuacji.

Czy nastąpi zapowiadany Koniec Świata?

No i mamy feralny 21 grudnia 2012 roku, według kalendarza Majów koniec jednego okresu, a początek drugiego (14. b'ak'tun), według katastrofistów dzień oznaczający nadejście rzekomego Armageddonu. Momentami nie mogłem ukryć rozbawienia czytając wzmianki o gromadzeniu długoterminowych zapasów spożywczych, budowaniu prywatnych schronów i kryjówek przez rozmaitych survivalistów (fachowo preppersów), którzy próbowali w ten sposób uniknąć nieznanego. Powstały filmy, a nawet publikacje książkowe próbujące utrwalić w społeczeństwie strach przed 21 grudnia. I to pomimo braku wyraźnych dowodów archeologicznych dotyczących znaczenia 12/21/12 w kalendarzu Majów. Czyste spekulacje... Nie ma absolutnie żadnych naukowych dowodów na to, że galaktyczne koniunkcje (szczególne ułożenie planet) doprowadzą do wzmożenia aktywności sejsmicznej i wulkanicznej, a co za tym idzie do stopniowego wymierania ludzkości. Do takich koniunkcji z udziałem wielu planet doszło chociażby w latach 2000 i 2010 i... Ziemia nadal istnieje.

Co jeszcze? Planeta Nibiru to już nonsens totalny. Nikt jej nie widział - ani profesjonalista, ani amator. A przecież obiekt o rzekomo tak dużej masie powinien zostać dostrzeżony z dużym wyprzedzeniem. Więc może istoty pozaziemskie się pomyliły? Chyba że jest to sekret ukrywany przez tajne organizacje rządowe? I jak tu być poważnym...

Pełne przebiegunowanie magnetyczne Ziemi zajmuje okres 7000 lat - nie może nastąpić ot tak sobie w jednej chwili. Są to zmiany sukcesywne, trwające tysiące lat - miały miejsce w dziejach Ziemi kilka razy i nie nastąpił wówczas żaden globalny kataklizm.

Wreszcie Słońce przechodzi przez minima i maksima (doliny i grzbiety) aktywności słonecznej - następne maksimum przewidywane jest na rok 2013, ale cykl aktywności słonecznej trwa 11 lat. Poza tym w 2013 roku Ziemi (albo życia na niej) już miało nie być, prawda? No więc może nastąpi atak pozaziemskiej floty kosmicznej? Uff, bez komentarza.

Fałszywych przepowiedni co do końca świata było już na przestrzeni wieków setki. Uderzenie komety, asteroidy, pandemia opornego na leki patogenu czy erupcja superwulkanu są prawdopodobne, ale czemu mają akurat wystąpić zgodnie z jakąś przepowiednią? Nie ma w tym żadnej magii.

Zostało jeszcze kilkanaście godzin. Póki co Australia jest cała i zdrowa. Czekam zatem z utęsknieniem na Ragnarök... cóż to za oczekiwanie bez tęczy aurora borealis i szklaneczki whisky?

Tungurahua, Pacaya, Plosky Tolbachik i White Island

Status erupcji wulkanu Tungurahua (Ekwador) - kolumna ciemnego popiołu nad wulkanem sięga wysokości 2-3 km, mają miejsce sporadyczne silniejsze eksplozje oraz spływy piroklastyczne (jeden z nich dotarł na odległość 4 km w kierunku La Hacienda). Wylew lawy z wulkanu zaczął niszczyć wegetację. Eksplozje przypominają odgłosy wystrzałów z broni palnej, trzęsą się szyby w okolicznych domach. Opad popiołu w Rio Verde, Banos, Runtún, Juive, Pondoa i El Manzano. Od erupcji w dniu 14 grudnia nowa magma dociera do krateru i jest wyrzucana. Popiół szary, jasno-kremowy, zawiera kryształy plagioklazów. W nocy widoczne fontanny lawy i ejekcje rozżarzonych bloków skalnych.

Status erupcji Plosky Tolbachik (Kamczatka): pełna wigoru emisja lawy, której wylewy sięgają długości już 20 km. Silna aktywność sejsmiczna.

Erupcja wulkanu Pacaya w Gwatemali: Rankiem 18 grudnia 2012 roku trzy niewielkie eksplozje targnęły wulkanem Pacaya. Od roku 2010 to pierwszy przejaw aktywności erupcyjnej tego wulkanu. Na zdjęciu by CONRED.

Kopuła lawowa wulkanu White Island (Nowa Zelandia) nie rośnie. Brak zmian na jej powierzchni. Kopuły lawowe są tworzone przez magmę, która utraciła większość gazów i stała się tym samym lepka. Wtedy tworzy się kopuła lawowa i zatyka otwór erupcyjny. Kopuła lawowa nigdy wcześniej nie pojawiła się na White Island. W 2000 roku w trakcie erupcji White Island magma została wyrzucona eksplozywnie w formie roztopionych skał czyli bomb wulkanicznych.Naukowcy użyli termometru Infra-Czerwieni, aby dokonać pomiarów temperatur kopuły i jeziorek na White Island.  Najwyższa temperatura kopuły to 187 stopni Celsjusza, gorącego jeziora na południu 71 stopni, natomiast chłodniejszego 35 stopni.

Aktywność wulkaniczna w dniach 15-17 grudnia

O wzmożeniu aktywności Plosky Tolbachik i Tungurahua w Ekwadorze wspomniałem, zatem krótko. Aktywność wulkaniczną wykazują Turrialba w Kostaryce (zdjęcie zrobione 17 grudnia 2012 roku) oraz Reventador w Ekwadorze (emisje pary oraz słabe eksplozje popiołu).

W Indonezji:
1) rankiem 17 grudnia kolejna silna eksplozja wulkanu Lokon-Empung na wyspie Sulawesi. Chmura popiołu sięgnęła wysokości 3 km. Huk eksplozji wywołał panikę w pobliskich wioskach.
2) 16 grudnia wulkan Karangetang na wyspie Siau wyrzucił chmurę popiołu na wysokość 3 km.
3) nowa kopuła lawowa wulkanu Paluweh wciąż produkuje chmury popiołu sięgające wysokości 2.5 km (na zdjęciu indonezyjskiego wulkanologa Arisa Yanto).

Inflacja gruntu starej kaldery w Chile

Wulkaniczny obszar (strefa subdukcji) Laguna del Maule w Chile znajduje się w sercu Andów. Przez 2000 lat wypełniona wodą kaldera Laguna del Maule spała. A tu nagle coś zaczyna się dziać. Naukowcy odnotowali gwałtowną deformację gruntu wokół kaldery sugerującą inflację komory magmy. Niektóre obszary pod jeziorem i wokół niego rosną, co wykazano radarem. Urządzenia GPS wskazują, że grunt podnosi się w ciągu roku o 30 cm i obecnie jest o 1.4 metra wyższy niż w roku 2007. Skały w tym rejonie zawierają dużą koncentrację dwutlenku krzemu. W odróżnieniu od hawajskiej, typowo bazaltowej płynnej magmy magma krzemowa jest bardzo gęsta i ma tendencję do formowania kleistych kopuł pod powierzchnią, co skutkuje tym, że pcha się do góry i dochodzi do potężnych eksplozji. Naukowcy szacują, iż horyzontalny (poziomy) rezerwuar magmy pod kalderą ma wymiary 7.5 na 5.5 km i znajduje się na głębokości 5 km. I ciągle rośnie rozpychając się. Kiedy dojdzie do potencjalnej erupcji? Nie wiadomo. 21 grudnia 2012 roku? Za rok? Za 1000 lat? Za mojego życia? Naukowcy nie wiedzą. Ale dojdzie na pewno... O kalderze Laguna del Maule poniżej:

http://wulkanyswiata.blogspot.com/2011/08/chile_1539.html

Ciekawe odkrycie na Antarktydzie

Od początku grudnia 2012 roku wulkanolog Clive Oppenheimer przebywa wraz z zespołem naukowców na wulkanie Erebus (Antarktyda, Wyspa Rossa). 13 grudnia Oppenheimer odkrył na szczycie pozostałości obozu ekspedycji "Terra Nova" prowadzonej przez kapitana Royal Navy Roberta F.Scotta. Krąg kamieni, w którym 100 lat temu stał namiot być może stanowi pozostałość obozowiska "Terra Nova". Oppenheimer odkrył to miejsce w czasie przerwy od pracy używając zapisków oraz historycznych fotografii z Scott Polar Research Institute w Wielkiej Brytanii.

Gwoli przypomnienia sto lat temu trwał wyścig o zdobycie bieguna pomiędzy Scottem a Norwegiem Roaldem Amundsenem. Amundsen dotarł na geograficzny Biegun Południowy 14 grudnia 1911 roku, na pięć tygodni przed Scottem i jego grupą. Wyprawa Scotta zakończyła się tragedią - Scott i jego ludzie umarli na lodzie w drodze powrotnej blisko miejsca ratunku. Członkowie ekspedycji "Terra Nova" wspięli się na Erebus w 1912 roku. Wcześniej na wierzchołku wulkanu (w latach 1907-09) byli członkowie ekspedycji Nimrod Sira Ernesta Shackletona, w tym geolog Sir Douglas Mawson, który jako pierwszy zaobserwował aktywne jezioro lawy Erebus. W skład drugiego teamu "Terra Nova" wchodzili m.in geolog Raymond Priestley, specjalista od nart Norweg Tryggve Gran oraz geolog Frank Debenham, późniejszy inicjator założenia Instytutu Badań Polarnych Scotta na Uniwersytecie w Cambridge.

Zdjęcie jeziora lawy w kraterze Erebus by Clive Oppenheimer.

Status erupcji Tołbaczik - 17 grudnia

Kontynuacja eksplozywno-efuzywnej erupcji szczelinowej Plosky Tolbachik, pełna wigoru efuzja lawy z południowej szczeliny Tolbachinsky-Dol, chmura gazu i pary osiąga wysokość 3 km rozciągając się na północny wschód od wulkanu. Widoczna olbrzymia anomalia termiczna. Kod awiacji pomarańczowy.

Eksplozywna erupcja wulkanu Tungurahua

14 grudnia 2012 roku o godzinie 14.35 lokalnego czasu doszło do silnej erupcji eksplozywnej wulkanu Tungurahua w Ekwadorze generującej chmurę popiołu sięgającą wysokości 6-7 km. Z południowo-zachodniego zbocza wulkanu zeszły spływy piroklastyczne. Od 12 grudnia sejsmiczność Tungurahua gradacyjnie wzrastała. Zdjęcia z Twittera obrazują siłę erupcji ekwadorskiego wulkanu. O Tungurahua jeszcze nie raz będzie głośno!

I jest! Wulkanem Tungurahua targają liczne eksplozje produkujące obłoki popiołu sięgające wysokości 8 km. W okolicach wulkanu odnotowano opad popiołu. Silne opady deszczu mogą spowodować lahary.

Kto chętny zobaczyć erupcję Tołbaczik?

Szczelinowa erupcja Plosky Tolbachik stała się nie lada atrakcją turystyczną dla rosyjskich turystów i nie tylko. Od najbliżej osady Klyuchi jedzie się do wulkanu 10 godzin. Ale, ale... turyści lokalni za przyjemność zobaczenia fontann lawy muszą zapłacić 650 dolarów, turyści z Moskwy już blisko 1000. Dla turystów spoza Rosji dochodzą koszty podróży lotniczej do Moskwy, potem do Pietropawłowska Kamczackiego i do wulkanu. Na prasowych zdjęciach widać ludzi cykających fotki przy potokach bazaltowej lawy i płonących drzewach. Zatem kto chętny? ;-) Ile potrwa ta erupcja? Któż to wie. Erupcja Tołbaczik w 1975-76 trwała 5 miesięcy. Jak dla mnie ta obecna może potrwać jeszcze dłużej. ;-]

Dziwaczna kopuła (iglica lawowa) na White Island

Dziwaczna, uformowana przez gęstą i częściowo zastygłą lawę kopuła została dostrzeżona w kraterze nowozelandzkiego wulkanu White Island, który miał niewielką erupcję w sierpniu 2012 roku. Ma ona szerokość 20-30 metrów, a z jej wierzchołka wyrastają igły. GNS Science podniosło alarm do poziomu 2 i pomarańczowego kodu awiacji, gdyż może dojść do nowych eksplozji, bo powstała iglica lawowa może doprowadzić do wzrostu ciśnienia pod nią, co z kolei może zaowocować eksplozywną erupcją (freatyczną lub magmową). Nowozelandzcy geolodzy mają zamiar bacznie obserwować jej ewentualny wzrost.

Status erupcji Plosky Tolbachik

Intensywność erupcji Plosky Tolbachik co prawda maleje, ale wulkan według rosyjskich sejsmologów co sekundę wypluwa z siebie 1200 ton lawy. W trakcie erupcji szczelinowej w 1975 roku Tołbaczik wypluwał przeciętnie 40 metrów sześciennych magmy co sekundę czyli około 400 ton. Erupcja Tołbaczik w 1975-76 roku spowodowała katastrofę ekologiczną całkowicie zmieniając lokalny krajobraz z uwagi na to, że ilość lawy i popiołu wyrzucona przez wulkan była największa na Kamczatce w czasach historycznych. Od 27 grudnia Plosky Tolbachik produkuje wylewy lawy z dwóch szczelin na południowym zboczu. Wylew lawy z wyższej (i mniej aktywnej) szczeliny rozciąga się na odległość 6 km, natomiast z niższej na odległość 13.6 km. Fotki by Sergey Gorshkov.

Tolbachik, Ol Doinyo Lengai i inne wulkany

Erupcja Plosky Tolbachik traci na intensywności. Dwa kanałowe wylewy lawy wypływają z krateru stożka żużlowego usytuowanego na południowej szczelinie. W kraterze ma miejsce aktywność strombolijska z fontannami lawy. Chmura gazu i pary sięga wysokości 3 km. Ogromna anomalia termiczna jest widoczna na północnym obszarze Tołbaczik, co pokazują zdjęcia satelitarne.

Poza tym:
1) Kizimen (Kamczatka) - wypływy lawy z wierzchołka wulkanu oraz wschodniego zbocza, rozżarzone lawiny z kopuły lawowej na południowym zboczu.
2) Kluczewska Sopka (Kamczatka) - centralna aktywność strombolijska.
3) Szywiełucz (Kamczatka) - formacja kopuły lawowej, produkcja wylewu lawy, obłok pary. Spodziewane eksplozje.
4) Lokon-Empung (Indonezja) - eksplozje popiołu miały miejsce z krateru Tompaluan w dniach 3, 6, 7, 9 i 11 grudnia i produkowały chmury popiołu do wysokości 3-5 km.
5) Manam (Papua Nowa Gwinea) - 6-8 grudnia chmury popiołu nad wulkanem sięgają wysokości 3-3.6 km.
6) Chirpoi (Kuryle) - obłok gęstej pary unosi się nad wierzchołkiem Snow wulkanu Chirpoi.
7) Ol Doinyo Lengai (Tanzania) - wylewy karbonatytowej lawy zaobserwowane przez turystów w głębokim kraterze centralnym.
8) Kilauea (Hawaje) - wylewy lawy docierają do oceanu w okolicach Kupapa`u. Jeziora lawy w kraterach Halema'uma'u oraz Pu'u 'O'o pozostają aktywne.
9) Popocatepetl (Meksyk) - aktywność umiarkowana, okazjonalne słabe emisje popiołu. 7-8 grudnia silny obłok pary.
10) Fuego (Gwatemala) - aktywność umiarkowana, głównie efuzywna. Słabe eksplozje, odgazowanie, wylew lawy o długości 700 metrów w kierunku kanionu Ceniza.
11) Santiaguito (Gwatemala) - kopuła lawowa Caliente karmi kilka wylewów lawy, które powodują rozżarzone lawiny z jej południowego zbocza. Ciągły niewielki obłok pary.
12) Sakurajima (Japonia) - 5 grudnia 2012 roku 5 umiarkowanych eksplozji z obłokami popiołu sięgającymi wysokości do 3 km, obecnie 1-2 umiarkowane eksplozje w ciągu dnia.
13) Ulawun (Papua Nowa Gwinea) - 30 listopada chmura popiołu i pary rozciągała się z krateru centralnego wulkanu Ulawun, który wykazuje aktywność erupcyjną już od XVII wieku. W sąsiedztwie Ulawun znajduje się wulkan Bamus - Ulawun znaczy tyle, co "Ojciec", a Bamus "Syn Południowy". 
14) Reventador (Ekwador) - zmniejszenie aktywności erupcyjnej, słabe eksplozje, niewielkie emisje popiołu.
15) Nevado del Ruiz (Kolumbia) - okazjonalne wstrząsy wulkaniczne i małe erupcje popiołu.

Tolbachik, Kluczewska Sopka i Langila

Kontynuacja szczelinowej erupcji Plosky Tolbachik. Wysokość chmury popiołu 4 km, długość wylewów lawy do 10 km. Formacja nowego stożka żużlowego na dolnej szczelinie, co widać na powyższym zdjęciu (autorzy: Sergey Gorshov, Yurij Demanchuk).

Aktywność wykazuje także inny kamczacki wulkan Kluczewska Sopka: eksplozje strombolijskie, emisje gazu i pary, żarzenie się krateru w nocy.

Wulkan Langila (Papua Nowa Gwinea) znajduje się w stanie erupcji produkując obłoki popiołu sięgające wysokości 2 km dryfujące potem na odległość 100 km w kierunku południowo-zachodnim. Chmurę popiołu produkuje także inny wulkan nowogwinejski Ulawun.

Erupcja Plosky Tolbachik (kolejna aktualizacja)

Pierwsze zimowe śniegi w Poznaniu i zarazem mój pierwszy post w grudniu. Wylew lawy z Plosky Tolbachik zniszczył stację monitorującą Instytutu Wulkanologii i Sejsmologii przy strumieniu Vodopadny. Aktualna erupcja Plosky Tolbachik wytraciła intensywność, ale nadal trwa. Szczelina o długości 5 km otworzyła się na południowym zboczu Tołbaczik na wysokości 2000 metrów, prawie w tym samym miejscu co w roku 1975-76. Dwa aktywne centra erupcyjne produkują wylewy lawy. Odnotowano opad popiołu 65 km od wulkanu. Dolna szczelina wciąż pompuje strumienie lawy. W sieci jest mnóstwo zdjęć z tej erupcji, oto kilka z nich powyżej.

Stan na 5 grudnia: kontynuacja eksplozywnej erupcji. Stożek żużlowy powstał na południowej aktywnej szczelinie. Kolumna gazu i popiołu sięga wysokości 4 km.