Przynajmniej od rana 27 czerwca br. trwają emisje popiołu z japońskiego wulkanu Shinmoedake (kompleks wulkaniczny Kirishima, granica prefektur Kagoshima i Miyazaki). Obłok popiołu sięga wysokości 800 metrów. Opad popiołu może mieć miejsce w miastach Takaharu i Kobayashi. Zdj. Mainichi Photography.
26 czerwca br. doszło do erupcji wulkanu błotnego Wandan (Tajwan). To 10 erupcja tego aktywnego wulkanu błotnego w ciągu ostatnich 3 lat. Ostatnia miała miejsce 6 lipca 2024 roku.
22 czerwca 2025 roku o godzinie 16.37 lokalnego czasu wulkan Shinmoedake wchodzący w skład kompleksu wulkanicznego Kirishima (granica prefektur Kagoshima i Miyazaki). Wulkan wyemitował obłok popiołu sięgający wysokości ponad 500 metrów. To pierwszy przejaw aktywności erupcyjnej Shinmoedake od czerwca 2018 roku. Erupcja była doskonale widoczna np. z miasta Kobayashi (prefektura Miyazaki). Opad popiołu zarejestrowano m.in. w mieście Takaharu. Zdjęcia z japońskiego X.
Od 27 maja br. wulkan Shinmoedake był objęty drugim stopniem alarmu. Od 23 czerwca br. został objęty trzecim stopniem alarmu. Po erupcji zarejestrowano ostry wzrost emisji SO2 w pobliżu wulkanu (4000 ton dwutlenku siarki).
20 czerwca br. o godzinie 01.40 w nocy lokalnego czasu rozpoczął się 26 od grudnia 2024 roku epizod erupcyjny wulkanu tarczowego Kilauea w kalderze Halemaumau obejmujący malowniczą fontannę lawy sięgającą wysokości 380 metrów (dotychczasowy rekord wysokości obecnego cyklu erupcyjnego). W zasadzie wszystkie te epizody erupcyjne wyglądają podobnie: fontanna bądź fontanny lawy oraz wyciek lawy w kalderze hawajskiego wulkanu. Jednak trzeba przyznać, że w 2025 roku to Kilauea jest najaktywniejszym wulkanem tarczowym na Ziemi (póki co brak erupcji Piton de la Fournaise na Reunion oraz Fernandina czy Wolf na wyspach Galapagos).
Zerknąłem ostatnio na aktywność erupcyjną wulkanów w Indonezji. W ostatnich dniach erupcje targnęły wulkanami Lewotobi Lakilaki, Lewotolo, Semeru, Marapi, Ibu, Dukono i Raung (Jawa). Oczywiście najsilniejszy był eksplozywny wybuch Lewotobi Lakilaki na Flores 17 czerwca br., pozostałe erupcje były niewielkie.
Warto dodać, że słynny indonezyjski wulkan Anak Krakatau w 2025 roku drzemie. Drzemał też przez cały rok 2024. Ostatni przejaw jego aktywności erupcyjnej miał miejsce 19 grudnia 2023 roku. Ciekaw jestem ile jeszcze miesięcy potrwa jego sen.
Zdj. USGS, Magma Indonesia.
W nocy 19 czerwca br. rozpoczęła się aktywność strombolijska w SE Crater wulkanu Etna, która do południa się nasiliła. W trakcie eksplozji SE Crater uformowały się liczne fale uderzeniowe (ciśnienia). Niestety kiepskie warunki pogodowe (deszcz, duże zamglenie) uniemożliwiły tym razem dokładne zobaczenie erupcji. Zarejestrowano dwa niewielkie strumienie lawy - jeden płynął w kierunku Valle del Leone, drugi w kierunku południowo-wschodnim. We wczesnych godzinach porannych kolumna erupcyjna sięgnęła wysokości około 6 km.
Zdj. INGV-Catania.
Dziś o godzinie 17.35 czasu WITA doszło do silnej erupcji eksplozywnej indonezyjskiego wulkanu Lewotobi Lakilaki. Kolumna popiołu sięgnęła wysokości 10 km (wg innych danych: 16 km). Trwają ewakuacje z okolic wulkanu, gdyż istnieje ryzyko zejścia spływów piroklastycznych.
W wysokiej kolumnie erupcyjnej z Lewotobi Lakilaki widoczne były wulkaniczne błyskawice generowane przez tarcie drobin popiołu. Wulkan objęty został czwartym stopniem alarmu.
O godzinie 23.00 czasu lokalnego kolumna popiołu nad wulkanem wzniosła się na wysokość 5 km.
Poprzedni paroksyzm erupcyjny Lewotobi Lakilaki miał miejsce 18 maja br.
Także dzisiaj indonezyjski wulkan Raung wyemitował obłok popiołu o wysokości 1.5 km.
Zdj. Magma Indonesia, PVMBG Badan Geologi.
Aha, pod moimi wpisami na peju WŚ pojawiła się masa wpisów o ekoterrorystach, opodatkowaniu wulkanów, Grecie Thunberg, etc. Niektórzy komentatorzy myślą, że wulkany emitują tylko cieplarniany dwutlenek węgla. Wygodnie jest zapomnieć (albo o tym nie wiedzieć, bo po co nabywać wiedzę?), że w czasach historycznych kilka potężnych erupcji wulkanicznych (6 i 7 w skali VEI), które bogate były w dwutlenek siarki SO2 doprowadziło do okresowych epizodów schłodzenia klimatu np. Tambora w 1815 roku czy Krakatau w 1883 roku. Warto pamiętać o tym, że potężne erupcje wulkaniczne chłodzą klimat, a nie go ocieplają. I tak, emitowane przez wulkany CO2 i para wodna są gazami cieplarnianymi, aczkolwiek wulkany nie wpływają na zmiany klimatyczne tak intensywnie jak czynniki antropogeniczne. W zasadzie ich wpływ na ocieplenie klimatu jest zaniedbywalnie mały.
I jeszcze jedno. Paroksyzm erupcyjny wulkanu Lewotobi Lakilaki był umiarkowanie silny, ale to max 3-4 w skali VEI (krótka erupcja, wysokość kolumny erupcyjnej to max 16 km). Aby okresowo schłodzić klimat za sprawą ogromnej emisji SO2 do stratosfery potrzeba znacznie dłuższej i silniejszej erupcji wulkanicznej (6-7 w skali VEI a la Tambora w 1815 roku, czas trwania: kilkanaście godzin/kilka dni, wysokość kolumny erupcyjnej: 30-40 km i wyższa). Wówczas będziemy mieli zjawisko wulkanicznej zimy. Wtedy zmiany klimatu w kontekście globalnego ocieplenia staną się nieważne, bo konsekwencje przyszłej 7 w skali VEI dla ludzkości mogą okazać się naprawdę opłakane.
https://wulkanyswiata.blogspot.com/2024/06/przysza-erupcja-o-sile-7-w-skali-vei-i.html
Zachęcam do patronowania WŚ bądź postawienia mi od czasu do czasu wirtualnej kawki. Myślę że pasjonackie blogi i fanpejdże takie jak mój stanowią doskonałą przeciwwagę dla utrzymujących się z clickbaitów i reklam koncernów medialnych. U mnie clickbaitów ani reklam nie znajdziecie.
Zostań Patronem WŚ:
https://patronite.pl/wulkanyswiata
Opcja wirtualnej kawy:
Lubię wyszukiwać intrygujące archiwalne fotografie geologiczne, zatem tym razem wpis nie będzie stricte poświęcony wulkanom. Specjalista od wulkanów błotnych Mark Tingay zamieścił ostatnio na X unikalne zdjęcia wycieku asfaltu ze skały, który wylał się do sztolni kopalnianej w Lettomanopello (Abruzja, Włochy) w 1956 roku. Zdjęcia niniejsze wyglądają niczym z lovecraftowskiej fantastyki naukowej/ sci-fi horroru, ale pochodzą z fascynującego artykułu Cazziniego z 2018 roku, opublikowanego przez Geological Society z Londynu.
Bitum (asfalt) to bardzo lepka mieszanina węglowodorów pochodząca z ropy naftowej. Potrafi zastygnąć, ale generalnie nadal jest cieczą, która płynie bardzo wolno. Od czasów starożytnego Rzymu był używany jako zaprawa murarska, do uszczelniania łodzi, jako klej.
Wrzuciłem powyższe zdjęcie z trzema mężczyznami na mój fanpejdż i okazało się fajną ciekawostką/viralem. Kopalnia Lettomanopello, w której od lat 30-tych wydobywano bitum obecnie jest opuszczona.
EDIT: W Lettomanopello funkcjonowały dwie kopalnie wydobywcze asfaltu. Obie są opuszczone.
https://www.mindat.org/loc-374199.html
https://www.mindat.org/loc-374171.html
Jeziora asfaltowe znajdują się m.in. w Trynidad i Tobago (Asphalt Lake), Azerbejdżanie (Binagadi) czy w Wenezueli.
Tuż przed świtem 2 maja 2025 roku sonda NASA Mars Odyssey sfotografowała ogromny marsjański wulkan tarczowy Arsia Mons, który wraz dwoma innymi masywnymi wulkanami formuje masyw Tharsis Montes. Zielonkawa mgiełka (poświata) na fotografii to nic innego niż marsjańska atmosfera.
Obecnie staram się wdrażać we własnym zakresie w sztuczną inteligencję (AI). Na razie w formie lektur książkowych (głównie książki wydawnictwa Helion), potem przyjdą kursy online i webinary. Dostrzegam rewolucję technologiczną, która nadeszła, ale też nie podchodzę do niej bezkrytycznie w pełni świadom licznych zagrożeń, które ona przyniesie/może przynieść. Daleko mi jednak do zajadłego luddysty, który jest całkowicie przeciwny wdrożeniu AI jako narzędzia wspomagającego ludzką pracę/kreatywność. W niniejszym artykule skupię się na dwóch przykładach zastosowań sztucznej inteligencji AI w sejsmologii i wulkanologii, na które natrafiłem w bieżącym roku.
Notka z fanpejdża WŚ z 27 maja br.
Doktor Alberto Ardid i profesor nadzwyczajny David Dempsey wykorzystali ucznenie maszynowe (machine learning) do analizy powtarzalnych wzorców sejsmicznych z 24 wulkanów, w tym z trzech zlokalizowanych w Nowej Zelandii, prowadzących do 41 przeszłych erupcji m.in. White Island w 2019 roku (zginęły 22 osoby), Ruapehu w 2009 roku i Tongariro w 2012 roku.
Odkryli że sygnały ostrzegawcze (prekursory sejsmiczne) przed erupcją podążają za powtarzalnymi wzorcami, które można przenieść na inne, mniej zbadane (słabo monitorowane) wulkany.
"To odkrycie może być przełomem w prognozowaniu (predykcji) erupcji, umożliwiając nam wykorzystanie danych z należycie monitorowanych wulkanów w celu poprawy monitoringu i łagodzenia ryzyka w miejscach niedostatecznie monitorowanych, zwiększając tym samym bezpieczeństwo wulkanów na całym świecie." - powiedział Ardid.
Erupcje wulkaniczne stanowią poważne zagrożenie dla około 29 milionów ludzi na całym świecie, którzy mieszkają w odległości 10 km od czynnych wulkanów.
https://www.nature.com/articles/s41467-025-56689-x
Algorytmy uczenia maszynowego odegrały także ważną rolę w trakcie kryzysu sejsmicznego Santorini (Grecja) w grudniu 2024-lutym 2025, gdyż wykrywały 10 razy więcej trzęsień ziemi niż standardowe metody katalogowania sejsmicznego z Obserwatorium w Atenach. Chodzi tutaj o detekcję trzęsień ziemi o małej magnitudzie.
Obecnie czytane: "Azymut na AI" Chrisa Badura i "Sztuczna inteligencja: Nowe spojrzenie" Norviga i Russella.
Garść niusów wulkanicznych:
11 czerwca br. miał miejsce 25 epizod erupcyjny w kalderze Halemaumau hawajskiego wulkanu tarczowego Kilauea, który wygenerował fontannę lawy sięgającą wysokości 350 metrów i trwał 8 godzin.
Pod koniec maja br. miała miejsce niewielka aktywność erupcyjna wulkanu Mount Michael (Sandwich Południowy, aktywne jezioro lawy w kraterze).
Wyciek lawy o długości 3.3 km ma miejsce na północno-zachodniej flance wulkanu tarczowego Nyamuragira (Kongo). Jezioro lawy stratowulkanu Nyiragongo także pozostaje aktywne.
Niewielki wylew lawy ma miejsce z wulkanu Mawson Peak (bezludna Wyspa Heard, Australia, ta sama, na którą swego czasu Donald Trump nałożył idiotyczne cła).
Źródło: Culture Volcan.
5 czerwca 2025 roku zintensyfikowała się aktywność erupcyjna wulkanu Fuego w Gwatemali. Jak informują wulkanolodzy z Conred z Fuego schodzą spływy piroklastyczne, które mkną wąwozami Ceniza i Seca na odległość nawet 7 km. Trwają ewakuacje wiosek El Porvenir, Panimache i Morelia. Zamknięta została droga RN-14 w departamencie Escuintla.
Fuego to wulkan, którego nie należy lekceważyć. Przypominam, że 3 czerwca 2018 roku (czyli ponad 7 lat temu) zabił spływami piroklastycznymi setki osób. Zdj. Conred.
6 czerwca br. erupcja wulkanu Fuego jest kontynuowana. Ulewne opady deszczu destabilizują świeży materiał wulkaniczny. W konsekwencji powstają przemieszczające się wąwozami wulkanu lahary (potoki wulkanicznego błota), które są mobilne i niebezpieczne.
Dla przypomnienia 2 czerwca br. spływ piroklastyczny miał miejsce z sycylijskiego wulkanu Etna.
Rankiem 5 czerwca doszło też do 24 epizodu erupcyjnego w kalderze Halemaumau hawajskiego wulkanu Kilauea. Fontanny lawy w kształcie litery V w najintensywniejszej fazie erupcji sięgały wysokości 300-350 metrów.
Trwa słaba aktywność erupcyjna wulkanu Suwanosejima (Japonia) oraz podmorskiego wulkanu Kavachi (Wyspy Salomona).
Kolejna aktualizacja jutro rano.
Dziś o godzinie 11.23 lokalnego czasu doszło do częściowego kolapsu (zapadnięcia się) fragmentu wierzchołka SE Crater (jego północna strona) wulkanu Etna, po czym w kierunku Valle del Leone, a potem Valle del Bove zszedł masywny spływ piroklastyczny (zjawisko, które nie jest powszechne na sycylijskim wulkanie). Aktywność erupcyjna nasiliła się wewnątrz krateru generując fontannę lawy. Na szczęście nikt nie odniósł obrażeń, ale wielu osobom udało się nakręcić i sfotografować gorejącą chmurę, która mknie bardzo szybko i jest wysokotemperaturowa. Przewodnicy krzyczeli na ludzi, aby czym prędzej uciekali i turyści się do poleceń zastosowali.
Oczywiście spływy piroklastyczne na Etnie to nie jest jakaś zdumiewająca nowość: poprzednie miały miejsce 10 lutego 2022 roku i 11 lutego 2014 roku, ale ten był wyjątkowo masywny.
Paroksyzm erupcyjny sycylijskiego wulkanu Etna miał miejsce z SE Crater, czyli najmłodszego centrum erupcyjnego Etny. Od 15 marca do 12 maja 2025 roku miało miejsce kilka epizodów aktywności strombolijskiej z SE Crater obejmujących wycieki lawy. 2 czerwca br. miał jednak miejsce pierwszy od 1 grudnia 2023 roku paroksyzm erupcyjny (epizod fontanny lawy) z SE Crater.
Zdj. Roberto Tartoni i in.
Etna jest nadal relatywnie bezpiecznym wulkanem do eksploracji. Sam byłem na niej dwukrotnie i gorąco polecam.
Zachęcam do Patronowania WŚ, jeśli macie ochotę i możliwość. Z góry dziękuję.
https://patronite.pl/wulkanyswiata
Można mi także postawić wirtualną kawkę w zamian za moje wysiłki popularyzacji wulkanów w polskim Internecie. Z góry dziękuję.
Tym razem wyjątkowo wpis nie dotyczący wulkanów, ale o tej tragedii warto wspominać w kontekście antropogenicznych zmian klimatycznych.
28 maja br. o godzinie 15.30 potężne osuwisko zeszło z górskiego lodowca Birch niemal całkowicie grzebiąc i niszcząc wioskę Blatten (populacja: około 300 mieszkańców) w kantonie Valais. Zablokowana została rzeka Lonza, co może skutkować powodzią w dolinie. Jedna osoba uchodzi za zaginioną. Co istotne, na tydzień przed wystąpieniem osuwiska wszyscy mieszkańcy wioski Blatten oraz wszystkie zwierzęta gospodarskie (krowy, owce, króliki) zostały ewakuowane. Jak widać w Szwajcarii zarządzanie kryzysowe działa jak należy. Priorytetem dla tamtejszych służb jest uratowanie jak największej liczby istnień.
Oglądam materiały filmowe (kręcone z powietrza) pogrzebanej wioski i muszę przyznać, że zeszły ogromne ilości skał i lodu. Kolaps fragmentu lodowca skutkował wystąpieniem trzęsienia ziemi o magnitudzie 3.1 w skali Richtera.
Od tygodni naukowcy informowali o zagrożeniu związanym z lodowcem Birch, gdyż w jego powierzchni pojawiały się pęknięcia. Zmiany klimatyczne od lat topią i destabilizują alpejskie lodowce. W latach 2022-23 objętość szwajcarskich lodowców zmalała o 10 procent właśnie z powodu cieplejszych temperatur. Jednak potrzebne są dalsze badania, by określić przyczynę niniejszej katastrofy, gdyż może być ona kompleksowa.
Zdj. Pomona News, Jean Christophe Bott.
24 maja br. silna aktywność freatomagmowa (?) miała miejsce z wulkanu Ebeko (Paramuszyr, Kuryle, Rosja).
Trwa także aktywność erupcyjna kamczackiego wulkanu Kluczewska Sopka.
Być może ten wpis stanie się zasięgowy, zatem apel do moich obserwujących i czytelników. Pamiętajcie aby wspierać jednoosobowych twórców, których aktywność popularyzatorską lubicie. Mnie możecie wesprzeć dwojako: albo wirtualną kawką albo poprzez dłuższy patronat. Wybór należy do Was. Z góry dziękuję.
O godzinie 10.25 czasu HST zakończył się 23 (od grudnia ubiegłego roku) epizod erupcyjny wulkanu tarczowego Kilauea w kalderze Halemaumau. Fontanny lawy z północnego otworu erupcyjnego sięgała wysokości ponad 300 metrów, natomiast z południowego 200-250 metrów. Kolumna tefry osiągnęła wysokość 1.5 km.
Epizody erupcyjne hawajskiego wulkanu można oglądać na kamerach USGS:
https://www.youtube.com/@usgs/streams
W sobotę 24 kwietnia br. o godzinie 09.56 lokalnego czasu wulkan Telica w Nikaragui wyemitował popiół na wysokość 600 metrów ponad krater.
Dwa dni temu minęła 45 rocznica katastrofalnej erupcji wulkanu Mount Saint Helens, która miała miejsce 18 maja 1980 roku. Wyzwolona energia wybuchu St. Helens tego feralnego dnia równała się sile bomby atomowej o mocy 24 megaton.
Do erupcji doszło o godzinie 08.32 niedzielnego poranka 18 V 1980 roku. W jej wyniku zginęło 57 osób, w tym wulkanolog David Johnson. Zniszczeniu uległo 250 domów, 47 mostów, 24 km linii kolejowych i 298 km autostrad.
Ogromne osuwisko sproszkowało wulkan zmniejszając wysokość szczytu wulkanu z 2950 metrów na 2550 metrów. Powstał podkowiasty krater o szerokości 1.6 km. Objętość lawiny gruzu (osuwiska) osiągnęła 2.9 km sześciennych.
Rankiem 18 maja 1980 roku pracownik Boeinga i niezależny fotograf Richard Lasher udał się w stronę wulkanu swoim jaskrawoczerwonym Fordem Pinto. Chciał dojechać samochodem tak blisko, jak tylko się da, a potem zbliżyć się leśną drogą do wulkanu niebieskim motocyklem Yamaha, który przymocował do zderzaka Forda. W planach miał też odpoczynek nad brzegiem jeziora Spirit. Wulkan wybuchł z furią o godzinie 08.32 rano. Według jego relacji Lasher zatrzymał się gwałtownie gdy gigantyczna chmura popiołu pędziła w jego stronę, wyskoczył ze swojego auta i zrobił słynne zdjęcie, na którym widać kolumnę popiołu z St. Helens oraz Forda Pinto z Yamahą w kadrze.
Początkowo oślepiony Richard Lasher uciekał samochodem, ale Ford Pinto w pewnym momencie przestał był sprawny. Dopiero potem przesiadł się na Yamahę.
19 maja Richard wjechał Yamahą do czerwonej strefy, gdyż pragnął zrobić więcej zdjęć. Niestety zobaczyła go załoga patrolującego helikoptera, która zniżyła lot i wylądowała na drodze. Richard został aresztowany i przetransportowany helikopterem do więzienia. Jego Yamaha pozostała na miejscu. Odzyskał ją po wyjściu z więzienia kilka dni później.
Richard Lasher nie szuka rozgłosu i unika kontaktu z mediami. Nawet nie wiadomo czy jeszcze żyje. Natomiast jego zdjęcie żyje w sieci stale, gdyż jest fantastyczne. To częsty viral na Facebooku, Reddit, znalazło też swoje miejsce na Demotywatorach i Joemonster.org.
Lokalizacja: Richard poruszał się w kierunku Spirit Lake i prawdopodobnie dotarł do drogi leśnej 26 (Forest Road 26). Gdyby dojechał w chwili erupcji do jeziora Spirit Lake z pewnością zostałby 58 ofiarą śmiertelną wulkanu. Tam też dotarł tzw. lateral blast (boczny podmuch) z wulkanu zamieniając Spirit Lake i jego okolice w miejsce kompletnej anihilacji.
Doskonały artykuł, z którego korzystałem:
https://www.hemmings.com/stories/mt-st-helens-pinto-photo/
Mniej szczęścia niż Richard Lasher miał fotograf Robert Landsberg, który zginął w trakcie erupcji, ale jego zdjęcia udało się wywołać dzięki temu, że w chwili śmierci je ochronił. Jego fotografie trafiły do styczniowej edycji National Geographic 1981. Dzięki staraniom mojej siostry, która przebywa w USA mam ten numer w wulkanicznej kolekcji.
18 maja br. indonezyjski wulkan Lewotobi Lakilaki wyemitował obłok popiołu o wysokości 9 km. Według GeologyHub może dojść w przyszłości do wulkanicznego osuwiska z niestabilnego górnego zbocza wulkanu. Dlatego też wulkan został objęty czerwonym (najwyższym) stopniem alarmu. Erupcja częściowo zniszczyła kopułę lawową wulkanu. Zdj. Deen.
https://www.youtube.com/watch?v=oI5dMKVT5Kw
Dziękuję moim dotychczasowym i obecnym Patronom, Patronkom, kawodawcom i kawodawczyniom. I, rzecz jasna, zachęcam do finansowego wsparcia Wulkanów Świata poprzez wirtualne kawy, tudzież Patronat, jeśli macie ochotę i możliwość. Linki wsparciowe poniżej:
https://patronite.pl/wulkanyswiata
https://buycoffee.to/wulkanyswiata
I jeszcze na sam koniec ciekawostka motoryzacyjna. Ford Pinto posiadał pewną wadę konstrukcyjną. W momencie uderzenia w tył stawał w płomieniach, często z zablokowanymi drzwiami, które uniemożliwiały szybką ucieczkę pasażerom i kierowcy.
https://www.otomoto.pl/news/niebezpieczne-wady-konstrukcyjne-i-najwieksze-akcje-naprawcze-w-historii
15 maja 2025 roku wulkanem Sakurajima na wyspie Kiusiu targnęły przynajmniej trzy eksplozje. Erupcja o godzinie 09.38 wyemitowała obłok popiołu o wysokości 2.5 km. Przed południem około godziny 11.35 lokalnego czasu obłok popiołu sięgnął wysokości 3 km ponad krater Minamidake. Przynajmniej od 5 maja br. Sakurajima miał przerwę w aktywności erupcyjnej. Wczorajsza erupcja była całkiem długa, a popiół opadał na wyspę Sakurajima. Opad popiołu jest możliwy w Kagoshima i Aira na północnej stronie wulkanu.
Wulkan został objęty trzecim stopniem alarmu przez Japońską Agencję Meteorologiczną. Erupcja wulkanu Sakurajima wpłynęła na loty z i do miasta Kagoshima. Japan Airlines anulowały 19 lotów pasażerskich, a rankiem 16 maja anulowane zostały dwa loty Nippon Airways. Skymark Airlines - anulowanie 6 lotów w dniu 15 maja, jednego rankiem 16 maja, Solaseed Air - jeden lot rankiem 16 maja. Koczujący na lotnisku w Kagoshima turyści i biznesmeni zaczęli domagać się zwrotów za bilety.
Zdj. Yusashi Nakashima.
16 maja br. eksplozje wulkanu Sakurajima z krateru Minamidake są kontynuowane. Służby cywilne apelują o ostrożną jazdę samochodem, używanie parasoli i maseczek oraz pozostawanie wewnątrz pomieszczeń w przypadku opadu popiołu. Zapewne kolejne loty z lotniska Kagoshima zostaną dziś odwołane.
Livecam na wulkan:
https://livecam.asia/kagoshima/tarumizu/kyodonews-sakurajima.html
Dla przypomnienia Sakurajima (obok Suwanosejima) to od wielu lat najaktywniejszy wulkan w Japonii. Jego aktywność erupcyjna trwa zasadniczo od 1955 roku.
Kilkanaście godzin temu zakończył się 21 epizod erupcyjny w kalderze Halemaumau wulkanu tarczowego Kilauea (Hawaii). Fontanna lawy sięgała wysokości 150 metrów, a sama aktywność erupcyjna trwała przez 8 godzin.
W nocy z 12 na 13 maja br. doszło do 13 od przynajmniej dwóch miesięcy epizodu erupcyjnego w SE Crater sycylijskiego wulkanu Etna. Objął on fontanny lawy i wyciek lawy w formie dwóch wylewów. Delikatny opad popiołu zarejestrowano w Zafferana Etnea. Zdj. Boris Behncke.
13 maja br. o godzinie 02.55 rozpoczęła się erupcja eksplozywna filipińskiego wulkanu Kanlaon. Opad popiołu zarejestrowano m.in. w Carlota City, San Miguel, Bago City i Binubuhan. Miały miejsce spływy piroklastyczne, które zeszły południowym zboczem Kanlaon oraz wyrzut odłamków balistycznych. Oszacowana wysokość kolumny popiołu wyniosła 4.5 km.
Wsparcie WŚ pozwala mi monitorować wulkany na całym świecie, wyszukiwać moim odbiorcom i odbiorczyniom ciekawostki i na bieżąco informować o erupcjach wulkanicznych.
Podaję zatem linki wsparciowe, czyli kawowy i patronacki. Może postawicie mi kawkę bądź zdecydujecie się na Patronat?
Ubinas to obok Sabancaya najaktywniejszy wulkan Peru. Wysokość 5672 metrów, częste erupcje od 1550 roku, zazwyczaj umiarkowane, czasem silniejsze jak w lipcu 2019 roku, regularne emisje pary i gazu z krateru centralnego o szerokości 1.6 km i głębokości 100-200 metrów. Wulkan jest monitorowany przez naukowców z IGP i OVI INGEMMET (zarówno terenowo, jak i dronem). W 2025 roku wulkan jest raczej cichy i spokojny, toteż istnieje możliwość wspinaczki na niego, co też wykorzystał Remik w maju br. Oddaję mu głos:
"W Peru są obecnie dwa aktywne wulkany, Sabancaya i Ubinas. Sabancaya jest obecnie niedostępny, bo w bardzo agresywnej fazie erupcji, wyborem więc był naturalnie Ubinas (5672 metry wysokości). Pół dnia tutaj wojowałem z jedyną sensowną agencją, bo agencji są tutaj setki, ale wszystkie g... oferują, jakieś kondory, ciepłe źródła, etc.
W końcu się dogadaliśmy, załatwili 4x4, przewodnika, sprzęt i ubrania termoaktywne. O piątej rano ruszyliśmy. Jak zobaczyłem jaka droga tam prowadzi, zrozumiałem czemu samochód ma klatkę przeciwkapotażową.
Dojechaliśmy dokąd się dało, gdy zobaczyłem wulkan z bliska to mina mi zrzedła, ale za dużo za tę zabawę zapłaciłem, żeby teraz wymiękać. Kierowca został przy aucie, a ja plus przewodnik oraz dziewczyna, która na przewodnika się uczy uzbroiliśmy się w raki, czekany, itp. i wio do góry.
Wspinaczka powyżej 5000 metrów to coś samo w sobie ciekawego, jak do tego dodamy wspinaczkę wspinaczkę wśród wielkich głazów i piasku. Wulkan jest zadziwiająco stromy, ale jakichś większych wyzwań nie było, w jednym miejscu było mocne zlodzenie, musieliśmy szukać innej drogi.
Po wejściu na rant krateru chciałem wejść do środka, żeby dostać się do otworów wewnętrznego krateru, ale właśnie zaczęła się niewielka erupcja, więc przewodnik zastrajkował. W sumie mu się nie dziwię, bo to jego praca i chce wrócić do domu żywy, zwłaszcza że to niebezpieczny wulkan z niespodziewanymi erupcjami i dużym strumieniem trujących gazów, które huczą tam non-stop. No ale bez żartów, w końcu go zmotywowałem i zeszliśmy do krateru. Niedługo potem musieliśmy się ekspresowo ewakuować, bo dopadła nas taka śnieżyca z wichurą, że niewiele w ogóle widziałem..."
Na zdjęciach Remika także majestatyczny wulkan Misti. Gratulacje.