27 sierpnia 2020 roku minęła kolejna już rocznica paroksyzmu erupcyjnego wulkanu Krakatau (Cieśnina Sundajska, Indonezja). Nie będę tutaj się szeroko rozpisywał o tej erupcji, gdyż to historia dobrze znana i opisywana tysiące razy. Najważniejsze fakty o erupcji Krakatau w 1883 roku są następujące:
1) pierwsze przejawy aktywności erupcyjnej Krakatau zaobserwowano w maju 1883 roku. Wyspa składała się wówczas z trzech stożków Perbuatan (najbardziej wysunięty na północ, najniższy i najaktywniejszy), Danan (stożek znajdujący się po środku) i Rakata formujący południowy kraniec wyspy. Krakatau wraz z pobliskimi wyspami Lang i Verlaten stanowiły pozostałość poprzedniej potężnej erupcji wulkanicznej formującej kalderę.
2) 27 maja 1883 roku fotograf ze statku "General Governor Loudon" sfotografował stożek Perbuatan (Perboewatan) w trakcie erupcji. To jedyne zdjęcia z erupcji Krakatau, o których wiem, że istnieją. A naprawdę ich szukałem. Co ciekawe, jest mowa o tym, że grupa turystów z owego statku wspięła się na stożek Perboewatan opisywany jako 'niskie wzgórze z płaskim wierzchołkiem'. Inne statki i wyczarterowane łodzie także przepływały przez cieśninę Sunda.
3) 26 sierpnia o godzinie 12.53 eksplozja stożka Perboewatan wygenerowała obłok erupcyjny o wysokości 24 km (inne źródła mówią o kolumnie erupcyjnej o wysokości 36 km). Być może komin wulkaniczny stożka został zatkany i w wyniku eksplozji ciśnienie w komorze magmowej zostało gwałtownie uwolnione.
4) 27 sierpnia 1883 roku dochodzi do czterech potężnych eksplozji, w wyniku których stożki Perbuatan i Danan zapadają się do morza, a stożek Rakata zostaje częściowo zniszczony. Potężna erupcja freatomagmowa obejmująca interakcję świeżej magmy z wodą wygenerowała spływy piroklastyczne. Powstałe wskutek kolapsu wulkanu fale tsunami o wysokości sięgającej 30 metrów dotarły do wybrzeża Jawy i Sumatry niszcząc 165 nadmorskich wiosek, uszkadzając 132 i zabijając 32 000 ludzi. Dzieła zniszczenia dopełniły spływy piroklastyczne, które zabiły około 4400 ludzi.
5) Huk eksplozji Krakatau był słyszany w Perth (Australia, 4500 km od Krakatau) i na wyspie Rodrigues (Ocean Indyjski, odległość 4653 km od wulkanu). Wybuch indonezyjskiego wulkanu miał siłę 6 w skali VEI i był przynajmniej 10 razy silniejszy od słynnej erupcji Mount Saint Helens w 1980 roku. Wytworzył ogromne tratwy pumeksu - jedna z nich we wrześniu 1884 roku dotarła aż do Durbanu w RPA, a także dwie okresowe wyspy Steers i Calmejer, które później zostały zerodowane przez morze. Pył wulkaniczny z erupcji Krakatau znalazł się w stratosferze i w ciągu dwóch tygodni okrążył świat. W okolicy wulkanu przez przynajmniej trzy dni panowała atramentowa ciemność. Barografy wokół globu zarejestrowały fale uderzeniowe w atmosferze okrążające ziemię przynajmniej siedem razy. Dwie trzecie wyspy Krakatau przestało istnieć.
Warto jeszcze dodać, że trzecia eksplozja wulkanu Krakatau 27 sierpnia o godzinie 10.02 była niesłychanie głośna - 172 decybeli w odległości 160 km od źródła. Niewiarygodnie głośny hałas - około 130 decybeli to granica ludzkiej wytrzymałości. Brytyjski statek "Norham Castle" przepływał w odległości 64 km od Krakatau. Kapitan napisał w dzienniku pokładowym: "Tak silna to była eksplozja, że uszkodziła bębenki uszne połowy mojej załogi. Moje ostatnie myśli krążą wokół żony. Jestem przekonany o nadejściu Dnia Sądu Ostatecznego."
