KIKAI - 45 km od południowego wybrzeża wyspy Kiusiu znajduje się wyspa wulkaniczna Tokara-Iwo-jima o wymiarach 5.5 x 2.5 km i o populacji liczącej 140 osób. Wyspa formuje północną krawędź zatopionej kaldery Kikai - pozostałości kolosalnej erupcji gigantycznego wulkanu. Iwo-dake to zaś ryolitowa kopuła lawowa na wschodnim krańcu wysepki Tokara-Iwo-jima będąca źródłem kilku eksplozywnych erupcji w czasach historycznych. Około 6300 lat temu kalderą Kikai targnęła kolosalna erupcja. Spływy piroklastyczne dotarły na odległość 100 km do południowej wyspy Kiusiu, popiół opadł na Hokkaido 1700 km na północ, erupcja wyprodukowała 150 km sześciennych tefry. Jej siła w skali VEI = 7 czyli taka jak erupcje Santorynu, Tambora i Crater Lake. W styczniu 1988 roku z kopuły Iwo-dake emisje popiołu sięgały wysokości 500 metrów. Maj 1988 roku - kolejna erupcja z kopuły Iwo-dake, opad popiołu na wyspie w sierpniu i październiku tego roku. Małe erupcje Iwo-dake od października 2000 do grudnia 2001 roku, 7-8 czerwca 2003 roku (chmura popiołu sięga wysokości 1 km), w marcu do września 2004 roku (chmura popiołu sięga wysokości 1.5 km).
1934-35 Ostatnia magmowa erupcja kaldery Kikai, której owocem jest wysepka Showa-Iwo-jima oraz kopuła lawowa o tej samej nazwie.
Daty erupcji Kikai (Iwo-dake): 1914?, 1934-35, 1988, 1997, 1998-99, 2000-01, 2002, 2003, 2004, 2013.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz