Meksyk

LA MALINCHE - Wygasły stratowulkan La Malinche (Matlalcueitl) wznosi się na wysokość 4503 metrów w stanach Tlaxcala i Puebla. Ten zerodowany wulkan przecinają głębokie kaniony, a jego wierzchołek wykazuje dowody glacjalnej erozji. Na zboczach La Malinche znajdują się liczne eksplozywne kratery oraz stożki tufowe, w tym ich kompleks Xalapaxco na niższym północno-wschodnim zboczu. La Malinche nie posiada centralnego krateru. Na jego zachodnim zboczu odnajdziemy mały pasożytniczy krater zwany Atitlan. Erupcje wulkanu pliniańskie, którym towarzyszą spływy piroklastyczne związane z zapadaniem się kopuły lawowej. Ostatnia z nich miała miejsce 3100 lat temu.

Meksyk

SERDAN-ORIENTAL - Wulkaniczny region Serdán-Oriental obejmuje stożki scorii, pierścienie tufu (Laguna Atexcac i Laguna Alchichica), stożki tufowe (Cerro Xalapaxco) oraz ryolitowe kopuły lawowe np. Derrumbadas, Cerro Pizarro, a także wylewy lawy. Niektóre z pierścieni tufu wypełnione są malowniczymi jeziorami. Do silnej erupcji w Serdán-Oriental doszło 20 000 lat temu. Jej produktem był pliniański opad pumeksu zwany Quetzalapa.

Meksyk

LOS HUMEROS - Zlokalizowana w odległości 180 km na zachód od Meksyku kaldera Los Humeros ma głębokość 400 metrów i wymiary 21 x 15 km. Uformowała ją potężna erupcja 460 000 lat temu. Do kolejnych erupcji formujących kaldery doszło 100 000 lat temu oraz 40 000-20 000 lat temu. Kaldera Los Humeros jest aktywna geotermalnie. W owalnym kraterze La Calderita w południowej części kaldery natrafimy na aktywne fumarole i złoża siarki. Ostatnie erupcje Los Humeros wyprodukowały wylewy bazaltowej lawy młodsze niż 20 000 lat.

Górne zdjęcie autorstwa  René Goad, marzec 2011. 

Umiarkowane eksplozje wulkanu Popocatepetl

Jednym z najaktywniejszych (obok Colima) wulkanów Meksyku Popocatepetl targnęła wczoraj (30 sierpnia 2011 roku) seria eksplozji freatycznych, która pokryła przylegające do wulkanu okolice Mexico City popiołem i wyprodukowała chmury erupcyjne sięgające wysokości 1 km. Do krateru wulkanu nie wolno się zbliżać - bezpieczna odległość to 12 km od niego.

Na zdjęciach wczorajsza erupcja Popo.

Marapi i Tambora czyli niusy z Indonezji

W poniedziałek 28 sierpnia 2011 roku sumatrzański wulkan Marapi wyprodukował biały obłok sięgający wysokości 100 metrów ponad wierzchołek. Ciągle obowiązuje 3-kilometrowa strefa zagrożenia.

Aktywność sejsmiczna wulkanu Tambora na wyspie Sumbawa. Ten nius jest dosyć niepokojący, bowiem Tambora w 1815 roku zasłynął kolosalną erupcją o sile 7 w skali VEI, która uśmierciła 90 000 ludzi i spowodowała globalne ochłodzenie. Była to jedna z największych erupcji wulkanicznych w ciągu ostatnich 10 000 lat i zarazem największy kataklizm wulkaniczny czasów nowożytnych. Od kwietnia 2011 roku Tambora jest aktywny sejsmicznie, a teraz pod koniec sierpnia wzrasta liczba płytkich wulkanicznych trzęsień ziemi. Dodatkowo obłoki pary sięgają wysokości dziesiątek metrów ponad krawędź kaldery. Mimo wszystko oceniam szanse na kolejną gigantyczną erupcję kaldery Tambora na bliskie zeru.

Na zdjęciach kaldera wulkanu Tambora oraz jeden z kraterów Marapi.