6) Za
sprawą emisji aerozoli siarkowych do stratosfery w Europie pojawiły się
krwistoczerwone zachody słońca, jakby nie z tego świata. Inspirujące
licznych malarzy, w tym Edwarda Muncha i Williama Ascrofta. Munch o
kulisach powstania "Krzyku" (1893) - przepiękny, wyrazisty opis po angielsku, nawet nie chcę podejmować się jego tłumaczenia:
"I was walking along the road with
two friends — then the sun set — all at once the sky became blood red —
and I felt overcome with melancholy. I stood still and leaned against
the railing, dead tired — clouds like blood and tongues of fire hung
above the blue-black fjord and the city. My friends went on, and I stood
alone, trembling with anxiety. I felt a great, unending scream piercing
through nature."
7) W 1927 roku narodził się wulkan Anak Krakatau - przez wiele lat stożek rósł w trakcie aktywności erupcyjnej po to, by 22 grudnia 2018 roku wskutek gwałtownej erupcji częściowo zapaść się do morza. Powstałe wówczas niszczycielskie tsunami spowodowało liczne zniszczenia w okolicy wulkanu i zabiło ponad 200 ludzi. Jak widać historia lubi się powtarzać.
Tyle o Krakatau. Akurat we wczorajszą rocznicę erupcji indonezyjskiego wulkanu doszło do spektakularnej erupcji wulkanu błotnego na Jawie. Wybuchł
wulkan błotny Kesongo, o którym lokalni mieszkańcy mówią, że uaktywnia
się w porze deszczowej. Średnica krateru to aż 1.2 km. W pobliżu Kesongo
znajduje się mniejszy wulkan błotny Anak Kesongo. Miejsce rzadko
odwiedzane przez turystów, ale na pewno ciekawe. Według zdobytych informacji 4 osoby musiały zostać przewiezione do szpitala wskutek zatrucia gazami, zginęło też kilka zwierząt hodowlanych.
Z wulkanu Sangay w Ekwadorze schodzą w ostatnich dniach liczne spływy piroklastyczne i mają miejsce emisje popiołu.
Jeśli chcecie się dowiedzieć czegokolwiek o wulkanach, przeprowadzić ze mną wywiad albo podzielić ze mną wrażeniami z wypraw wulkanicznych to piszcie na ten adres: krawczykbart@yahoo.com
Jeśli
chcielibyście wesprzeć finansowo moją pasję to zapraszam na mój
profil Patronite, który założyłem w lutym 2020. Zawsze to dodatkowy kop
motywacyjny, by nadal pisać i dzielić się wiedzą. Dzięki że śledzicie
temat wulkanów. Dziękuję wszystkim, w tym oczywiście moim Patronom.
https://patronite.pl/wulkanyswiata
Blog poświęcony wspaniałym wulkanom, ich erupcjom, wyprawom na nie oraz geomorfologii. Popularyzujący wulkanologię i podróżniczy. Zapraszam do ewentualnej współpracy media, osoby prywatne, ewentualnych sponsorów czy marki, których mógłbym zostać ambasadorem. Kontakt do mnie: krawczykbart(at)yahoo.com
piątek, 28 sierpnia 2020
piątek, 21 sierpnia 2020
Nowe jeziora kraterowe w kraterach wulkanów Mutnowski i Raikoke
W latach 2018-19 pojawiły się dwa nowe jeziora kraterowe: w kraterach wulkanów Mutnowski (Kamczatka, Rosja) i Raikoke (Kuryle, Rosja). Nowe jezioro kraterowe wulkanu Mutnovsky po raz pierwszy dostrzeżono na zdjęciu Laurenta Tavignona z 24 marca 2018 roku. Znajdowało się na dnie eksplozywnego krateru powstałego w trakcie eksplozji wulkanu w 2013 roku. Miało turkusową barwę, a na jego południowym brzegu aktywna była duża fumarola. Początkowa powierzchnia jeziora 1800 metrów kwadratowych, z czasem (do września 2018 roku) zaczęła stopniowo maleć, by we wrześniu 2019 roku wynieść 800 metrów kwadratowych. Jezioro powstało zapewne wskutek intensywnego topienia warstw śniegu i lodu przez aktywną fumarolę.
