BAITOUSHAN – Znajdujący się na chińsko-koreańskiej granicy stratowulkan leży w kalderze Tien Chi. Inna nazwa: Baekdu, Pektu-san, Chingbai, wysokość 2750 metrów. W ciągu ostatniego millenium wybuchał pięciokrotnie, z czego ostatni raz w 1903 roku produkując pokłady pumeksu i popiołu widoczne na wschodnich i południowych zboczach. Do gigantycznej ryolitowej erupcji wulkanu doszło w roku 969 plus minus 20 lat. Miała ona siłę 7 w skali VEI i wyprodukowała 150 km sześciennych pumeksu. Wokόł wulkanu znajdowała się gęsta kolista otoczka pumeksu o promieniu szerokim na przynajmniej 40 km. Była to jedna z największych erupcji w ciągu ostatnich 10 tysięcy lat. Kolumna erupcyjna sięgała wysokości 25-50 km, a spływy piroklastyczne związane z jej kolapsem dotarły na odległość 70 km. Eksplozywna erupcja wulkanu Billy Mitchell w 1030 roku (Papua Nowa Gwinea) miała podobną siłę. Jezioro Tianchi wypełnia szeroką na 5 km kalderę. Inne odnotowane erupcje Baitoushan: 969 +/- 20, 1413, 1597, 1668, 1702 i 1903. Ostatnia erupcja wulkaniczna na terenie Chin miała miejsce w 1951 roku – wybuchł wulkan Ashi Shan w Wulkanicznej Grupie Kunlun.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz