Dr Rebecca Burns zbadała koncentracje metanu w próbkach wody pobranych z roztopowego jeziora znajdującego się przed lodowcem Sólheimajökull, po czym porównała je z poziomami metanu w pobliskich sedymentach i rzekach aby upewnić się że metan nie jest uwalniany przez pobliskie tereny. Najwyższe koncentracje metanu odnaleziono w punkcie w którym rzeka wypływała spod lodowca i docierała do jeziora. To wskazuje na źródło koncentracji metanu pod lodowcem Sólheimajökull - konkretnie na aktywność mikrobiologiczną (mikroby uwalniają metan do otaczających wód roztopowych). Woda roztopowa z lodowca wchodzi przy powierzchni jego poruszania się w kontakt z gazami emitowanymi przez wulkan Katla, które obniżają zawartość tlenu w wodzie, co oznacza że część metanu wyprodukowana przez mikroby może zostać rozpuszczona w wodzie i przetransportowana z lodowca bez konwersji do postaci CO2. Gorąco pochodzące z wulkanu Katla sprzyja produkcji metanu przez mikroby. W dodatku Katla jest wulkanem emitującym ogromne ilości dwutlenku węgla.
Zlodowaciałe, tudzież podlodowe wulkany znajdują się między innymi na Antarktydzie, Alasce, w Argentynie (np. Viedma pod Patagońską pokrywą lodową) oraz we wspomnianej Islandii. Czy pod pokrywami lodowymi tychże wulkanów także produkowany jest metan? I czy jest uwalniany do ziemskiej atmosfery w miarę zaniku tych lodowców, ich topnienia?
Źródło: http://www.lancaster.ac.uk/news/volcanoes-and-glaciers-combine-as-powerful-methane-producers-2
Wciąż trwa umiarkowana aktywność erupcyjna wulkanów Kadovar (Papua Nowa Gwinea) i Nevados de Chillan (Chile) - w postaci sporadycznych eksplozji.
Zdjęcia lodowca Sólheimajökull mojego autorstwa - zrobione w kwietniu 2014 roku. Pamiętam że feralnego dnia strasznie padało, co nie przeszkodziło mi zachwycać się tym lodowcem i go eksplorować.