21 czerwca 2019 roku o godzinie 18.05 czasu UTC rozpoczęła się potężna erupcja kurylskiego wulkanu Raikoke. Seria eksplozji wygenerowała kolumnę erupcyjną o wysokości 10-13 km, która przemieszczała się w kierunku północno-wschodnim od wulkanu. Paroksyzm erupcyjny Raikoke trwał przez 15 godzin. W wyniku erupcji wyspa została pokryta grubą warstwą materiałów piroklastycznych, a jej linia brzegowa uległa zmianom. Powierzchnia wyspy uległa powiększeniu z 5.5 km kwadratowych do 6.3 km kwadratowych, na co wskazują dane satelitarne. Powiększeniu uległ także krater Raikoke, w którym w lipcu 2019 roku wulkanolodzy zajmujący się teledetekcją dostrzegli wśród obłoków pary nowo uformowane jezioro kraterowe znajdujące się na głębokości 120-150 metrów i prawdopodobnie wypełnione przez morską wodę, która dostała się do krateru przez szczeliny w strukturze Raikoke. Najnowszej wyprawie badawczej wulkanologów z Kamczatki (sierpień 2020 roku) nie udało się jednak jego dostrzec, choć wspięli się na wulkan. Przeszkodziła im gęsta mgła, jakże charakterystyczna dla Kuryli. Widoczność na krawędzi krateru wulkanu była zerowa. Jak widać na zdjęciach badaczki Eleny Kalachevej na wyspę i w jej okolice powróciły morskie ssaki i ptaki. Mgła jednak spowiła Raikoke gęstym całunem.
Co za piękny wulkan. :-)
Na ostatnim zdjęciu Tomasza Lepicha z lipca 2019 roku wulkan Raikoke przy przyzwoitej widoczności. Także na zdjęciach Tomasza fumarole kamczackiego wulkanu Mutnowski i owo niewielkie, ale nowo uformowane jezioro kraterowe.
Choć Kuryle są moim podróżniczym marzeniem to dostanie się na ten archipelag jest problematyczne. Wymagane jest pozwolenie - nawet dla obywateli Rosji.
EDIT: Dzień po tym wpisie dowiedziałem się o jeszcze jednym odkrytym satelitarnie jeziorze kraterowym - w kraterze Minamidake B wulkanu Sakurajima (Kiusiu, Japonia).
21 czerwca 2019 roku o godzinie 18.05 czasu UTC rozpoczęła się potężna erupcja kurylskiego wulkanu Raikoke. Seria eksplozji wygenerowała kolumnę erupcyjną o wysokości 10-13 km, która przemieszczała się w kierunku północno-wschodnim od wulkanu. Paroksyzm erupcyjny Raikoke trwał przez 15 godzin. W wyniku erupcji wyspa została pokryta grubą warstwą materiałów piroklastycznych, a jej linia brzegowa uległa zmianom. Powierzchnia wyspy uległa powiększeniu z 5.5 km kwadratowych do 6.3 km kwadratowych, na co wskazują dane satelitarne. Powiększeniu uległ także krater Raikoke, w którym w lipcu 2019 roku wulkanolodzy zajmujący się teledetekcją dostrzegli wśród obłoków pary nowo uformowane jezioro kraterowe znajdujące się na głębokości 120-150 metrów i prawdopodobnie wypełnione przez morską wodę, która dostała się do krateru przez szczeliny w strukturze Raikoke. Najnowszej wyprawie badawczej wulkanologów z Kamczatki (sierpień 2020 roku) nie udało się jednak jego dostrzec, choć wspięli się na wulkan. Przeszkodziła im gęsta mgła, jakże charakterystyczna dla Kuryli. Widoczność na krawędzi krateru wulkanu była zerowa. Jak widać na zdjęciach badaczki Eleny Kalachevej na wyspę i w jej okolice powróciły morskie ssaki i ptaki. Mgła jednak spowiła Raikoke gęstym całunem.