Meksyk

LOS ATLIXCOS - Wulkan tarczowy Los Atlixcos (800 m) przy Zatoce Meksykańskiej posiada dwa piroklastyczne stożki zwane Cerro los Atlixcos oddzielone od siebie o 2 km. Wylewy bazaltowej lawy rozciągają się na północ i wschód docierając aż do wybrzeża. Daty erupcji nieznane.

Meksyk

NAOLINCO - Obszar wulkaniczny Naolicno znajduje się 35 km od wybrzeża Zatoki Meksykańskiej. Obejmuje szereg stożków piroklastycznych otaczających miasto Naolinco de Victoria oraz wylewy bazaltowej lawy. Najwyższym stożkiem jest Cerro Acatlán o wysokości 2000 metrów. Wylew lawy Coacoatzintla ze stożka scorii Rincón de Chapultepec w zachodniej części obszaru wulkanicznego Naolinco jest najmłodszy i ma 3000 lat.

Meksyk

LA GLORIA - Wulkaniczny obszar La Gloria znajduje się w stanie Puebla, 190 km na wschód od Mexico City. Obejmuje liczne morfologicznie młode piroklastyczne stożki i holceńskie wylewy lawy.

Meksyk

LAS CUMBRES - Zlokalizowany 13.5 km na północ od wulkanu Orizaba kompleks wulkaniczny Las Cumbres składa się z kaldery o wymiarach 3.5 x 4.5 km, w centrum której mieści się dacytowa kopuła lawowa Cerro Gordo. Grupa monogenetycznych stożków, eksplozywnych kraterów oraz andezytowych i ryolitowych kopuł lawowych znajduje się na północ i południe od Cerro las Cumbres. Trzy z nich (Xalista, El Rodeo i Ixetal) to obsydianowe kopuły lawowe. Ryolitowa kopuła lawowa Yolotepec na północ od kaldery była po raz ostatni aktywna 5900 lat temu.

I znowu Etna :-)

Jeśli wulkany na świecie nie wykazują żadnej aktywności to zawsze można liczyć na Etnę. To był najpiękniejszy paroksyzm erupcyjny Etny w tym roku. I dwunasty! Rozpoczął się wczesnym rankiem 29 sierpnia 2011 roku. Nowa szczelina erupcyjna otworzyła się na południowo-wschodnim zboczu piroklastycznego stożka otaczającego krater. Miały miejsce trzy przepiękne fontanny lawy (jedna z nich sięgała wysokości 500 metrów), co widać na fotografii wulkanologa Borisa Behncke oraz szeroki wylew lawy płynący w kierunku Valle del Bove. Oprócz tego wysoka kolumna erupcyjna i opad lapilli. Erupcję poprzedziła słaba aktywność strombolijska Południowo-Wschodniego Krateru.

Katla aktywna sejsmicznie

Rój niewielkich trzęsień ziemi miał miejsce pod lodowcem Mýrdalsjökull, gdzie znajduje się kaldera wulkanu Katla o średnicy 10 km przykryta 200-700 metrową warstwą lodu. Islandzki wulkan po raz ostatni wybuchł w 1918 roku, lecz jego erupcje są silne - przeciętnie 4 w skali VEI. Czekamy zatem na przebudzenie Katli.

Na zdjęciach skryta częściowo pod lodowcem Katla oraz jej ostatnia erupcja w roku 1918 (siła 4+ w skali VEI).

Chile

TAAPACA - Wulkaniczny masyw Taapaca (5860 m) zlokalizowany w północnym Chile obejmuje andezytowy stratowulkan oraz kompleks kopuł lawowych. Z wulkanu zeszły trzy olbrzymie lawiny gruzu. W holocenie aktywność eksplozywna Taapaca, której towarzyszyła ekstruzja kopuł lawowych oraz lahary. Ostatnia erupcja wulkanu miała miejsce około 2000 lat temu.

Chile

PARINACOTA - Stratowulkan Parinacota (6348 metrów wysokości) znajduje się w północnym Chile blisko granicy z Boliwią. 4 km na północny wschód od niego znajduje się drugi stratowulkan Pomerape o wysokości 6222 metrów. Aktywność Parinacota obejmowała erupcje eksplozywne i wylewy lawy. Zapadnięcie się wulkanu Parinacota 8000 lat temu wywołało lawinę gruzu, która przemierzyła 22 kilometry i utworzyła jezioro Chungara na wysokości 4520 metrów. Parniacota posiada dobrze zachowany krater o szerokości 300 metrów oraz wylewy lawy na zachodnich zboczach. Ostatnia erupcja wulkanu miała miejsce w roku 290 ± 300 lat.

Chile

ACOTANGO - Największy z grupy stratowulkanów zwanej Nevados de Quimsachata Acotango wznosi się na wysokość 6052 metrów. Dwa pozostałe to Volcán Humarata - 5730 metrów na północy oraz Cerro Capurata - 5990 metrów na południu. Acotango jest wulkanem mocno zerodowanym, ale posiada morfologicznie młody wylew lawy na północnym zboczu.

Chile

ARINTICA - Stratowulkan Arintica (5597 metrów wysokości) jest częścią większego wulkanicznego systemu wraz z wulkanami Cerro Puquintica na wschodzie i Cerro Calajalata na zachodzie. Wulkan posiada dobrze zachowany krater i wylew lawy na południowo-zachodnim zboczu. Daty erupcji nieznane.

Chile

ISLUGA - Isluga to stratowulkan mierzący 5050 metrów i zlokalizowany w północnym Chile 7 km na zachód od granicy z Boliwią. Posiada dobrze zachowany krater o szerokości 400 metrów. Liczne post-glacjalne wylewy lawy są obecne na niższym południowym zboczu Isluga. Odnotowano erupcje wulkanu w XIX i XX wieku. Wylew lawy w 1878 roku zniszczył okoliczne miasta. Silne erupcje Isluga miały miejsce w latach 1868, 1869 i 1877, umiarkowane w latach 1863 i 1885. Aktywność wulkanu także w roku 1913, niepotwierdzona erupcja w roku 1960. U podnóża wulkanu wydobywana jest siarka.

Chile

PUCHULDIZA - Obszar geotermalny Puchuldiza w północnym Chile kipi od aktywności geotermalnej i obejmuje gejzery oraz gorące baseny z temperaturą sięgającą 85 stopni Celsjusza. Otaczają go plioceńsko-plejstoceńskie wulkany.

Chile

IRRUPUTUNCU - Znajdujący się na granicy Chile i Boliwii stratowulkan Irruputuncu (5163 m) posiada dwa kratery, z których południowy krater o średnicy 300 metrów ma aktywne fumarole. 26 listopada 1995 roku doszło do niewielkiej erupcji freatycznej Irruputuncu, która wyprodukowała ciemne obłoki popiołu.

Chile

OLCA-PARUMA - Łańcuch stratowulkanów w północnym Chile na granicy z Boliwią. W kompleksie wulkanicznym Olca-Paruma wyróżniamy trzy stratowulkany: Volcán Olca, Cerro Michincha i Volcán Paruma. Wylew lawy z Paruma rozciąga się na odległość 7 km na południowy wschód. Volcán Paruma jest obecnie aktywny fumarolicznie. Jedyna erupcja w Olca-Paruma miała miejsce pomiędzy 1865 a 1867 rokiem i miała charakter boczny.

Chile

AUCANQUILCHA - Stratowulkan Aucanquilcha (6176 m) jest zlokalizowany w północnym Chile. Składa się z co najmniej z 10 odróżnialnych stożków, z czego cztery osiągają wysokość 6 km. Pomiędzy 1913 a latami 90-tymi na wysokości 5500 metrów operowała kopalnia siarki. Wulkan posiada także najwyżej położone drogi na świecie - na wysokości 5900 metrów. Na północno-zachodnim zboczu Aucanquilcha znajdują się dwie małe kopuły lawowe, a na wschodniej stronie wulkanu materiał pochodzący z lawiny gruzu. Wulkan jest obecnie aktywny fumarolicznie. Erupcje w plejstocenie.

Chile

OLLAGUE - Masywny andezytowy stratowulkan o wysokości 5868 metrów zlokalizowany w północnym Chile na granicy z Boliwią. Na wyższych zachodnich i południowych zboczach posiada aktywne kopalnie siarki. Prowadzi do nich droga na wysokości 5500 metrów. Wulkan jest aktywny fumarolicznie - fumarola na południowej stronie centralnej dacytowej kopuły lawowej emituje obłoki pary. Nie zweryfikowana erupcja w roku 1903.