Co za piękny wulkan. :-)
Na ostatnim zdjęciu Tomasza Lepicha z lipca 2019 roku wulkan Raikoke przy przyzwoitej widoczności. Także na zdjęciach Tomasza fumarole kamczackiego wulkanu Mutnowski i owo niewielkie, ale nowo uformowane jezioro kraterowe.
Choć Kuryle są moim podróżniczym marzeniem to dostanie się na ten archipelag jest problematyczne. Wymagane jest pozwolenie - nawet dla obywateli Rosji.
EDIT: Dzień po tym wpisie dowiedziałem się o jeszcze jednym odkrytym satelitarnie jeziorze kraterowym - w kraterze Minamidake B wulkanu Sakurajima (Kiusiu, Japonia).
środa, 19 sierpnia 2020
Chư Đăng Ya - śliczny wygasły stożek w zachodnim Wietnamie
Wygasły stożek wulkaniczny Chư Đăng Ya znajduje
się w dystrykcie Chu Pah, 30 km na północny wschód od centrum miasta
Pleiku, zachód Wietnamu. Posiada dobrze zachowany kolisty krater i
pokryty jest malowniczymi polami uprawnymi słodkich ziemniaków, dyń,
kukurydzy i rzędami pięknych dzikich kwiatów canna. Nieaktywny od
milionów lat stożek mierzy 982 metry wysokości. Szczególnie pięknie
wygląda w kwietniu i maju, gdy roślinność bujnie kwitnie. Warto spędzić
tam kilka dni na szlaku Thong Road - Bien Ho Tea Garden - Chu Dang Ya Volcano.
https://vnexplorer.net/chu-dang-ya-volcano-wildly-beautiful-between-seasons-a202031233.html
Zdj. Nguyen Ngoc Hoa (Hoa Carol)
Umiarkowane emisje popiołu z wulkanu Sinabung mają miejsce codziennie. Obłoki popiołu nad sumatrzańskim wulkanem sięgają wysokości 1-2 km. 14 sierpnia ze zbocza wulkanu zszedł mały spływ piroklastyczny.
W dniu dzisiejszym o godzinie 18.23 czasu WiB pionowa kolumna erupcyjna nad wulkanem Sinabung sięgnęła wysokości 4 km ponad krater.
16 sierpnia 2020 roku pasażerowi samolotu udało się sfotografować erupcję wulkanu Nishinoshima (Japonia, Ogasawara). Na zdjęciach z 14 sierpnia 2020 roku widać że krater aktywnego stożka piroklastycznego poszerzył się.
Jeśli chcielibyście wesprzeć finansowo moją pasję to zapraszam na mój profil Patronite, który założyłem w lutym 2020. Zawsze to dodatkowy kop motywacyjny, by nadal pisać i dzielić się wiedzą. Dzięki że śledzicie temat wulkanów. Dziękuję wszystkim, w tym oczywiście moim Patronom.
https://patronite.pl/wulkanyswiata
https://vnexplorer.net/chu-dang-ya-volcano-wildly-beautiful-between-seasons-a202031233.html
Zdj. Nguyen Ngoc Hoa (Hoa Carol)
Umiarkowane emisje popiołu z wulkanu Sinabung mają miejsce codziennie. Obłoki popiołu nad sumatrzańskim wulkanem sięgają wysokości 1-2 km. 14 sierpnia ze zbocza wulkanu zszedł mały spływ piroklastyczny.
W dniu dzisiejszym o godzinie 18.23 czasu WiB pionowa kolumna erupcyjna nad wulkanem Sinabung sięgnęła wysokości 4 km ponad krater.
16 sierpnia 2020 roku pasażerowi samolotu udało się sfotografować erupcję wulkanu Nishinoshima (Japonia, Ogasawara). Na zdjęciach z 14 sierpnia 2020 roku widać że krater aktywnego stożka piroklastycznego poszerzył się.
Jeśli chcielibyście wesprzeć finansowo moją pasję to zapraszam na mój profil Patronite, który założyłem w lutym 2020. Zawsze to dodatkowy kop motywacyjny, by nadal pisać i dzielić się wiedzą. Dzięki że śledzicie temat wulkanów. Dziękuję wszystkim, w tym oczywiście moim Patronom.
https://patronite.pl/wulkanyswiata
piątek, 14 sierpnia 2020
Przepiękna kurylska kaldera Yankicha na wyspie Ushishir
Są takie wulkaniczne miejsca na Ziemi, które zachwycają swoją
niedostępnością i geologicznym pięknem. Jednym z takich miejsc jest
maleńka (średnica zaledwie 2 km) i bezludna wyspa Ushishir
(Ushishur, "gorące źródło" w języku rdzennych Ajnów) w archipelagu
rosyjskich Kuryli. Formuje ją otwarta na południe i wypełniona wodą
kaldera zwana Yankicha o szerokości 1.6 km, w której uformowały
się cztery kopuły lawowe. Na południowo-wschodnim brzegu znajdują się
aktywne fumarole. Warto tutaj dodać, iż ów obszar geotermalny był
świętym miejscem dla rdzennych Ajnów w XVIII i XIX wieku, gdzie
inicjowali szamańskie rytuały. To na tym obszarze geotermalnym doszło w
lipcu 1884 roku do eksplozji freatycznej. Sama kaldera Yankicha została
uformowana w wyniku erupcji około 9400 lat temu.
Zachwyciłem się ostatnio zdjęciami znakomitego fotografa Daniela Kordana z tego miejsca. Kuryle oferują wiele spektakularnych miejsc, w tym wulkany wyspy Onekotan czy pumeksowe klify wyspy Iturup. Także kaldera Yankicha jest niezwykła. Zamieszkują ją ciekawskie i urocze lisy arktyczne, wysepka często tonie w morskiej mgle, co nadaje jej nierzeczywistego klimatu. Jedną z atrakcji wyspy jest także morska grota zwana Szmaragdową (Emerald Grotto). Oprócz sympatycznych lisów arktycznych na Ushishir bytują również lwy morskie, foki i morskie ptaki np. nurniczki wąsate, fulmary czy kittiwakes.
Zdjęcia utalentowanego fotografa Daniela Kordana z tego miejsca zachwycają - zwłaszcza panorama Yankicha z drona. Dla równowagi wrzucę jeszcze zdjęcie kaldery Tao-Rusyr i stożka Krenitsyn Peak na wyspie Onekotan. Wyobraźcie sobie, że jesteście w takim miejscu. Marzenie - dla mnie raczej nie do zrealizowania, głównie ze względów finansowych. Chociaż może kiedyś?
https://danielkordan.com/
W ciągu ostatnich kilku dni miały miejsce emisje popiołu z wulkanu Sinabung (Sumatra, Indonezja), m.in. 14 sierpnia o godzinie 10.30 lokalnego czasu wulkan wyemitował obłok popiołu o wysokości 2 km. W ciągu najbliższych dni spodziewam się następnych erupcji. Jeśli lada dzień dojdzie do silnego paroksyzmu erupcyjnego Sinabung to będę o tym informował.
Etna (Sycylia, Włochy) - aktywność strombolijska ma miejsce w New SE Crater (otwór erupcyjny w siodle, tzw. saddle vent) oraz w kraterze Voragine.
Zachwyciłem się ostatnio zdjęciami znakomitego fotografa Daniela Kordana z tego miejsca. Kuryle oferują wiele spektakularnych miejsc, w tym wulkany wyspy Onekotan czy pumeksowe klify wyspy Iturup. Także kaldera Yankicha jest niezwykła. Zamieszkują ją ciekawskie i urocze lisy arktyczne, wysepka często tonie w morskiej mgle, co nadaje jej nierzeczywistego klimatu. Jedną z atrakcji wyspy jest także morska grota zwana Szmaragdową (Emerald Grotto). Oprócz sympatycznych lisów arktycznych na Ushishir bytują również lwy morskie, foki i morskie ptaki np. nurniczki wąsate, fulmary czy kittiwakes.
Zdjęcia utalentowanego fotografa Daniela Kordana z tego miejsca zachwycają - zwłaszcza panorama Yankicha z drona. Dla równowagi wrzucę jeszcze zdjęcie kaldery Tao-Rusyr i stożka Krenitsyn Peak na wyspie Onekotan. Wyobraźcie sobie, że jesteście w takim miejscu. Marzenie - dla mnie raczej nie do zrealizowania, głównie ze względów finansowych. Chociaż może kiedyś?
https://danielkordan.com/
W ciągu ostatnich kilku dni miały miejsce emisje popiołu z wulkanu Sinabung (Sumatra, Indonezja), m.in. 14 sierpnia o godzinie 10.30 lokalnego czasu wulkan wyemitował obłok popiołu o wysokości 2 km. W ciągu najbliższych dni spodziewam się następnych erupcji. Jeśli lada dzień dojdzie do silnego paroksyzmu erupcyjnego Sinabung to będę o tym informował.
Etna (Sycylia, Włochy) - aktywność strombolijska ma miejsce w New SE Crater (otwór erupcyjny w siodle, tzw. saddle vent) oraz w kraterze Voragine.
poniedziałek, 10 sierpnia 2020
Silna erupcja wulkanu Sinabung na Sumatrze
W dniu dzisiejszym o godzinie 10.16 czasu lokalnego WIB doszło do silnej erupcji wulkanu Sinabung generującej obłok erupcyjny o wysokości 5 km ponad krater. Dwa dni wcześniej Gunung Sinabung wyemitował obłok popiołu o wysokości 2 km. Zdj. Karo News.
9 sierpnia 2020 roku o godzinie 05.38 lokalnego czasu silna eksplozja targnęła wulkanem Sakurajima na wyspie Kiusiu generując z krateru Minamidake obłok erupcyjny (biało-ciemnobrązowo-szarego popiołu) o wysokości 5 km. Opad popiołu odnotowano w Kagoshima, Aira, Kirishima i Yusui, prefektura Miyazaki i część prefektury Kumamoto. To akurat w moje urodziny.
9 sierpnia 2020 roku o godzinie 05.38 lokalnego czasu silna eksplozja targnęła wulkanem Sakurajima na wyspie Kiusiu generując z krateru Minamidake obłok erupcyjny (biało-ciemnobrązowo-szarego popiołu) o wysokości 5 km. Opad popiołu odnotowano w Kagoshima, Aira, Kirishima i Yusui, prefektura Miyazaki i część prefektury Kumamoto. To akurat w moje urodziny.
sobota, 8 sierpnia 2020
Przebudzenie wulkanu Sinabung na Sumatrze
Dzisiaj w nocy 8 sierpnia o godzinie 01.58 czasu WiB doszło do przebudzenia sumatrzańskiego wulkanu Sinabung. Wulkan wygenerował obłok popiołu o wysokości 2 km ponad krater. Do kolejnej erupcji Gunung Sinabung doszło o godzinie 17.18 lokalnego czasu - tym razem z obłokiem erupcyjnym o wysokości 1 km.
6 sierpnia inny sumatrzański wulkan Kerinci wygenerował obłok erupcyjny o wysokości 50-300 metrów.
7 sierpnia 2020 roku czynny wulkan Villarrica w Chile wyemitował obłok erupcyjny o wysokości 3.3 km.
6 sierpnia inny sumatrzański wulkan Kerinci wygenerował obłok erupcyjny o wysokości 50-300 metrów.
7 sierpnia 2020 roku czynny wulkan Villarrica w Chile wyemitował obłok erupcyjny o wysokości 3.3 km.
czwartek, 6 sierpnia 2020
Czy można wejść na teren Campi Flegrei nielegalnie?
Owszem, można. Po raz kolejny udowadnia to Grzegorz Gawlik, dzięki
któremu wrzucam aktualne zdjęcia Pól Flegrejskich. Ten obfitujący w
fumarole, solfatary i baseny wrzącego mułu superwulkan jest zamknięty
dla turystów od 12 września 2017 roku. Wówczas w wyniku tragicznego
wypadku zginęło dziecko i dwoje jego rodziców. Jednak tak długie
zamknięcie Pól Flegrejskich to kolejny nonsens, gdyż Włosi mieli trzy
lata, by teren jakoś zabezpieczyć. Oddaję głos Grzegorzowi:
"Pierwsze
3 zdjęcia to Solfatary Campi Flegrei. Kolejne 3 to Fumarole
Pisciarelli (mają moc i temperaturę). Oba miejsca są niedostępne dla
turystów. Dużo wysiłku, kombinacji, płotów, murów i chaszczy z
cierniami pokonałem by do nich się dostać. Przy okazji zlokalizowałem
kilka innych fumarol i solfatar. Campi Flegrei to superwulkan który ma
zadatki na super erupcję w przyszłości. Więcej zdjęć wkrótce."
Jeśli
chodzi o wulkany to Grzegorz wejdzie wszędzie. Jestem o tym przekonany.
Dla niego nie ma rzeczy niemożliwych, co udowadnia bez przerwy. Jeśli jesteście odważni to czasem warto zignorować zakazy wstępu i iść na całość. Wrażenia niezapomniane.
"Oto
obiecana większa porcja zdjęć najbardziej aktywnej na powierzchni
części wulkanu Campi Flegrei (cześć jest w morzu). Solfatary, fumarole i
na tym wszystkim osiedla oraz firmy. Włosi to mają fantazję by budować
miasta w sercu ogromnego aktywnego wulkanu, który z natury rzeczy musi
kiedyś wybuchnąć. Ponadto odwiedziłem ponad 10 innych miejsc związanych z
tym wulkanem, ale o tym następnym razem. Warto obejrzeć niniejszą
galerię, bo w tych miejscach obecnie ludzie nie mogą przebywać, a więc
to świeżutka porcja materiałów z trudem zdobyta o czym kiedyś napiszę."
"Turystycznie
to może przeciętnie atrakcyjne miejsca, ale wulkanicznie bardzo
ciekawe. By je zobaczyć wynająłem samochód, innej opcji nie było, plus
przedzieranie się przez krzaki i odbijanie się od baz wojskowych,
włoskiej i USA NATO. Niektóre z miejsc udało się zobaczyć z morza, bo
inaczej się nie dało. Na zdjęciach m.in. krater Agnano, Averno i Monte
Nuovo. Termy Nerona, wyspa Nisida, Capo Miseno i łuk triumfalny w Cuma
na skraju kaldery Campi Flegrei. Także przykłady ruin starożytnych w
Pozzuoli, jakich tam wiele."
Zdj. Grzegorza 4-5 sierpnia 2020.
Z nowości sierpniowych 3 sierpnia 2020 roku przebudził się wulkan Langila w Papui Nowej Gwinei generując obłok erupcyjny o wysokości 1.8 km. Tego samego dnia obłoki popiołu o wysokości 1.2 km generował także inny wulkan w Papui Nowej Gwinei (Wyspy Schoutena) - Kadovar.
6 sierpnia 2020 roku wulkan Suwanosejima (Japonia) wyprodukował obłok popiołu o wysokości 1.4 km.
Zdj. Grzegorza 4-5 sierpnia 2020.
Z nowości sierpniowych 3 sierpnia 2020 roku przebudził się wulkan Langila w Papui Nowej Gwinei generując obłok erupcyjny o wysokości 1.8 km. Tego samego dnia obłoki popiołu o wysokości 1.2 km generował także inny wulkan w Papui Nowej Gwinei (Wyspy Schoutena) - Kadovar.
6 sierpnia 2020 roku wulkan Suwanosejima (Japonia) wyprodukował obłok popiołu o wysokości 1.4 km.